#کتاب‌دا🪴 #قسمت‌چهارصد‌هشتاد‌🪴 🌿﷽🌿 سال ۱۳۶۴ حبیب را از طرف سپاه برای گذراندن دوره های تخصصی تسلیحات به تهران فرستادند، دوره آموزشی دو ساله بود. ولی حبیب قبل از آنکه سال اول تمام شود، به منطقه برگشت، در تمام مدت حضورش در تهران کلافه بود، همین که مارش عملیات را می زدند غوغا بپا می کرد. اعصابش به هم می ریخت. راه می رفت و توی سرش می زد و می گفت: خاک بر سرت حبیب، تو اینجایی و بچه ها توی عملیات اند. الان بچه ها چه کار می کنند. ای کاش من هم آنجا بودم میگفتم: خب پاشو برو برای چی موندی خود خوری میکنی؟ میگفت: نمیتونم این دوره لازمه باید آن را بگذرانم. دست آخر از دوره دو ساله، یک سالش را هم نگذراند. وسط دوره گذاشت و رفت. این عادت همیشگی حبیب بود که وقتی به مرخصی می آمد تمام وجودش برای برگشتنش به جبهه پرپر می زد. گاهی حال و روز من و بچه ها و سختی های زندگی را که می دید، میگفت: اگر تو راضی نیستی نمی روم. ولی می دانستم که اگر فرضا من هم بگویم نرو، صدها بهانه و دلیل برای رفتنش می تراشد. روی همین حساب همیشه وانمود می کردم که از رفتنش راحت نیستم که هیچ خوشحالی هم می شوم و حبیب هم می پرسید: اگر من شهید شوم تو چه کار می کنی؟ از من زنان زیادی از دوستانم را دیده بودم که شوهرانشان به شهادت رسیده بودند. زن عبدلخانی، زن شهید عباسپور و رباب حوری زن شهید خسروی که عکس او را در حال پاک کردن خون صورت همسر شهیدش دیده بودم..... 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 ☘ 💖☘ 💖💖☘ 💖💖💖☘ 💖💖💖💖☘ ↷↷↷ #کانال‌کمال‌بندگی #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef