بسم الله #حدیث 🕋 *داستان عبرت‌آموزِ وفات فرزند امام صادق (علیه السلام)* 🔸 #پیش_روایات : 🔸امام صادق ع: [گاه] خداوند نعمتی به قومی می‌دهد، ولی آنها شکر آنرا به جا نمی آورند، و آن نعمت وبال آنها می شود؛ و [گاه] خداوند  قومی را به مصیبتی مبتلا می سازد، و آنها صبر می کنند، پس آن مصیبت برایشان تبدیل به نعمتی می شود. 📚 الكافي، ج 2، ص 92، ح 18 🔸امیر المؤمنین ع: ایمان چهار رکن و پایه دارد: توکل بر خدا(اعتماد و اتکا به خدا)، تفویض کار به خدا(واگذار کردن کار به خدا)، رضا به قضای الهی، و تسلیم در برابر امر الهی. (وقتی از امام رضا ع معنای یقین پرسیده شد، ایشان همین چهار مورد را بیان کردند.) 📚 الكافي، ج 2، ص 47 ح 2، و ص 56 ح 5 #داستان_اصلی : *🕌 حضرت امام صادق ع وقتی فرزندش اسماعیل در بستر مرگ بود، بسیار غمگین و ناراحت بود و سجده و دعای فراوان می نمود(مطابق برخی روایات، امید #امامت اسماعیل می رفت)، 🔹وقتی اسماعیل وفات نمود حضرت فرزند خود را بغل کرد و فشار داد و در صورتش غم شدیدی بود، سپس وارد خانه شد، درخواست لباس تازه ای نمود و آنرا پوشید، موهایش را شانه کرد، سپس با روغن سر و بدن را صفا داد و همچنین سرمه مالید، و سپس از منزل خارج شد و در صورتش اصلا آن ناراحتی نبود بلکه چهره شان منبسط بود، و شروع به امر کردن و نهی نمودن (و کارهای روزمره) کرد، 🔹یکی از یاران حضرت گفت: به خاطر غمی که [پیش از وفات فرزند] داشتید، گمان می کردیم [پس از وفات] تا مدتی از شما بهره نخواهیم برد.(در روایت دیگر، کسی پرسید: چگونه است که وقتی فرزندتان زنده بود غمزده و مهموم بودید، ولی الآن که مُرده حالتان چنین است؟) 🔹حضرت فرمود: ما خاندانی هستیم که پیش از آنکه مصیبت [قطعی] بر ما وارد شود بی‌تابی می کنیم [در دعا کردن، تا مگر خداوند قضایش را تغییر دهد]، ولی وقتی امر خدا نازل شد(مصیبت وارد شد) صبر می نماییم و به قضای الهی رضایت می دهیم و تسلیم امر او می شویم، و هرگز چیزی که خدا برایمان پسندیده را ناپسند نمی‌داریم(در نسخه دیگر: چنین نیست که آنچه را خدا برایمان دوست نداشته را دوست بداریم).* *📚 منبع:* إكمال الدين، ج 1، ص 73 (دو حدیث)؛ الكافي، ج 3، ص 225، ح 11؛ الكافي، ج 3، ص 226، ح 13؛ من لا یحضره الفقيه، ج 1، ص 187، ح 567. شبیه آن در الكافي، ج 3، ص 226، ح 14؛ التهذيب، ج 1، ص 289، ح841. (برخی روایت این جریان یا جریان مشابهی برای وفات فرزند دیگری از امام صادق ع نقل کرده اند). #پس_روایات : 🔸امام صادق ع در روایت مشابهی بعدها خطاب به یکی از یارانی که عزیزی را از دست داده بودند گفتند: ما به مصیبت اسماعیل دچار شدیم، و صبر کردیم. تو هم مانند ما صبر کن. ما چیزی را خواستیم و خدا امر دیگری را خواست، پس ما تسلیم امر خدا شدیم. 📚 الكافي، ج 2، ص 92، ح 16 🔸امام صادق ع: پیامبر خدا ص چنین نبود که درباره چیزی که گذشت بگوید "کاش طور دیگری بود". 