🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸 🌸🌸 🌸 #حریم_عشـ‌ـق_تا_شهادت #رمان #از_روزی_که_رفتی #پارت‌دوازدهم هیجان و شادی در صدایش غوغا می کرد ... خدایا ! این مرد معنای پدر را میفهمید ؟ این مرد بزرگ شده در قبیله با آیین و رسوم کهن چه از پدری می داند ؟ خدایا ! مگر دختر دردانه ی پدر نیست ؟ مگر جان پدر نیست ؟! رها لباس های مشکی اش را تن کرد . شال مشکی رنگی را روی سرش بست . اشک در چشمانش نشست . صدای پدر آمد بجنب ؛ باید زودتر بریم تمومش کنیم پشیمون نشدن رها به چهارچوب در تکیه داد و مظلومانه با چشمان اشکی اش به چشمان غرق شادی پدر نگاه کرد : بابا ... تو رو خدا این کارو نکن . پس احسان چی ؟ شما بهش قول دادید شهاب ابرو در هم کشید : حرف نشنوم ؛ اصلا دلم نمیخواد باهات بحث کنم ، فقط راه بیفت بریم رها التماس کرد : تو رو خدا بابا ... شهاب فرياد زد : خفه شو رها ! گفتم آماده شو بریم ! همه چیز رو تموم کردم . حرف اضافه بزنی من میدونم و تو و مادرت رها : اما منم حق زندگی دارم شهاب پوزخندی زد : اون روز که مادرت شد خون بس و اومد تو خونه ی ما ، حق زندگی رو از دست داد ! تو هم دختر همونی ! نحسی تو بود که دامن پسر منو گرفت ؛ حالا هم باید تاوانشو بدی ؟ شما با احسان و خانواده ش صحبت کردید و قول و قرار گذاشتید شهاب : مهم پسر منه ... مهم رامينه ! تو هیچی نیستی ! هیچی شرایط بدی بود . نه دکتر صدر " در ایران بود و نه " آیه " در شهر ... دلش خواهرانه های آیه را می خواست . پدرانه های دکتر صدر را می خواست . این جنگ نابرابر را دوست نداشت ؛ این پدرانه های سنگی را دوست نداشت