🔹 سقایِ ساقیانِ ثاقب (به پیشگاه حضرت ابوالفضائل) 🔸آب، تنها بهانه بود برای شما که دلی به وسعت دریای بیکران و قلبی به زلال جاری بی انتها داشتید. آب، تنها بهانه بود برای شرمساری دل ها و دیده های سیراب از پلشتی قدرت و ثروت. 🔸آب تنها بهانه بود، و آینه آینه ای که فراروی ساحران سیاهی نهادی شاید که زشتی خویش را در آن به نظاره بنشینند و جامهء جان به آب توبه بازشویند. راستی را، چه در سر داشتی آن گاه که دل به دریا زدی و دست بر آب ؟ بر این گمانم که بیش از تشنگان حرم دل نگران آنان بودی که دل و دین را مهریه عروس دنیا کرده و اخلاق را به پای قدرت وانهاده بودند. آنان که لحظه لحظه عبادت خویش را در سودایی خام و به ثمنی بخس، با سکه های سیم و زر تاخت زده بودند. 🔸ای زاده بانوی آب و ای اکسیر خیر کثیر ! آب بهانه بود برای شما که جرعه نوش باده معرفت بودید و پروای‌دار قلب های خشکیده ای که مرتع شیطان بود و مزبله دنیا. 🔸اینک ای ماه منیر ای وارث آب و آفتاب و ای سقای ساقیان ثاقب ! دیگر بار کام ما را از شرابِ شریعهء شعور و مصطبه سرمد اخلاق سیراب کن. مشام جان ما اینک بیش از هر زمان دیگر چشم انتظار آن مَشک مُشک بوی است. آن را از ما دریغ مدار. ✍️حسینعلی رحمتی 5 آذر 1391

📈یافته‌های ۹ موج نظرسنجی در سال هاي ۱۳۸۳ تا ۱۴۰۰ نشان دهنده تغییر مرجعیت خبری از صداوسیما و ماهواره ها به شبکه‌های اجتماعی است. (سایت تابناک، 16 مرداد 1401). خبر مهمي است. اخلاق پژوهانِ فناوري اطلاعات و مسوولان نهادهايِ مرتبط، بايد اين يافته ها را مبناي پژوهش هاي جدي با رويكرد به سوال هايي از اين دست قرار دهند: 📌ايا بي اعتمادي به يك رسانه به معناي بي اعتمادي به هنجارهاي اخلاقي مورد تبليغ آن هم هست؟ 📌آيا مي شود «محتواي هنجاري پيام»‌ را از «ابزار انتقال آن» تفكيك كرد؟ 📌شبكه هاي اجتماعي آيا «مصاديق»‌ارزش هاي اخلاقي را تغيير مي دهد يا «مفاهيم» آنها را هم دچار دگرديسي مي كند؟ ✍️حسينعلي رحمتي 18 مرداد 1401 @harahmati

📌در فضای مجازی هم مثل فضای فیزیکی ، بخشی از اخلاقیات بچه ها با الگوپذیری از بزرگترها شکل می گیرد. بنابراین ، اگر از فرزندان مان انتظار اخلاقی بودن در فضای مجازی را داریم، خودمان پیش و بیش از آنها اخلاق را در این فضا مراعات کنیم. 📝 حسینعلی رحمتی ۲۲ مرداد ۱۴۰۱ @harahmati

😎تا چند هفته قبل کسی این آقا را نمی شناخت؛ اما امروز برای خود اسم و رسمی به هم زده است، فقط به این خاطر که با گریم خود به شکل «جانی دِپ»، هنرپیشه آمریکایی، در مراسم عزاداری شرکت کرده و شکار دوربین های کاربران شبکه های اجتماعی شده است ! به همین راحتی. 🔻هرچند «شهرت بادآورده» ، هدیه عصر شبکه ها به افراد جویای نام است؛ اما از خود بپرسیم: ⬅️آیا از نظر اخلاقی، ما و رسانه ها در قبال کمک به مشهور شدن آنها مسوول نیستیم؟ ⬅️مسوولیت اخلاقی خود آنها در این زمینه چیست؟ ✍️حسینعلی رحمتی 26 مرداد 1401 @harahmati

