#کتاب‌دا🪴 #قسمت‌دویست‌هشتاد‌پنجم ‌🪴 🌿﷽🌿 زهره پرسید: روت میشه بری حرف بزنی؟میگفتم: آره، چرا روم نشه. مگه میخوام چی کار کنم؟ پرسید: چی می خوای بگی؟ رفتم توی فکړ. از خودم پرسیدم: واقعا می خوای چی بگی چه جوری میخوای شروع کنی، اونجا همه کله گنده های ارتش اند، بعد گفتم؛ خدا کنه یه آشنا اونجا باشه، دلم به اون گرم بشه. ازم حمایت بکنه. بتونم راحت تر حرفهام رو بزنم. از پل گذشتیم و ماشین جایی در کوی بهروز یا کوی آریا وارد محوطه ایی نظامی شد و جلوی ساختمانی ایستاد. به نظرم ساختمان های اداری نیروی دریایی بود. از ماشین پایین آمدیم و وارد راهروی ساختمان شدیم. سر در اتاق هایی که به راهرو باز می شدند، تابلوهای فلزی نصب بود: فرماندهی و مسئول گروه جلوی اتاقی ایستاد و به ما گفت: همین جا منتظر بمانید. خودش وارد اتاق شد. شنیدم امریه ها را یکی یکی نشان می دهد آمد بیرون و رو به من پرسید: سیده زهرا حسینی هستی دیگه؟ تعجب کردم اسم مرا از کجا می دانست و گفتم: اسم شناسنامه ام زهره است ولی در واقع اسمم زهراست گفت: اینجا که فتوکپی شناسنامه نمی خوان یه دقیقه با تو همراهش وارد اتاق شدم. پشت میز یک سرباز و یک لباس شخصی نشسته بودند پرسید : زهرا حسینی شمایی؟ گفتم: بله گفت: بیرون منتظر بمونید آمدم توی راهرو روی نیمکت کنار زهره نشستم. جوان سپاهی هم بیرون آمد و گفت: همین جا منتظر بمونید تا اجازه ورود بهتون بدات. این را گفت و به دنبال کار خودشان رفت، دلشوره داشتم، به خودم نگاه کردم. خیلی خاکی و درب و داغان بودم. بلند شدم، رفتم توی حیاط و لباس هایم را تکاندم. چادرم را هم به ستوني کوبیدم، خاک هایش بریزد. دوباره برگشتم توی راهرو و به انتظار نشستم، ارتشی ها و تکاورهای زیادی در رفت و آمد بودند. کم کم داشتم به هدف نزدیک می شدم، این همه از اتاق چنگ شنیده بودم، می خواستم ببینم چه خبر است. آیا کاری برای جنگ صورت می دهند؟ اگر کار و فکر می کنند، پس این چه وضعی است که ما با آن روبه روییم؟ اصلا اتاق جنگ چه شکلی است. شاید یک میز بزرگ وسط اتاقی است و دور تا دورش ژنرال ها با کلی درجه و تپه نشسته اند، یک خروار تجهیزات و نقشه هم دور و برشان است. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 ☘ 💖☘ 💖💖☘ 💖💖💖☘ 💖💖💖💖☘ ↷↷↷ #کانال‌کمال‌بندگی #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef