رفتارهای اخیر آقای رئیس‌جمهور در سفرهای خارجی را در چارچوب نشانه‌شناسی رولان‌بارت تحت عنوان نشانگان ضعف‌وفرودستی تحلیل کرده بودم و اینکه تکرارش در آینده به زنجیره‌ی همبسته‌ای از معانی خلاف‌شأن ملّی می‌انجامد، ولی خب به توصیه دوستان جهت رعایت حال وفاق منتشرش نمی‌کنم. ➕️ yaminpour

درسته که آقای #پزشکیان با گفتمان «می‌فهمم که نمی‌فهمم» رییس‌جمهور شده ولی سوال اینه که مگر یادگیریِ آداب دیپلماتیک چند ماه طول می‌کشه؟ پی‌نوشت: روسیه/ مراقبت از آداب دیپلماتیکِ پزشکیان توسط میزبان روسی. محمدزاده 😵‍💫

🔴 اولین تصاویر از پیکر قاضی رازینی و مقیسه مراسم وداع با پیکرهای مطهر قضات شهید حجت‌الاسلام علی رازینی و حجت‌الاسلام محمد مقیسه در معراج شهدای تهران برگزار شد. 🌹🌹🌹

❌️شوخی جنسی در سینمای نمایش خانگی این روزها 😵‍💫

سلام بر آن پیشاهنگ جهاد و شهادت در زمان ما ... 🌷شهید نواب صفوی به روایت تصویر https://chiilick.com/?p=108510

الی الله ... بسوی فوز عظیم... 🌷🌷🌷🥺

استاد شیخ علی رضایی تهرانی |•| پایگـاه نـشر آثـار و اندیـشه‌هایــــــ |•| آیت‌الله شیخ علی رضائی‌تهرانی ----------------------------------------------- |•| کانال توسط ادمین و تحت نظرِ |•| حضرت استاد مدیریت می‌شود •||• پاسخگویی: @rezaeitehrani_ir_admin •||• تارنما: rezaeitehrani.ir https://eitaa.com/rezaeitehrani_ir

عوارض مخرب ترور در سال‌های نخست پس از انقلاب، به‌رغم فضای داغ و پرتنش سیاسی، دسترسی به مسئولان بلندپایۀ رسمی امری ساده بود. اغلب چهره‌های رسمی در میان مردم کوچه و بازار حضور پیدا می‌کردند و گفت‌وگو و حتی انتقاد رو در رو از آنها، امری معمول بود. واضح است که حضور بدونِ تشریفاتِ تصمیم‌گیران در متن جامعه، به طور طبیعی آنان را نسبت به مشکلات و مطالبات تودۀ مردم آگاه می‌کند و این آگاهی خواه‌ناخواه در رفتار و تصمیم آنان اثر می‌گذارد. متأسفانه موج تروری که بعد از 30 خرداد سال 1360 سرتاسر کشور را فرا گرفت، حفاظت امنیتی از مسئولان کشور را چندان تشدید کرد که دسترسی مردم عادی به تصمیم‌گیران بسیار سخت و دشوار شد. تشدید حفاظت گرچه پیامد بلافصل و گریزناپذیر ناامنی و ترور است اما دو خطر نیز در بطن خود دارد. خطر اول همان منزوی شدن تصمیم‌گیران و قطع رابطۀ عادی و طبیعی آنان با جامعه است. شرایط انزوا، واقع‌بینی را تضعیف و به تدریج مضمحل می‌کند و بین نگاه مسئولان و نیازهای عینی مردم فاصله می‌اندازد و این به نوبۀ خود، مسبب ناکارآمدی و بی‌اعتمادی متقابل می‌شود. در عین حال، «حفاظت» که در ابتدای امر بنا به ضرورتِ حفظ جان افراد در برابر ترور، خود را عملاً «تحمیل» می‌کند، با گذشت زمان، به صورت پدیده‌ای سخت تشریفاتی درمی‌آید و به رغم امن شدن فضا همچنان استمرار می‌یابد و به یکی از ارکانِ بوروکراسی و فضاسازی‌های کاذب پیرامون چهره‌های دولتی تبدیل می‌شود و بالطبع «اقتصاد» و «منفعت‌رسانی» خاص خود را هم به دنبال می‌آورد. از همین رو، افرادی که بنا به شعارها و ضرورتِ حرفۀ خود، باید در دسترس آحاد مردم قرار داشته باشند، خواسته یا ناخواسته برج عاج‌نشین و در میان تدابیر شدید حفاظتی و امنیتی، دسترس‌ناپذیر می‌شوند؛ به‌طوری‌که مردم عادی از نزدیک شدن به آنان می‌هراسند. در واقع دود این وضعیت به طور کامل به چشم افراد جامعه می‌رود و این دومین خطر نهفته در وضعیت ترور است. گاه ورود به یک نهاد و سازمان و یا دیدار با یک مسئول و مقام رسمی، متضمن چنان شرایط سخت و بعضاً تحقیرآمیزی از انواع بازرسی‌های بدنی و غیربدنی است که یک شهروند صاحب کرامت، عطای آن را به لقایش می‌بخشد! شهروندی که از مراجعه به دوایر دولتی و یا دیدار با مسئولان امور برای طرح یک مشکل می‌پرهیزد و یا برای انجام کار خود متحمل حس حقارت و رفتاری وهن‌آلود می‌شود، طبیعی است که از شرایط حاکم کینه به دل بگیرد و به مرور زمان، امید خود را به بهبود و اصلاح وضعیت از دست بدهد. با این اوصاف، تروریسم برای یک جامعه سرشار از آفت است و سر از افزایش رنج و فلاکت در می‌آورد. در بین نهادهای حاکم، دستگاه قضا بنا به سرشت و ماهیت خود جایی است که باید از هر لحاظ امن و دسترسی به قضات و کارکنان دادگاه‌ها از هر جهت آسان باشد. اینک در کشور ما در محل دیوان عالی کشور، عملیات مسلحانه‌ای انجام گرفته است که دو قاضی دیوان بر اثر آن جان خود را از دست داده‌اند. گرچه هنوز ابعاد این حادثه روشن نشده است و نمی‌توان به سیاسی یا شخصی بودن انگیزۀ ضارب مطمئن بود، اما کاملاً قابل پیش‌بینی است که برخی محافل، آن را دستمایۀ تشدید سختگیری برای ورود شهروندان به نهادهای قضایی و دسترسی به قضات قرار دهند و زمینه‌ساز افزایش نارضایتی مردم از دستگاه قضایی شوند. در این میان، کشف سیاسی یا شخصی بودن انگیزۀ ضارب هم بسیار مهم است. اگر انگیزۀ ترور سیاسی بوده باشد، علاوه بر چالشِ نحوۀ نفوذ او به دیوان عالی، جای این پرسش مطرح است که او چرا دو قاضی کم و بیش متفاوت را هدف قرار داده است؟ چگونگی برخورد قاضی مقیسه با متهمان اعتقادی و امنیتی خود، زبانزد خاص و عام است، اما واقعیت این است که شیخ علی رازینی در سال‌های اخیر رویکردی به نسبت ملایم در پیش گرفته بود..... (بقیۀ یادداشت در لینک زیر) https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-31405 #احمد_زیدآبادی