✅ صد و شانزدهمین نشست از سلسله‌نشست‌های علمی دین و فضای مجازی 🔺با موضوع نسبت‌سنجی اخلاق با ارزهای رمزپایه 🔸 باحضور جناب آقای سبحان نقدی پور پژوهشگر اخلاق فضای مجازی 📆 تاریخ: یکشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۱ 🕙 زمان: ۱۰ صبح 📡 پخش زنده(با ترافیک رایگان): heyatonline.ir/graaph 🌐 دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی مرکز ملی فضای مجازی 🆔 @oisc_majazi

♈️ شیعه حسینی، و زیست اخلاقی در فضای مجازی (5) 💠«خودبرتربینی»؛ پاشنه آشیلِ اصلاحات اخلاقی در فضای مجازی

♦️شیعه حسینی و زیست اخلاقی در فضای مجازی (5) ✅«خودبرتربینی»؛ پاشنه آشیلِ اصلاحات اخلاقی در فضای مجازی ✅الف) شناخت موانع و چالش های فراروی اخلاقی سازی فضای سایبر یکی از وظایف اخلاق پژوهانِ فضای مجازی است. در این یادداشت با بهره گیری از سخنان امام حسین(ع)، «خودبرتربینی» به عنوان یکی از این چالش ها مورد بررسی قرار می گیرد. امام می فرماید: «مبادا از كسانى باشى كه از گناه ديگران بيمناك¬اند، و از كيفر گناه خود آسوده خاطر» ()، مکاتیب الائمه(ع)، ج۳ف ص155). این سخن را می توان بهترین تعریف دانست برای افراد خودبرتربین یا کسانی که خود را از عذاب الهی در امان می بینند. ✅ب) این رذیلت اخلاقی هم وجه فردی دارد هم اجتماعی. در وجه فردی، شخص به خاطر توهمی که درباره میزان تقید اخلاقی و دینی خود، یا تصوری که از موقعیت شغلی، علمی، سیاسی و اقتصادی، یا تسلط خود بر فضای مجازی دارد، احتمال ارتکاب خطا توسط خودش در فضای مجازی را اندک، و، امکان سر زدن اشتباه از سوی دیگران را زیاد می داند. از این رو همواره نگران است که مبادا دیگران در این فضا مرتکب کارهایی شوند که از نظر او خطاست. اما خودبرتربینی اجتماعی به این معناست که کاربر فضای مجازی نسبت به افراد و گروه هایی که با آنها نوعی نسبت و هم¬گرایی فامیلی، شغلی، قومی، مذهبی، سیاسی، و جغرافیایی دارد بسیار خوش بین است و درست بودن کارهای آنها را مفروض می گیرد، اما در مورد کسانی که بیرون از دایره این افراد هستند بسیار حساس است و درباره آنها «مو را از ماست می کشد». ✅ج) درواقع، کاربرِ خودبرتربین: 🔻 1. نسبت ها و تعلقات سیاسی و شغلی و فامیلی و مانند آن را معیار قضاوت اخلاقی درباره کاربران فضای مجازی قرار می دهد، نه اصولی چون صداقت و راستگویی، حق گویی، و تقوا را. 🔻 2. مطالب دیگران را به چشم یک کارآگاه تیزبین یا مامور بهشت و جهنم بررسی می کند، ولی مطالب خود یا هموندانش را بدون بررسی و تامل می پذیرد و چندان در صدد نقد آنها بر نمی آید. 🔻 3. از دیگران برای هر مدعا یا در قِبال ارسال هر پست شان مطالبه دلیل و لینک مطلب می کند، ولی از کنارِ محتوای بدون سند و مدرک هم¬وندان خودش به راحتی گذر می کند. 🔻 4. سواد رسانه و قوه انتقادی ندارد؛ اگر هم داشته باشد آن را بیشتر ابزاری برای پیش گیری از لغزش دیگران یا نقد و تخطئه آنها می داند تا اصلاح رفتارهای خود. 🔻 5. زبانش نسبت به دیگران تند است و بی پروا. از این رو به کار بردن هر تعبیر نامناسب یا ایموجی و استیکرهای برخورنده را برای آنها مجاز می داند، ولی برای هموندانش از عبارت های نرم و ملایم و تصاویر تاییدآمیز استفاده می کند. لایک هایش بیشتر برای هموندان است و دیسلایک ها برای دیگران. 🔻 6. به «نیت خوانی» توجهی ویژه دارد. عمل هم¬وندانش را حمل به صحت می کند و برایش توجیه و محمل می تراشد ولی گفتار و رفتار دیگران را ناشی از خبث باطن، فریب خوردگی، شیطنت و مصداق سوءاستفاده از فضای مجازی می داند. درباره دیگران قضاوت قطعی و حتی قصاص قبل از جنایت می کند ولی درباره هم¬وندان خود حساس است که مبادا غیبت آنها شود یا حقی از ایشان ضایع شود. 🔻 7. چون خواسته یا ناخواسته خود را بر حق و دیگران را همواره در معرض خطا می داند، همچنین به خاطر توجه بیش از اندازه به دیگر کاربران، هم از یاد خداوند، هم از اصلاح خطاهای خود در فضای مجازی غافل می شود (امام علی (ع): «يَا أَيُّهَا النَّاسُ طُوبَى‏ لِمَنْ‏ شَغَلَهُ‏ عَيْبُهُ‏ عَنْ عُيُوبِ النَّاس‏» (نهج البلاغه، 1414ق: 255). در نتیجه، نه تنها سخنان او در دیگران تاثیری ندارد، که خودش نیز همواره در زنجیره ای از کارهای غیراخلاقی در این فضا گرفتار می شود. ✍️حسینعلی رحمتی 30 مرداد 1401 @harahmati #شیعه_اخلاقی

