#امام_علی #اسم #سیره_معصوم قالَ عَلِىُ بنُ الْحُسَينِ عليه السلام: أَتَيتُ مَروانَ فَقالَ لى: مااسْمُكَ؟ فَقُلت: عَلِىُّ بنُ الْحُسَينِ. فَقالَ: ما اسْمُ أَخيكَ؟ فَقُلتُ: عَلِىٌّ. قالَ: عَلِىٌّ وَ عَلِىٌّ ؟! ... ـ قالَ عليه السلام: فَرَجَعتُ اِلى أبى فَأَخبَرتُهُ فَقالَ [الْحُسَينُ عليه السلام]: . . . لَوْ وُلِدَ لى مِائَةٌ لَأَحْبَبْتُ أَنْ لا أُسَمِّىَ اَحَدا مِنْهُمْ إِلاّ عَليّا. [موسوعه كلمات الامام الحسين عليه السلام ص 246، الكافى ج6، ص19] امام سجاد عليه السلام فرمود: روزى كه معاويه مروان حكم را بر مدينه گماشت وبراى جوانان قريش حقوقى معين نمود، من رفتم، مروان اسم مرا پرسيد: گفتم: على. گفت: پس اسم برادرت؟. گفتم: على. گفت: على و على؟ (پدرت چه قصدى دارد كه نامى جز على بر فرزندانش نمى گذارد؟!.) امام سجاد عليه السلاممى فرمايد: به خانه برگشتم و سخن مروان را براى پدرم بازگو كردم، پدرم فرمود: اگر حتى صدفرزند برايم بود؛ دوستداشتم برهيچ يك نامى جز على ننهم. 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 لینک کانال حدیث 👇👇👇👇👇 @hhaddis

#امیرالمومنین #اسم قالَ الْحُسَيْنُ عليه السلام: لَوْ وُلِـدَ لى مِـأَةٌ لاََحْبَبْتُ اَنْ لا اُسَمِّىَ اَحَدا مِنْهُمْ اِلاّ عَلِيّا. [ روضة المتقين، نشر بنياد فرهنگ اسلامى، ج 8، ص 625.] امام حسين عليه السلامفرمود: اگر صـد فرزند براى من متولّد شود، دوست دارم نام هر يك از آنان را جز على نگذارم

#اسم قالَ الرِّضا عليه السلام : اَلْبَيْتُ الَّذِى فيهِ مُحَمَّدٌ يُصْبِـحُ اَهْلُهُ بِخَيْرٍ وَ يُمْسُونَ بِخَيْرٍ. [ وسائل الشيعه، ج 15، ص 127.] امام رضا عليه السلام فرمود: خـانه اى كه در آن نـام محـمّد باشـد، صبح و شامِ اهل آن خانه به خير ونيكى خواهد بود

#اسم نام های خوب انتخاب کنید 784 - وَ قالَ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم: اِسْتَحْسِنُوا أَسْماءَكُمْ، فَإِنَّكُمْ تُدْعَوْنَ بِها يَوْمَ الْقِيامَةِ. نامهاى خود را نيكو (انتخاب) كنيد، زيرا روز قيامت شما را به آن نامها مى خوانند. کتاب احادیث الطلاب ص 242

