#روایتِ_دیدار #قسمت_نهم دقیقاً نفرِ آخر وارد حسینیه شدم . . منی که قرار بود نفراتِ اول اونجا حاضر باشم ، دقیقاََ پشتِ سرِ من درِ حسینیه بسته شد :)) قرآن خونده شده بود و آقا هم اومده بود ، از اینکه سرِ ساعت نرسیدم خیلی ناراحت شدم . . خیلی بغض کردم ولی خوشحال بودم بالاخره دیدمِ‌شون ، وقتی رفیقم گفت : نورِ آقا رو . . حس کردم تمامِ قلبم آروم شد ، هرچی سختی کشیدم تو این چند سال همش تموم شد . . الآن هر چقدر اذیت شدم همش آروم شد ، نوری که از چهره‌یِ آقا می‌تابید رو من هیچ‌جایِ دنیا ندیدم . . اونجا از همیشه بیشتر مطمئن‌تر شدم ، تو دنیایِ فعلی هیچ‌کس مطمئن‌تر از رهبری نیست ! هیچ‌کس بیشتر و بهتر از سیدعلی پایِ حق نیست . . آرامش اونجا رو یه چیز توصیف می‌کنم ، یه چیز میگم ، یه چیز می‌شنوید :)) وای نمیدونم چجوری توصیفش کنم . . انگار کلمه و واژه‌ای واسه توصیفش نیست :\\ به خودم گفتم : سید ، این نائبِ امام‌زمانه ، اینقدر نورانیه . . خودِ امام‌زمان[عج چقدر قراره نورانی باشه ؟! نمیخواستم عقب باشم ، از دوستم جدا شدیم (یعنی‌غیبش‌زدیهو:\\) رفتم از لایِ جمعیت که برم جلوتر . . و تونستم تا ستونایِ اول ، حدودایِ ششمین ردیف برم جلو و همونجا نشستم ، کپی ممنوع : 🌱[https://eitaa.com/harfeqalb]