eitaa logo
اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
13هزار دنبال‌کننده
20.7هزار عکس
9.5هزار ویدیو
206 فایل
کانال رسمی اندیشه جویان استاد حسن عباسی Instagram.com/Hasanabbasi.students_ t.me/hasanabbasi_students حمایت مالی از اندیشکده یقین: andishkadeh.ir/publication/donate/
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 «اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین» 💠 «خدایا در این روز اطاعت بندگان و خاضع خود را روزیم؛ و شرح صدرِ مردان فروتن و خداترس را به من عطا فرما به حق امان بخشی خود ای ایمنی دل‌های ترسان» ✅ برای شناخت خاشعین، بهتر است که نقطه مقابل خاشعین هستند را بشناسیم. متکبر و کسی‌ست که برای خود دارد که در چند سطح دیده می‌شود: 1⃣ استکبار درونی - خوی تکبر و برتری جویی 2⃣ استکبار داخلی - نفاق در جامعه‌ی اسلامی 3⃣ استکبار جهانی - شیطان بزرگ 4⃣ ابلیس - جنود ابلیس و وسوسه‌های آن ❓چرا می‌شویم؟ ☑️ و خوی تکبر، زمانی در ما شکل می‌گیرد که نمی‌توانیم و حدود خود را بشناسیم. تصور کنید در بیابان، زمینی دارید؛ تا به دور آن قطعه‌ی چند صد متری یا چند هزار متری که متعلق به شماست و می‌خواهید در آن کشاورزی کنید یا خانه بسازید، دیوار یا حصار نباشد، بی‌مهابا تصور می‌کنید همه‌ی این بیابان از آن شماست. تا زمانی که به و حد خود پی‌ نبریم، تلقی ما از هستی این‌گونه می‌شود که می‌توانیم همه‌ی دنیا را به چنبره‌ و سیطره‌ی خود درآوریم؛ پس به هر گزاره‌ای متوسل می‌شویم تا اراده‌ی خود را به دیگری تحمیل کنیم. 🔸وقتی حد خود را شناختیم و دانستیم که کوچک و محدودیم، پس از این «خود» و «من» بیرون آمده و احساس حضور در محضر خدا می‌کنیم؛ معرفت می‌یابیم که از آن اوست. «الله اکبر» پس در محضر خدا، پیشانی بندگی خود را به خاک می‌ساییم؛ محدودیت و حقیر و کوچک بودن ما، موجب عدم و مانع رشد ما نخواهد بود. ✳️خضوع و خشوع در مقابل پروردگار عالمیان همان طاعت و بندگی خالصانه در مقابل ذات اقدس اوست. ما در «ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ» بیشتر از آن‌که عملی در نسبت با خدا باشد، معرفت به فقری‌ست که متوجه هستی ماست. ما محدود و محصور در زمان، مکان و بُعد هستیم. هستی ما مطلق و جاودان و کامل نیست. لذا از دید انبیا(ص) «الفقرُ فَخری» فخر می‌کنیم که پی به فقر و محدودیت خود بردیم و دانستیم خدای خالق و مطلق و کاملی وجود دارد که ما در تابع او تعریف می‌شویم. این، روح و بندگی‌ست، مقام خاشعین. ▫️شرحی بر دعای روز پانزدهم - برگرفته از جلسه ۳۶۴ (در مرداد۹۱) : 💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/561 کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 🌐 Students.Ystc.ir 📡 @Hasanabbasi_students
💠 «اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین» 💠 «خدایا در این روز اطاعت بندگان و خاضع خود را روزیم؛ و شرح صدرِ مردان فروتن و خداترس را به من عطا فرما به حق امان بخشی خود ای ایمنی دل‌های ترسان» ✅ برای شناخت خاشعین، بهتر است که نقطه مقابل خاشعین هستند را بشناسیم. متکبر و کسی‌ست که برای خود طلب مقام کبریایی دارد که در چند سطح دیده می‌شود: 1⃣ استکبار درونی - خوی تکبر و برتری جویی 2⃣ استکبار داخلی - نفاق در جامعه‌ی اسلامی 3⃣ استکبار جهانی - شیطان بزرگ 4⃣ ابلیس - جنود ابلیس و وسوسه‌های آن ❓چرا می‌شویم؟ ☑️ روح استکباری و خوی تکبر، زمانی در ما شکل می‌گیرد که نمی‌توانیم فقر و حدود خود را بشناسیم. تصور کنید در بیابان، زمینی دارید؛ تا به دور آن قطعه‌ی چند صد متری یا چند هزار متری که متعلق به شماست و می‌خواهید در آن کشاورزی کنید یا خانه بسازید، دیوار یا حصار نباشد، بی‌مهابا تصور می‌کنید همه‌ی این بیابان از آن شماست. تا زمانی که به فقر و حد خود پی‌ نبریم، تلقی ما از هستی این‌گونه می‌شود که می‌توانیم همه‌ی دنیا را به چنبره‌ و سیطره‌ی خود درآوریم؛ پس به هر گزاره‌ای متوسل می‌شویم تا اراده‌ی خود را به دیگری تحمیل کنیم. 🔸وقتی حد خود را شناختیم و دانستیم که کوچک و محدودیم، پس از این «خود» و «من» بیرون آمده و احساس حضور در محضر خدا می‌کنیم؛ معرفت می‌یابیم که مقام کبریایی از آن اوست. «الله اکبر» پس در محضر خدا، پیشانی بندگی خود را به خاک می‌ساییم؛ محدودیت و حقیر و کوچک بودن ما، موجب عدم تعالی و مانع رشد ما نخواهد بود. ✳️خضوع و خشوع در مقابل پروردگار عالمیان همان طاعت و بندگی خالصانه در مقابل ذات اقدس اوست. ما در «ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ» بیشتر از آن‌که عملی در نسبت با خدا باشد، معرفت به فقری‌ست که متوجه هستی ماست. ما محدود و محصور در زمان، مکان و بُعد هستیم. هستی ما مطلق و جاودان و کامل نیست. لذا از دید انبیا(ص) «الفقرُ فَخری» فخر می‌کنیم که پی به فقر و محدودیت خود بردیم و دانستیم خدای خالق و مطلق و کاملی وجود دارد که ما در تابع او تعریف می‌شویم. این، روح و بندگی‌ست، مقام خاشعین. ▫️شرحی بر دعای روز پانزدهم ماه رمضان برگرفته از جلسه ۳۶۴ (در مرداد۹۱) : 💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/561 کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students
اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
💠 «اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَ
💠 «اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین» 💠 «خدایا در این روز اطاعت بندگان و خاضع خود را روزیم؛ و شرح صدرِ مردان فروتن و خداترس را به من عطا فرما به حق امان بخشی خود ای ایمنی دل‌های ترسان» ✅ برای شناخت خاشعین، بهتر است که نقطه مقابل خاشعین هستند را بشناسیم. متکبر و کسی‌ست که برای خود طلب مقام کبریایی دارد که در چند سطح دیده می‌شود: 1⃣ استکبار درونی - خوی تکبر و برتری جویی 2⃣ استکبار داخلی - نفاق در جامعه‌ی اسلامی 3⃣ استکبار جهانی - شیطان بزرگ 4⃣ ابلیس - جنود ابلیس و وسوسه‌های آن ❓چرا می‌شویم؟ ☑️ روح استکباری و خوی تکبر، زمانی در ما شکل می‌گیرد که نمی‌توانیم فقر و حد خود را بشناسیم. تصور کنید در بیابان، زمینی دارید؛ تا به دور آن قطعه‌ی چند صد متری یا چند هزار متری که متعلق به شماست و می‌خواهید در آن کشاورزی کنید یا خانه بسازید، دیوار یا حصار نباشد، بی‌مهابا تصور می‌کنید همه‌ی این بیابان از آن شماست. تا زمانی که به فقر و حد خود پی‌ نبریم، تلقی ما از هستی این‌گونه می‌شود که می‌توانیم همه‌ی دنیا را به چنبره‌ و سیطره‌ی خود درآوریم؛ پس به هر گزاره‌ای متوسل می‌شویم تا اراده‌ی خود را به دیگری تحمیل کنیم. 