#اهل_بیت #رسول_الله #خاص #اسم #نامگذاری الکافي ج ۶، ص ۳۹ امام صادق (علیه السلام) مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي هَارُونَ مَوْلَى آلِ جَعْدَةَ قَالَ: كُنْتُ جَلِيساً لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِالْمَدِينَةِ فَفَقَدَنِي أَيَّاماً ثُمَّ إِنِّي جِئْتُ إِلَيْهِ فَقَالَ لِي لَمْ أَرَكَ مُنْذُ أَيَّامٍ يَا أَبَا هَارُونَ فَقُلْتُ وُلِدَ لِي غُلاَمٌ فَقَالَ بَارَكَ اَللَّهُ فِيهِ فَمَا سَمَّيْتَهُ قُلْتُ سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً قَالَ فَأَقْبَلَ بِخَدِّهِ نَحْوَ اَلْأَرْضِ وَ هُوَ يَقُولُ مُحَمَّدٌ مُحَمَّدٌ مُحَمَّدٌ حَتَّى كَادَ يَلْصَقُ خَدُّهُ بِالْأَرْضِ ثُمَّ قَالَ بِنَفْسِي وَ بِوُلْدِي وَ بِأَهْلِي وَ بِأَبَوَيَّ وَ بِأَهْلِ اَلْأَرْضِ كُلِّهِمْ جَمِيعاً اَلْفِدَاءُ لِرَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لاَ تَسُبَّهُ وَ لاَ تَضْرِبْهُ وَ لاَ تُسِئْ إِلَيْهِ وَ اِعْلَمْ أَنَّهُ لَيْسَ فِي اَلْأَرْضِ دَارٌ فِيهَا اِسْمُ مُحَمَّدٍ إِلاَّ وَ هِيَ تُقَدَّسُ كُلَّ يَوْمٍ ثُمَّ قَالَ لِي عَقَقْتَ عَنْهُ قَالَ فَأَمْسَكْتُ قَالَ وَ قَدْ رَآنِي حَيْثُ أَمْسَكْتُ ظَنَّ أَنِّي لَمْ أَفْعَلْ فَقَالَ يَا مُصَادِفُ اُدْنُ مِنِّي فَوَ اَللَّهِ مَا عَلِمْتُ مَا قَالَ لَهُ إِلاَّ أَنِّي ظَنَنْتُ أَنَّهُ قَدْ أَمَرَ لِي بِشَيْءٍ فَذَهَبْتُ لِأَقُومَ فَقَالَ لِي كَمَا أَنْتَ يَا أَبَا هَارُونَ فَجَاءَنِي مُصَادِفٌ بِثَلاَثَةِ دَنَانِيرَ فَوَضَعَهَا فِي يَدِي فَقَالَ يَا أَبَا هَارُونَ اِذْهَبْ فَاشْتَرِ كَبْشَيْنِ وَ اِسْتَسْمِنْهُمَا وَ اِذْبَحْهُمَا وَ كُلْ وَ أَطْعِمْ . جلد ۷، صفحه ۱۰۳  ۲ - ابو هارون، غلام آل جعده گويد: در مدينه همواره به خدمت امام صادق عليه السّلام مى‌رفتم، چند روزى نتوانستم به خدمت آن بروم، روزى به خدمتش شرف‌ياب شدم، به من فرمود: اى ابا هارون! چند روز است تو را نمى‌بينم‌؟! عرض كردم: برايم پسرى به دنيا آمده است. فرمود: خداوند او را برايت مبارك گرداند! نامش را چه گذاشته‌اى‌؟ عرض كردم: او را محمّد نام نهادم. امام عليه السّلام درحالى كه مى‌فرمود:«محمّد، محمّد، محمّد» گونه‌اش را آن اندازه به زمين نزديك نمود كه نزديك بود كه به زمين بچسبد. سپس فرمود: خودم، فرزندم، خاندانم، پدر و مادرم و همۀ اهل زمين به فداى پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله! فرزندت را دشنام نده، او را نزن و با او بداخلاقى نكن. و بدان كه در روى زمين هر خانه‌اى كه در آن نام محمّد باشد، هرروز آن خانه تقديس مى‌شود. سپس به من فرمود: آيا برايش عقيقه داده‌اى‌؟ ابو هارون گويد: من جواب ندادم. هنگامى كه آن بزرگوار متوجه سكوت من شد، گمان نمود كه من عقيقه نداده‌ام. آن‌گاه به مصادف رو كرد و فرمود: اى مصادف! نزديك من بيا. ابو هارون گويد: به خدا سوگند! من متوجّه نشدم كه امام عليه السّلام به مصادف چه فرمود؛ جز اين‌كه گمان كردم چيزى را در خصوص من دستور داده است. وقتى خواستم برخيزم امام عليه السّلام به من فرمود: اى ابا هارون! همان‌طور كه هستى، بمان! آن‌گاه مصادف نزد من آمد و سه دينار در دست من نهاد. امام عليه السّلام فرمود: اى ابو هارون! برو و دو قوچ خريدارى كن و آن‌ها را ذبح كن؛ هم خودت از گوشت آن بخور و هم به ديگران اطعام كن.