من بلد نیستم بگم اگر مسیر تاریکه، خودت یه چراغ روشن کن و نترس از تنهایی. بر عکس، می‌گم بترس تا حس کنی. بترس تا بفهمی همیشه روشنایی نیست. همیشه قرار نیست بفهمی اطرافت چه خبره و یه نقشه‌ی مشخص مقابلت باشه. همیشه یه دستِ کمکی، نیست. بترس و تجربه کن و شجاع باش. شجاع بودن توی تاریکی، دست‌آورد‌های زیادی داره. خیلی زیاد. از شجاع بودن، نترس. البته.. کله خر بودن(ببخشید.) با شجاع بودن، فرق داره.

-

[از خواب که بیدار شدم، مرده بودیم]

[experience]

-

[عاقبت او پیروز شد] عاقبت او پیروز شد چون با صداقتش با من جنگیده بود باقی قصه‌ی مغلوب شدن من است خسته و شکسته به خانه که آمدم قایم شدم پشت فنجان چای و دود سیگار و خاموش کلنجار رفتم با کلماتِ خیس و دروغین سربازهای شکست‌خورده هرگز با صدای بلند آواز نمی‌خوانند. -رسول یونان.

-

ما -من و تو- هردومان زاده‌‌ی خشم‌های کوچکیم که شب، نوبت به نوبت برای هر کدام، اشک می‌ریزیم.

[خستگی، بلای قرن!]

خود، بهشت و جهنمِ خودی!