📚 الكافي، ج 2، ص 63، ح 13 🔸امام صادق ع فرمود: پیامبر خدا ص چنین بود که هر گاه امری رخ می‌داد که خوشحالش می‌کرد می‌گفت: «الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى هٰذِهِ النِّعْمَةِ: الحمد لله بر این نعمت» و وقتی امری رخ می‌داد که ایشان را غم‌زده می‌نمود می‌گفت: «الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ‏: الحمد لله در همه احوال». 📚 الكافي، ج 2، ص 97، ح 19 #سبک_زندگی #ایمان_در_عمل #یک_فنجان_روایت ☕کانال یک فنجان روایت، در پیام‌رسان بله 🔹 ble.ir/join/ZDA3NWRjYT 🔸 @Salehi786

#حدیث ▫️اهمیت حمد و ستایش خداوند مـفـضـل گـويـد: بـه حضرت امـام صـادق عـليه السلام عرض كردم: فدایتان شوم! دعای جامع و کاملی به من بياموزید. □ حضرت فرمودند: «احْمَدِ اللَّهَ‏ فَإِنَّهُ لَا يَبْقَى أَحَدٌ يُصَلِّي إِلَّا دَعَا لَكَ يَقُولُ سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» خدا را حمد و ستايش كن زيرا هيچ نمازگزارى نيست جز آن‌که در نمازش براى تو دعا می‌كند آن گاه که می‌گويد: (سمع اللّه لمن حمده يعنى): خدايا بشنو سخن كسی را كه تو را ستايش كند. □ و نیز آن حضرت نقل فرمودند که شیوۀ رسول خدا «صلی الله علیه وآله» چنان بود که در هر روز سیصد و شصت مرتبه -به شماره رگهای بدن- خداوند را حمد می‌کرد و این‌گونه می‌فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‏ كَثِيراً عَلَى كُلِّ حَال» 📚الكافي؛ ج‏2 ؛ ص503؛ ح1 و3 #حدیث_زندگی ۳۶۹ 🌸🌸🌸🌸🌸

#حدیث 🔸در آن شب، هیچ درخواست‌کننده‌ای دست‌خالی نمی‌ماند! ❖ حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمودند دربارۀ فضیلت شب نیمه شعبان از حضرت امام باقر علیه‌السلام سوال شد. ایشان فرمودند: « آن شب بهترین شب پس از شب قدر است که خدای متعال، فضل خویش را به بندگانش ارزانی می‌فرماید و آنها را از روی منّت و کرَم خویش می‌آمرزد. پس در تقرب جستن به سوی خداوند در آن بکوشید زیرا آن شبی است که خدای متعال به ذات مقدسش سوگند خورده است که هیچ درخواست‌کننده‌ای را در آن محروم نکند مادامی که معصیتی را درخواست نکند...» [سُئِلَ الْبَاقِرُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) عَنْ فَضْلِ لَيْلَةِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ، فَقَالَ: هِيَ أَفْضَلُ لَيْلَةٍ بَعْدَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ، فِيهَا يَمْنَحُ اللَّهُ (تَعَالَى) الْعِبَادَ فَضْلَهُ، وَ يَغْفِرُ لَهُمْ بِمَنِّهِ‏، فَاجْتَهِدُوا فِي الْقُرْبَةِ إِلَى اللَّهِ (تَعَالَى) فِيهَا، فَإِنَّهَا لَيْلَةٌ آلَى اللَّهُ عَلَى نَفْسِهِ أَلَّا يَرُدَّ سَائِلًا لَهُ فِيهَا مَا لَمْ يَسْأَلْ مَعْصِيَةً] 📘الأمالي (للطوسي)؛ ص297 #نیمه_شعبان @zanjani_net