📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ و لا اقول لکم عندى خزائن اللّه و لا اعلم الغیب و لا اقول انى ملک و لا اقول للذین تزدرى اعینکم لن یؤتیهم اللّه خیرا اللّه اعلم بما فى انفسهم انى اذا لمن الظالمین. من هرگز به شما نمى گویم خزائن الهى نزد من است! و غیب هم نمى دانم! و نمى گویم من فرشته ام! و (نیز) نمى گویم کسانى که در نظر شما خوار مى آیند، خداوند خیرى به آنها نخواهد داد؛ خدا از دل آنان آگاه تر است! (با این حال، اگر آنها را برانم،) در این صورت از ستمکاران خواهم بود! #هود - 31 ✅ غیب از آن خداست. آگاهى از غیب به طور مطلق و بدون هیچ گونه قید و شرط از آن خدا است، ولى او هر مقدار از این آگاهى را مصلحت ببیند، در اختیار پیامبران و اولیاى خود مى گذارد، همان طور که در آیات 26 و 27 سوره «جن» مى خوانیم: عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً * إِلاّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُول: «خداوند از تمام امور پنهانى آگاه است و هیچ کس را از علم غیب خود آگاه نمى کند، مگر رسولانى که مورد رضایت او هستند». بنابراین، هیچ گونه تضادى میان آیات مورد بحث، که نفى علم غیب از پیامبران مى کند، و آیات یا روایاتى که آگاهى بعضى از غیوب را به پیامبران یا امامان(علیهم السلام) نسبت مى دهد وجود ندارد. آگاهى از اسرار غیب، بالذات مخصوص خدا است، و دیگران هر چه دارند بالعرض و از طریق تعلیم الهى مى باشد، و به همین دلیل، محدود به حدودى است که او اراده مى کند. منبع: تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ فلما جاء امرنا نجینا صلحا و الذین امنوا معه برحمة منا و من خزى یومئذ ان ربک هو القوى العزیز (66) و اخذ الذین ظلموا الصیحة فاصبحوا فى دیرهم جاثمین (67) ✅ هنگامى که فرمان (مجازات) ما فرا رسید، صالح و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود (از آن عذاب) و از رسوائى آن روز، رهائى بخشیدیم؛ چرا که پروردگارت قوى و شکست ناپذیر است! «66» و کسانى را که ستم کرده بودند، صیحه (آسمانى) فرو گرفت؛ و در خانه هایشان به روى افتادند و مردند. «67» #هود - 67 - 66 ✅ رحمت الهی بر مومنان باز در این آیات مى بینیم، رحمت الهى نسبت به مؤمنان آن چنان پر بار است که پیش از نزول عذاب، همه آنها را به مکان امن و امانى منتقل مى کند، و هیچ گاه خشک و تر را به عنوان عذاب و مجازات نمى سوزاند. البته، ممکن است حوادث ناگوارى مانند سیل ها، بیمارى هاى عمومى و زلزله ها رخ دهد، که کوچک و بزرگ را فرا گیرد، ولى، این حوادث حتماً جنبه مجازات و عذاب الهى را ندارد، و گرنه، محال است در منطق عدالت پروردگار حتى یک نفر بى گناه به جرم میلیون ها گناهکار گرفتار شود. البته، این موضوع، کاملاً امکان دارد که افرادى ساکت و خاموش در میان جمعى گناهکار باشند، و به مسئولیت هایشان در مبارزه با فساد عمل نکنند و به همان سرنوشت گرفتار شوند. اما، اگر آنها به مسئولیت هایشان عمل کنند، محال است حادثه اى که به عنوان عذاب نازل مى شود، دامن آنها را بگیرد. منبع: تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ و اقم الصّلوه طرفى النّهار و زلفا من الیل ان الحسنت یذهبن السیئات ذلک ذکرى للذکرین «114» و اصبر فانّ اللّه لا یضیع اجر المحسنین «115». در دو طرف روز، و اوایل شب، نماز را برپا دار؛ چرا که حسنات، سیّئات (و آثار آنها) را از بین مى برند؛ این تذکّرى است براى کسانى که اهل تذکّرند. «114» و شکیبایى کن، که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد. «115» #هود - 115 - 114 ✅ نماز و صبر. تفسیر نمونه: از على (علیه السلام) از پیامبر (صلى الله علیه وآله) نقل شده که فرمود: «نمازهاى پنجگانه براى امت من، همچون یک نهر آب جارى است که بر در خانه یکى از شما باشد، آیا گمان مى کنید اگر کثافتى در تن او باشد، و سپس پنج بار در روز در آن نهر غسل کند، آیا چیزى از آن بر جسد او خواهد ماند؟ (مسلماً نه) همچنین است ـ به خدا سوگند ـ نمازهاى پنجگانه براى امت من». ✅ تفسیر المیزان: پس از امر به نماز، رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله و سلم) را دستور مى دهد به صبر کردن، و در موارد دیگرى مانند: (و استعینوا بالصبر و الصلوة) میان صبر و نماز جمع کرده. و سرّ آن این است که هر کدام از این دو، در باب خودش مهم ترین ارکان هستند. آرى، در میان عبادات، نماز مهمترین عبادت و در اخلاقیات صبر مهمترین خلق است، همچنانکه درباره نماز فرموده: (و لذکر اللّه اکبر) و درباره صبر فرموده: (ان ذلک لمن عزم الامور). و اجتماع این دو، مهمترین وسیله اى است که با آن مى توان بر مصائب و ناملایمات فایق آمد، چون صبر، نفس را از قلق و اضطراب و فرارى شدن نگه مى دارد، و نماز نفس را به سوى پروردگار توجّه مى دهد و در نتیجه ناملایمات را از یاد آدمى مى برد. از اینکه بطور مطلق امر به صبر کرده به دست مى آید که منظور از آن، اعم از صبر بر عبادت و یا صبر بر معصیت و یا صبر در مصیبت است، بلکه همه آنها را شامل مى شود. 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

کانال جامع حفظ قرآن: 📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ و اقم الصّلوه طرفى النّهار و زلفا من الیل ان الحسنت یذهبن السیئات ذلک ذکرى للذکرین «114» و اصبر فانّ اللّه لا یضیع اجر المحسنین «115». در دو طرف روز، و اوایل شب، نماز را برپا دار؛ چرا که حسنات، سیّئات (و آثار آنها) را از بین مى برند؛ این تذکّرى است براى کسانى که اهل تذکّرند. «114» و شکیبایى کن، که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد. «115» #هود - 115 - 114 ✅ نماز و صبر. تفسیر نمونه: از على (علیه السلام) از پیامبر (صلى الله علیه وآله) نقل شده که فرمود: «نمازهاى پنجگانه براى امت من، همچون یک نهر آب جارى است که بر در خانه یکى از شما باشد، آیا گمان مى کنید اگر کثافتى در تن او باشد، و سپس پنج بار در روز در آن نهر غسل کند، آیا چیزى از آن بر جسد او خواهد ماند؟ (مسلماً نه) همچنین است ـ به خدا سوگند ـ نمازهاى پنجگانه براى امت من». ✅ تفسیر المیزان: پس از امر به نماز، رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله و سلم) را دستور مى دهد به صبر کردن، و در موارد دیگرى مانند: (و استعینوا بالصبر و الصلوة) میان صبر و نماز جمع کرده. و سرّ آن این است که هر کدام از این دو، در باب خودش مهم ترین ارکان هستند. آرى، در میان عبادات، نماز مهمترین عبادت و در اخلاقیات صبر مهمترین خلق است، همچنانکه درباره نماز فرموده: (و لذکر اللّه اکبر) و درباره صبر فرموده: (ان ذلک لمن عزم الامور). و اجتماع این دو، مهمترین وسیله اى است که با آن مى توان بر مصائب و ناملایمات فایق آمد، چون صبر، نفس را از قلق و اضطراب و فرارى شدن نگه مى دارد، و نماز نفس را به سوى پروردگار توجّه مى دهد و در نتیجه ناملایمات را از یاد آدمى مى برد. از اینکه بطور مطلق امر به صبر کرده به دست مى آید که منظور از آن، اعم از صبر بر عبادت و یا صبر بر معصیت و یا صبر در مصیبت است، بلکه همه آنها را شامل مى شود. 