🔞هشدار: حاوي صحنه خطرناك و قابل تقليد توسط نوجوانان (لطفا از ارسال براي آنها خودداري كنيد) دختري براي جذب مخاطب بيشتر ، در اقدامی خطرناک، جلوي دوربين به سر خود شليك مي كند. 👈 فضاي مجازي به «جنونِ ديده شدن» انسان مجال جلوه گري مي دهد. اين جنون اگر به مدد «عقل» و «اخلاق»‌ مهار نشود، پيامدهاي بسيار خطرناكي براي فرد و جامعه به دنبال دارد. ✳️از خود بپرسيم: چگونه مي توان نسل جديد را نسبت به مراعات اخلاق در فضاي مجازي «متقاعد» كرد؟ ✍️حسينعلي رحمتي 2 شهريور 1401 @harahmati

✅مدرسه تابستانه اخلاق در پژوهش 🔴برگزار کننده: معاونت پژوهشی دانشگاه علامه طباطبایی ✔️ارائه دهندگان: دکتر مهدی اخوان، دکتر فاطمه بهمنی، دکتر علی خورسندی، دکتر محمدهادی میرشمسی و دکتر علی دلاور 📆زمان: 19 تا 23 شهریور ماه - ساعت 9 تا 13 👈سامانه برگزاری: https://meeting.atu.ac.ir/ch/akhlagh ┏━━━🔸🔵🔸━━━┓ https://eitaa.com/ethical ┗━━━🔸🔵🔸━━━┛ اخلاق پژوهان ایران

💢جامعه شتابناك و ذهن آشوبناك: چالش هاي اَخلاق پژوهيِ فضاي مجازي در جامعه در حال گذار ✍️ حسينعلي رحمتي