🔸وقتی حد خود را شناختیم و دانستیم که کوچک و محدودیم، پس از این «خود» و «من» بیرون آمده و احساس حضور در محضر خدا می‌کنیم؛ معرفت می‌یابیم که مقام کبریایی از آن اوست. «الله اکبر» پس در محضر خدا، پیشانی بندگی خود را به خاک می‌ساییم؛ محدودیت و حقیر و کوچک بودن ما، موجب عدم تعالی و مانع رشد ما نخواهد بود. ✳️خضوع و خشوع در مقابل پروردگار عالمیان همان طاعت و بندگی خالصانه در مقابل ذات اقدس اوست. ما در «ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ» بیشتر از آن‌که عملی در نسبت با خدا باشد، معرفت به فقری‌ست که متوجه هستی ماست. ما محدود و محصور در زمان، مکان و بُعد هستیم. هستی ما مطلق و جاودان و کامل نیست. لذا از دید انبیا(ص) «الفقرُ فَخری» فخر می‌کنیم که پی به فقر و محدودیت خود بردیم و دانستیم خدای خالق و مطلق و کاملی وجود دارد که ما در تابع او تعریف می‌شویم. این، روح و بندگی‌ست، مقام خاشعین. ▫️شرحی بر دعای ماه رمضان برگرفته از جلسه ۳۶۴ کلبه کرامت (در مرداد۹۱) : 💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/561 اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students
🔰 «اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین» «خدایا در این روز اطاعت بندگان و خاضع خود را روزیم؛ و شرح صدرِ مردان فروتن و خداترس را به من عطا فرما به حق امان بخشی خود ای ایمنی دل‌های ترسان» 🔹 برای شناخت خاشعین، بهتر است که نقطه مقابل خاشعین هستند را بشناسیم. متکبر و کسی‌ست که برای خود طلب مقام کبریایی دارد که در چند سطح دیده می‌شود: 1️⃣ استکبار درونی - خوی تکبر و برتری جویی 2️⃣ استکبار داخلی - نفاق در جامعه‌ی اسلامی 3️⃣ استکبار جهانی - شیطان بزرگ 4️⃣ ابلیس - جنود ابلیس و وسوسه‌های آن ❓چرا می‌شویم؟ 🔹 روح استکباری و خوی تکبر، زمانی در ما شکل می‌گیرد که نمی‌توانیم فقر و حد خود را بشناسیم. تصور کنید در بیابان، زمینی دارید؛ تا به دور آن قطعه‌ی چند صد متری یا چند هزار متری که متعلق به شماست و می‌خواهید در آن کشاورزی کنید یا خانه بسازید، دیوار یا حصار نباشد، بی‌مهابا تصور می‌کنید همه‌ی این بیابان از آن شماست. تا زمانی که به فقر و حد خود پی‌ نبریم، تلقی ما از هستی این‌گونه می‌شود که می‌توانیم همه‌ی دنیا را به چنبره‌ و سیطره‌ی خود درآوریم؛ پس به هر گزاره‌ای متوسل می‌شویم تا اراده‌ی خود را به دیگری تحمیل کنیم. 🔹 وقتی حد خود را شناختیم و دانستیم که کوچک و محدودیم، پس از این «خود» و «من» بیرون آمده و احساس حضور در محضر خدا می‌کنیم؛ معرفت می‌یابیم که مقام کبریایی از آن اوست. «الله اکبر» پس در محضر خدا، پیشانی بندگی خود را به خاک می‌ساییم؛ محدودیت و حقیر و کوچک بودن ما، موجب عدم تعالی و مانع رشد ما نخواهد بود. 🔹 خضوع و خشوع در مقابل پروردگار عالمیان همان طاعت و بندگی خالصانه در مقابل ذات اقدس اوست. ما در «ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ» بیشتر از آن‌که عملی در نسبت با خدا باشد، معرفت به فقری‌ست که متوجه هستی ماست. ما محدود و محصور در زمان، مکان و بُعد هستیم. هستی ما مطلق و جاودان و کامل نیست. لذا از دید انبیا(ص) «الفقرُ فَخری» فخر می‌کنیم که پی به فقر و محدودیت خود بردیم و دانستیم خدای خالق و مطلق و کاملی وجود دارد که ما در تابع او تعریف می‌شویم. این، روح و بندگی‌ست، مقام خاشعین. ▫️شرحی بر دعای ماه رمضان برگرفته از جلسه 364 کلبه کرامت (در مرداد91) : kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/561 اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students