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ و لا ترکنوا الى الذین ظلموا فتمسکم النار و ما لکم من دون الله من اولیاء ثم لا تنصرون. و بر ظالمان تکیه ننمائید، که موجب مى شود آتش شما را فرا گیرد؛ و در آن حال، هیچ ولىّ و سرپرستى جز خدا نخواهید داشت؛ و یارى نمى شوید! #هود – 113 ✅ تکیه بر ظالمان و ستمگران. این آیه، یکى از اساسى ترین برنامه هاى اجتماعى، سیاسى، نظامى و عقیدتى را بیان مى کند، عموم مسلمانان را مخاطب ساخته و به عنوان یک وظیفه قطعى مى گوید: «به کسانى که ظلم و ستم کرده اند، تکیه نکنید» و اعتماد و اتکاى کار شما بر اینها نباشد. 1- در چه امورى نباید به ظالمان تکیه کرد. در درجه اول نباید در ظلم ها و ستمگرى هایشان شرکت جست و از آنها کمک گرفت. در درجه بعد، اتکاء بر آنها در آنچه مایه ضعف و ناتوانى جامعه اسلامى شود که استقلال، و خودکفائى جامعه از بین برود و تبدیل به یک عضو وابسته و ناتوان گردد، این گونه رکون ها جز شکست و ناکامى و ضعف جوامع اسلامى، نتیجه اى نخواهد داشت. اما این که: فى المثل مسلمانان با جوامع غیر مسلمان، روابط تجارى یا علمى، بر اساس حفظ منافع مسلمین و استقلال و ثبات جوامع اسلامى داشته باشند، نه داخل در مفهوم رکون به ظالمین است، و نه چیزى است که از نظر اسلام ممنوع بوده باشد، که در عصر خود پیامبر(صلى الله علیه وآله) و اعصار بعد، همواره چنین ارتباطاتى وجود داشته است. 2- «الَّذینَ ظَلَمُوا» چه اشخاصى هستند؟ تمام کسانى که دست به ظلم و فساد در میان بندگان خدا زده اند، و آنها را بنده و برده خود ساخته اند، و از نیروهاى آنها به نفع خود بهره کشى کرده اند، در مفهوم عام کلمه «الَّذینَ ظَلَمُوا» وارد هستند، و جزء مصادیق آیه مى باشند. منبع: خلاصه و ویرایش شده از تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

کانال جامع حفظ قرآن: 📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ الا تعبدوا الا اللّه اننى لکم منه نذیر و بشیر «2» و ان استغفروا ربکم ثم توبوا الیه یمتعکم متاعا حسنا الى اجل مسمى و یؤ ت کل ذى فضل فضله و ان تولوا فانى اخاف علیکم عذاب یوم کبیر «3» الى اللّه مرجعکم و هو على کل شى ء قدیر «4» ✅ (دعوت من این است) که: جز «اللّه» را نپرستید! من از سوى او براى شما بیم دهنده و بشارت دهنده ام! «2» و این که: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس به سوى او باز گردید؛ تا شما را تا مدت معینى، به خوبى بهره مند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتى، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر (از این فرمان) روى گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگى بیمناکم!«3» بازگشت شما به سوى «اللّه» است؛ و او بر هر چیز تواناست!«4» #هود - 4 - 3 - 2 ✅ چهار اصل مهم در دعوت انبیاء. نخستین دعوت من این است: «جز خداوند یگانه یکتا را نپرستید». و دومین برنامه دعوتم این است که: «من براى شما از سوى او نذیر و بشیرم». سومین اصل دعوتم این است: «از گناهان خویش استغفار کنید». چهارمین اصل دعوتم این است که «به سوى او باز گردید». آنگاه نتیجه هاى عملى «موافقت» یا «مخالفت» با این چهار دستور را چنین بیان مى کند: «هر گاه به این برنامه ها جامه عمل بپوشانید، خداوند تا پایان عمر شما را از زندگانى سعادتبخش این دنیا بهره مند و متمتع مى سازد». «و اما اگر راه مخالفت را پیش گیرید، و در برابر این دستورهاى چهارگانه عقیدتى و عملى سرپیچى کنید، من از عذاب روز بزرگى بر شما بیمناکم» همان روز که در دادگاه بزرگ عدل الهى حضور مى یابید. به هر حال، بدانید هر کس باشید، و در هر مقام و منزلتى قرار گیرید، سرانجام «بازگشت همه شما به سوى خدا است». منبع: خلاصه شده از تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

کانال جامع حفظ قرآن: 📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ فلما جاء امرنا نجینا صلحا و الذین امنوا معه برحمة منا و من خزى یومئذ ان ربک هو القوى العزیز (66) و اخذ الذین ظلموا الصیحة فاصبحوا فى دیرهم جاثمین (67) ✅ هنگامى که فرمان (مجازات) ما فرا رسید، صالح و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود (از آن عذاب) و از رسوائى آن روز، رهائى بخشیدیم؛ چرا که پروردگارت قوى و شکست ناپذیر است! «66» و کسانى را که ستم کرده بودند، صیحه (آسمانى) فرو گرفت؛ و در خانه هایشان به روى افتادند و مردند. «67» #هود - 67 - 66 ✅ رحمت الهی بر مومنان باز در این آیات مى بینیم، رحمت الهى نسبت به مؤمنان آن چنان پر بار است که پیش از نزول عذاب، همه آنها را به مکان امن و امانى منتقل مى کند، و هیچ گاه خشک و تر را به عنوان عذاب و مجازات نمى سوزاند. البته، ممکن است حوادث ناگوارى مانند سیل ها، بیمارى هاى عمومى و زلزله ها رخ دهد، که کوچک و بزرگ را فرا گیرد، ولى، این حوادث حتماً جنبه مجازات و عذاب الهى را ندارد، و گرنه، محال است در منطق عدالت پروردگار حتى یک نفر بى گناه به جرم میلیون ها گناهکار گرفتار شود. البته، این موضوع، کاملاً امکان دارد که افرادى ساکت و خاموش در میان جمعى گناهکار باشند، و به مسئولیت هایشان در مبارزه با فساد عمل نکنند و به همان سرنوشت گرفتار شوند. اما، اگر آنها به مسئولیت هایشان عمل کنند، محال است حادثه اى که به عنوان عذاب نازل مى شود، دامن آنها را بگیرد. منبع: تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

کانال جامع حفظ قرآن: 📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ الا تعبدوا الا اللّه اننى لکم منه نذیر و بشیر «2» و ان استغفروا ربکم ثم توبوا الیه یمتعکم متاعا حسنا الى اجل مسمى و یؤ ت کل ذى فضل فضله و ان تولوا فانى اخاف علیکم عذاب یوم کبیر «3» الى اللّه مرجعکم و هو على کل شى ء قدیر «4» ✅ (دعوت من این است) که: جز «اللّه» را نپرستید! من از سوى او براى شما بیم دهنده و بشارت دهنده ام! «2» و این که: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس به سوى او باز گردید؛ تا شما را تا مدت معینى، به خوبى بهره مند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتى، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر (از این فرمان) روى گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگى بیمناکم!«3» بازگشت شما به سوى «اللّه» است؛ و او بر هر چیز تواناست!«4» #هود - 4 - 3 - 2 ✅ چهار اصل مهم در دعوت انبیاء. نخستین دعوت من این است: «جز خداوند یگانه یکتا را نپرستید». و دومین برنامه دعوتم این است که: «من براى شما از سوى او نذیر و بشیرم». سومین اصل دعوتم این است: «از گناهان خویش استغفار کنید». چهارمین اصل دعوتم این است که «به سوى او باز گردید». آنگاه نتیجه هاى عملى «موافقت» یا «مخالفت» با این چهار دستور را چنین بیان مى کند: «هر گاه به این برنامه ها جامه عمل بپوشانید، خداوند تا پایان عمر شما را از زندگانى سعادتبخش این دنیا بهره مند و متمتع مى سازد». «و اما اگر راه مخالفت را پیش گیرید، و در برابر این دستورهاى چهارگانه عقیدتى و عملى سرپیچى کنید، من از عذاب روز بزرگى بر شما بیمناکم» همان روز که در دادگاه بزرگ عدل الهى حضور مى یابید. به هر حال، بدانید هر کس باشید، و در هر مقام و منزلتى قرار گیرید، سرانجام «بازگشت همه شما به سوى خدا است». ✅ نکته: پیوند دین و دنیا (این نکته برای آیات پست قبل می باشد). هنوز کم نیستند کسانى که، گمان مى کنند «دین دارى» فقط براى آباد ساختن سراى آخرت، و راحتى پس از مرگ است. در حالى که، مذهب پیش از آن که سراى آخرت را آباد کند، آبادکننده سراى دنیا است، و اصولاً تا مذهب در این زندگى اثر نگذارد تأثیرى براى آن زندگى نخواهد داشت! قرآن با صراحت این موضوع را در آیات