پس از توقیف ساختمان شرکت ملی نفت ایران در لندن، ساختمان این شرکت در روتردام هلند نیز به‌دلیل پروندۀ کرسنت مصادره و فروخته شد! قوه قضائیه نمی‌خواهد محاکمه این پیرمردهای تبهکار را شروع کند؛ یعنی همیشه قانون برای ضعفاست؟! جابری

📸لحظه انتقال اسرای صهیونیست به خودروی صلیب سرخ با حضور پرشمار رزمندگان کتائب القسام ‌‌‌ #حماس‌زنده‌است

اقامه نماز رهبر انقلاب بر پیکر دو قاضی شهید حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی امشب (یکشنبه) با حضور در حسینیه امام خمینی بر پیکر دو قاضی شهید، حجج‌اسلام آقایان شیخ علی رازینی و شیخ محمد مقیسه اقامه نماز کردند.

🔴 پرسش یک استاد دانشگاه از قوه قضاییه درباره ابراهیم نبوی، مهدی نصیری، تاج زاده و .../ تناقض ها در احکام قضایی را چگونه باید تحلیل کرد؟ 💢 کیومرث اشتریان در روزنامه شرق نوشت: 📌 اگر مدیران دستگاه‌های قضائی و سیاسی یک کشور در حصار تنگی گرفتار شده باشند که فقط رضایت اطرافیان و مقامات بالاتر از خود را در تصمیم‌گیری‌هایشان در نظر بگیرند، از جامعه و از جوانان غافل شده و بنای مقبولیت نظام سیاسی را ویران می‌کنند. این حصار تنگ آسیب مهم دیگری نیز دارد و آن تعلل و تعطیل تصمیم‌گیری در درون حکومت است. 📌 برخی از فعالان محیط زیست متهم به جاسوسی می‌شوند و پس از پنج سال از زندان آزاد می‌شوند. و مگر می‌شود کسی جاسوس باشد و مجازات او فقط پنج سال باشد؟ برخورد دوگانه‌ای که با مهدی نصیری و مصطفی تاجزاده می‌شود نیز از همین شمار است؛ تسامح با یکی و نابردباری با دیگری.