حال باید بنشینم به کنار بدنت .. با دلے سوخته از چشم ترت تیر کشم!💔

ماندھ ام فرق تو با تکه عبایے بندم ؛ یا که از پیکر تو نیزھ و شمشیر کشم !💔

باید اینبار به زینب عوض پاسخ خود ، جسم صد چاک در آیینه به تصویر کشم!😭💔

کودکان تا خبر از حال عمو پرسیدند ؛ عکس شیر حرمم بسته به زنجیر کشم!💔

تیر ها یک به یک از پای درت آوردند .. ای برادر چه بلایے به سرت آوردند؟💔

دیگه از اینجا انگار که ارباب، علمدار رو سفت تر بغل مےگیرن .. برای بار آخر ، یک بار دیگر با ناله برادر رو صدا مےزنن میگن بدون تو نمےتونم عباسم .. انگار همون بیت هاست که ارباب صدا میزنن : اویان ؛ اویان ای یار وفاداریم .. اویان ..!💔(((:

باز برخیز که در معرکه گرداب کنے! لب خشکیدھ بر علقمه سیراب کنے!

پاشو برادرم ! اویان عباس ِ زیبایم !💔

پا بچسبان به رکاب! علمت را بردار؛ تا که مشک حرم و قلب مرا آب کنے!✨((:

چشم بر راھ تو بر خیمه رباب است هنوز؛ تا به آغوش خودت اصغر او خواب کنے!✨

چقدر این بیت قشنگه ..❤️((: ارباب نمےگن: «تا به علےاصغر (؏) آب بدی!» میگن: «تا علےاصغر (؏) رو تو آغوشت بخوابونے!» یعنے میگن: «عباسم! دیگه علےاصغرمم آب نمےخواد؛ تو رو مےخواد! پاشو برادرم! پاشو تو خیمه همه منتظرتن!😭💔»

شک ندارم که قرار است تو در نخلستان، داغ خود را وسط سینه من قاب کنے!💔