بسیارى عنوان کرده است، و حتى گاه دست روى جزئیات مسائل گذاشته، چنان که در سوره «نوح» از زبان این پیامبر بزرگ (علیه السلام) خطاب به قومش مى خوانیم: «من به آنها گفتم: از گناهان خود استغفار کنید، و با آب توبه آنها را بشوئید که خدا آمرزنده است، تا برکات آسمان را پى در پى بر شما فرو فرستد، و با اموال و فرزندان، شما را یارى بخشد و باغ هاى سرسبز و نهرهاى آب جارى در اختیارتان قرار دهد». بعضى، پیوند این مواهب مادى دنیا را با استغفار و شستشوى از گناه، منحصراً یک پیوند معنوى و ناشناخته مى دانند ، در حالى که دلیل ندارد براى همه اینها تفسیر ناشناخته کنیم. چه کسى نمى داند که، دروغ، تقلّب، دزدى و فساد شیرازه زندگى اجتماعى را به هم مى ریزد؟ چه کسى نمى داند که ظلم و ستم و تبعیض و اجحاف، آسمان زندگى انسان ها را تیره و تار مى کند؟ و چه کسى در این حقیقت شک دارد که، با قبول اصل توحید و ساختن یک جامعه توحیدى بر اساس قبول رهبرى پیامبران، و پاک سازى محیط از گناه و آراستگى به ارزش هاى انسانى ـ یعنى همان چهار اصلى که در آیات فوق به آن اشاره شده ـ جامعه به سوى یک هدف تکاملى پیش مى رود و محیطى امن و امان، آکنده از صلح و صفا، آباد و آزاد به وجود مى آید؟ به همین دلیل، در آیات فوق، پس از ذکر این چهار اصل مى خوانیم: یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى أَجَل مُسَمّىً: «اگر این اصول را به کار بندید تا پایان عمر به طرز شایسته و نیکوئى بهره مند خواهید شد» منبع: خلاصه شده از تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

کانال جامع حفظ قرآن: 📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ بنام خداوند بخشنده مهربان الر، این کتابى است که آیاتش استحکام یافته؛ سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه (نازل گردیده) است! #هود – 1 ✅ به مقتضاى حکیم بودنش، آیات قرآن را محکم، و به مقتضاى خبیر و آگاه بودنش، آیات قرآن را در بخش هاى گوناگون، طبق نیازهاى انسان بیان داشته است؛ چرا که تا کسى از تمام جزئیات نیازهاى روحى و جسمى انسان با خبر نباشد، نمى تواند دستورات شایسته تکامل آفرینى صادر کند. در این که فرق میان «أُحْکِمَت» و «فُصِّلَت» چیست؟ مفسران بحث هاى فراوان کرده اند و احتمالات زیادى داده اند، اما آنچه نزدیک تر از همه، به مفهوم آیه فوق به نظر مى رسد این است: در جمله اول، این واقعیت بیان شده است که، قرآن مجموعه واحد به هم پیوسته اى است، که همچون یک بناى محکم و استوار بر جا است، و نشان مى دهد از سوى خداوند واحد یکتا نازل شده، و به همین دلیل هیچ گونه تضاد و اختلاف در میان آیاتش دیده نمى شود. اما جمله دوم، اشاره به این حقیقت است که: این کتاب در عین وحدت، آن چنان شاخه ها و شعب فراوان دارد که تمام نیازهاى روحى و جسمى انسان ها را در زیر پوشش خود قرار مى دهد، بنابراین در عین وحدت، کثیر است و در عین کثرت، واحد. منبع: خلاصه شده از تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚

📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ بنام خداوند بخشنده مهربان الر، این کتابى است که آیاتش استحکام یافته؛ سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه (نازل گردیده) است! #هود – 1 ✅ به مقتضاى حکیم بودنش، آیات قرآن را محکم، و به مقتضاى خبیر و آگاه بودنش، آیات قرآن را در بخش هاى گوناگون، طبق نیازهاى انسان بیان داشته است؛ چرا که تا کسى از تمام جزئیات نیازهاى روحى و جسمى انسان با خبر نباشد، نمى تواند دستورات شایسته تکامل آفرینى صادر کند. در این که فرق میان «أُحْکِمَت» و «فُصِّلَت» چیست؟ مفسران بحث هاى فراوان کرده اند و احتمالات زیادى داده اند، اما آنچه نزدیک تر از همه، به مفهوم آیه فوق به نظر مى رسد این است: در جمله اول، این واقعیت بیان شده است که، قرآن مجموعه واحد به هم پیوسته اى است، که همچون یک بناى محکم و استوار بر جا است، و نشان مى دهد از سوى خداوند واحد یکتا نازل شده، و به همین دلیل هیچ گونه تضاد و اختلاف در میان آیاتش دیده نمى شود. اما جمله دوم، اشاره به این حقیقت است که: این کتاب در عین وحدت، آن چنان شاخه ها و شعب فراوان دارد که تمام نیازهاى روحى و جسمى انسان ها را در زیر پوشش خود قرار مى دهد، بنابراین در عین وحدت، کثیر است و در عین کثرت، واحد. منبع: خلاصه شده از تفسیر نمونه Eitaa.com/hefzequranchannel

📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ فلما جاء امرنا نجینا صلحا و الذین امنوا معه برحمة منا و من خزى یومئذ ان ربک هو القوى العزیز (66) و اخذ الذین ظلموا الصیحة فاصبحوا فى دیرهم جاثمین (67) ✅ هنگامى که فرمان (مجازات) ما فرا رسید، صالح و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود (از آن عذاب) و از رسوائى آن روز، رهائى بخشیدیم؛ چرا که پروردگارت قوى و شکست ناپذیر است! «66» و کسانى را که ستم کرده بودند، صیحه (آسمانى) فرو گرفت؛ و در خانه هایشان به روى افتادند و مردند. «67» #هود - 67 - 66 ✅ رحمت الهی بر مومنان باز در این آیات مى بینیم، رحمت الهى نسبت به مؤمنان آن چنان پر بار است که پیش از نزول عذاب، همه آنها را به مکان امن و امانى منتقل مى کند، و هیچ گاه خشک و تر را به عنوان عذاب و مجازات نمى سوزاند. البته، ممکن است حوادث ناگوارى مانند سیل ها، بیمارى هاى عمومى و زلزله ها رخ دهد، که کوچک و بزرگ را فرا گیرد، ولى، این حوادث حتماً جنبه مجازات و عذاب الهى را ندارد، و گرنه، محال است در منطق عدالت پروردگار حتى یک نفر بى گناه به جرم میلیون ها گناهکار گرفتار شود. البته، این موضوع، کاملاً امکان دارد که افرادى ساکت و خاموش در میان جمعى گناهکار باشند، و به مسئولیت هایشان در مبارزه با فساد عمل نکنند و به همان سرنوشت گرفتار شوند. اما، اگر آنها به مسئولیت هایشان عمل کنند، محال است حادثه اى که به عنوان عذاب نازل مى شود، دامن آنها را بگیرد. منبع: تفسیر نمونه Eitaa.com/hefzequranchannel

📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری ✅ بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ بنام خداوند بخشنده مهربان الر، این کتابى است که آیاتش استحکام یافته؛ سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه (نازل گردیده) است! #هود – 1 ✅ به مقتضاى حکیم بودنش، آیات قرآن را محکم، و به مقتضاى خبیر و آگاه بودنش، آیات قرآن را در بخش هاى گوناگون، طبق نیازهاى انسان بیان داشته است؛ چرا که تا کسى از تمام جزئیات نیازهاى روحى و جسمى انسان با خبر نباشد، نمى تواند دستورات شایسته تکامل آفرینى صادر کند. در این که فرق میان «أُحْکِمَت» و «فُصِّلَت» چیست؟ مفسران بحث هاى فراوان کرده اند و احتمالات زیادى داده اند، اما آنچه نزدیک تر از همه، به مفهوم آیه فوق به نظر مى رسد این است: در جمله اول، این واقعیت بیان شده است که، قرآن مجموعه واحد به هم پیوسته اى است، که همچون یک بناى محکم و استوار بر جا است، و نشان مى دهد از سوى خداوند واحد یکتا نازل شده، و به همین دلیل هیچ گونه تضاد و اختلاف در میان آیاتش دیده نمى شود. اما جمله دوم، اشاره به این حقیقت است که: این کتاب در عین وحدت، آن چنان شاخه ها و شعب فراوان دارد که تمام نیازهاى روحى و جسمى انسان ها را در زیر پوشش خود قرار مى دهد، بنابراین در عین وحدت، کثیر است و در عین کثرت، واحد. منبع: خلاصه شده از تفسیر نمونه Eitaa.com/hefzequranchannel