💢جامعه شتابناك و ذهن آشوبناك: چالش هاي اَخلاق پژوهيِ فضاي مجازي در جامعه در حال گذار ✍️ حسينعلي رحمتي ✅اخفا (اخلاق فناوري اطلاعات) از زيرمجموعه هاي «اخلاق كاربردي» است، و به تَبَع آن با مسائل و موضوعات ملموس جامعه در ارتباط است. از آنجا كه «جامعه» يك مجموعه همواره در حال تغيير است، كسي كه مي خواهد در اين زمينه پژوهش كند شتابناكي تحولات مي تواند موجب آشوبناكي ذهن او شود و او را با چالش هاي گوناگوني مواجه كند. موارد زير، برخي از اين چالش ها است: 🔘 1. چالش موضوع شناسي: به خاطر ورود موضوعات جديد، تا محقق بخواهد ابعاد و جوانب و زواياي يك موضوع را بشناسد موضوع جديدتري پا به عرصه وجود مي گذارد. مثلا هنوز شبكه هاي اجتماعي امروزي به عنوان يك موضوع اخلاق پژوهي مطرح است كه با موضوعات جديدي چون نورالينك Neuralink مواجه مي شود. 🔘 2. چالش مسئله شناسي: هر موضوع جديد، مسائل اخلاقي متعددي را ايجاد مي كند. مثلا درباره متاورس، بحث حريم خصوصي، كيفيت تجارت، تاثيرگذاري بر نهاد خانواده و مواردي از اين قبيل مطرح مي شود. سرعت تحولات گاه فرصت شناسايي و تحليل همه جانبه اين مسائل، و الويت بندي آنها را از محقق مي گيرد. 🔘 3. چالش مخاطب شناسي: با توجه به سير و سامانه تحولات ارزشي و فرهنگي و تغييرات روز به روز در زيست بوم نسل جديد (كه بخشي از آن ناشي از خود فضاي مجازي است)، محقق ممكن است نتواند اين نسل،‌ كه گسترده ترين مخاطلب او هستند، را به درستي بشناسد. از جمله پيامدهاي اين وضعيت، ناتواني در شناخت اولويت ها، و ارايه راهكارهاي موثر است. 🔘 4. چالش مفاهمه: تغيير شتابناك فناوري و جامعة حامل آن، موجب تحولات گفتاري و گفتماني مي شود. محققي كه در صدد است يافته هاي پژوهشي خود درباره اخلاق فضاي مجازي را به اين جامعه منتقل كند چنانچه با ساختار شكلي و محتوايي ادبيات اين نسل آشنا نباشد، نمي تواند به قلب و مغز آنان راهي پيدا كند و خود به خود «چراغ رابطه خاموش مي شود». 🔘 5. چالش ارايه راهكار: تنوع، گستردگي، سرعت تاثير، ناشناخته بودن ابعاد و زوايا و كاركردهاي فناوري هاي جديد ممكن است محقق را در ارايه راهكار براي حل اين مسائل با مشكل مواجه كند. اين مشكل از چند جهت مي تواند باشد: 1. شناخت نادرست خود مسئله و علل وعوامل آن 2. خطا در تطبيق مصاديق جديد بر مفاهيم اخلاقي. مثل اين كه: آيا شيك پوشي هاي مطرح در فضاي مجازي مصداق تبرج است؟ آيا سلفي گرفتن مصداق خودنمايي و خودخواهي است؟ 3. تمركز بر ارايه راهكارهاي قديمي (و عمدتا سلبي) مثل فيلترينگ، تا رويكردهاي ايجابي از قبيل دانش افزايي و تربيت اخلاقي. 🔘 6. چالش بي نيازيِ مخاطب: وقتي اخفاپژوهان به هر دليل نتوانند در شناخت، تحليل و ارايه راهكار نسبت به مسائل اخلاقي فناوري اطلاعاتي و ارتباط رساني ضعيف و ناتوان باشند (يا چنين به نظر رسند) طبيعتا كاربران اين فناوري ها، به ويژه نسل جوان و نوجوان، از آنها قطع اميد مي كنند. به ويژه كه آنها به مدد همين فضاي مجازي به منابع هنجارگذار و الگوهاي اخلاقي جديدي دسترسي پيدا كرده اند كه به دلايل گوناگون مي توانند جاي راهنماها و الگوهاي سنتي را پر كنند (توجه كنيم كه امروزه منظور از سنتي، ممكن است پنج يا ده سال پيش باشد نه مثلا پنجاه يا هشتاد سال پيش. گسترش فضاي مجازي، «فاصله هاي سِني» نسل ها را بسيار كاهش داده است). اين كه براي مواجهه درست با آنها چه بايد كرد، موضوع مهمي است كه بايستي جداگانه و به تفصيل بررسي شود. 6 شهريور 1401 @harahmati

💢 آيا ماشین های هوشمند موجب «بازنشستگي اخلاقي» انسان می شوند؟ ✍️حسینعلی رحمتی @harahmati