🔍وحی و جهتیافتگی وجودی
🔺وحی مستلزم #انفتاحهستیشناختی است. غیب به روی پیامبر باز میشود. این انفتاح غیب چیزی جز قرار گرفتن در افق #افعالگفتاری خدا نیست. پیامبر در افق نامستوری افعال گفتاری خدا حضور مییابد. در این حضور، نوعی تحول در وجود پیامبر رخ میدهد؛ تمام وجود پیامبر در این افق حاضر میشود و درگیر با این افعال میشود. نوع هستی پیامبر حضور در این افق میشود.
🔺در این حضور، پیامبر گونهای #جهتیافتگیوجودی نسبت به کلام الهی پیدا میکند. مسألة وحی تنها مسألة حضور در افق نامستوری افعال گفتاری نیست. اگر وجود پیامبر با این کلام درگیر میشود وجود او نسبت به این افعال کاملاً گشوده میشود و او غرق در این تکلم میشود یا به تعبیر دیگر در معرض افعال گفتاری خدا قرار میگیرد.
🔺این نوع جهت یافتگی وجودی با #جهتیافتگیذهنی و عقلی تفاوت دارد. در تحلیلهای سنتی؛ از تحلیلهای فارابی و ابنسینا گرفته تا تحلیل صدرا، با جهتیافتگی ذهنی و عقلی رو به رو هستیم. در این جهتیافتگی یا فقط عقل و ذهن پیامبر به سوی معقولات غیبی جهت پیدا میکند و اگر هم مواجههای هم با غیب صورت گیرد در ادامه این نوع مواجهه پدید میآید. اما در متافیزیک غیبت، این جهتیافتگی بیشتر معرفتی است. (از مقدمه چاپ دوم کتاب وحی و افعال گفتاری)
@hekmatebaleghe