توی دوران تحصیل حوزوی برای علاقه‌مندان به تعلیم مکالمه‌ی عربي توی مدرسه‌مون (مدرسه‌ی علمیه‌ی معصومیه‌ی قم) یه ساختمان بود که اونایی که یک سال آموزش مکالمه‌ی عربی می‌دیدن می‌رفتن یک یا دو سال توش ساکن می‌شدن. توی این ساختمون باید با هم‌حجره‌ای ها و کلا با همه فقط به زبان عربی صحبت می‌کردیم. برای راهنمایی و ارشاد بهتر چند تا طلبه‌ی عرب هم باهامون‌ هم‌حجره می‌کردن که ازشون عربی یاد بگیرم. یه بار یه طلبه‌ی عراقی یه خاطره‌ی عجیب برام تعریف کرد: می‌گفت توی کشورهای عربی مردم کوچه‌ و بازار، فقط لهجه‌ی محلی خودشونو بلدن و بطور کامل با عربی فصیح بیگانه‌ان. تعریف می‌کرد یه بار یه بنده خدایی توی یه جای پرتی از عراق سوار اتوبوس شده بود و آخرش گفته بود «کم الأجرة؟» راننده یه نگاه عاقل اندر سفیه تو صورتش انداخته بود و به شاگردش گفته بود یارو فکر می‌کنه فقط خودش زبان خارجی بلده! یعنی نه تنها حرف طرف رو نفهمیده بود حتی نفهمیده بود که داره به عربی صحبت می‌کنه!!! #عربي #زبان_فصیح #لهجه_های_محلی #خاطره ☁️🌦@HASANAAT🌦☁️