30.14M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
چرا اصطلاح #سرطان_اصلاحات رایج شده؟
سرطان نوعی بیماری است که به صورت توده های بیمار در نقاط مختلف بدن تشکیل میشود و تفاوتش با دیگر غده ها،ریشه دواندن و سرایت به دیگر اعضاء میباشد.
از سیاست،به اقتصاد
از اقتصاد،به فرهنگ
ریشه ها در تمام ابعاد گسترده شده است.
برای رفع این بیماری،علاوه بر جراحی و خارج کردن آن توده و ریشه هایش ،باید جهت جلوگیری از رشد مجدد سلولهای باقیمانده از ریشه ها،بدن را به وسیلهء سموم درمانی،مسموم کرد.
برای ریشه کن کردن ریشه های سرطان اصلاحات،سمی،مثل اصولگرایان وارد میدان شدند که خود باعث مسمومیت شدید و از کار افتادگی اقتصاد ایران شدند.
چه باید کرد؟
چه تدبیری بیندیشیم؟
برای دفع سرطان و سم واردشده،چاره چیست؟
آیا باید مردم شریف ایران یک انقلاب اسلامی دیگر کرده و اصلاحطلب و اصولگرا را ،مثل محمدرضا منزوی و از دایرهء سیاست ایران خارج کند؟
سوء استفاده از این مبارزات را چه کنیم؟
#سیدمحمدخاتمی
#حسن_روحانی
#اسحاق_جهانگیری
#بیژن_زنگنه
#ولی_الله_سیف
#هاشمی_رفسنجانی
#من_مسئولم
ما همه مسئولیم
معرفی : ١-محی الدین عربی ٢-کتاب فصوص الحکم ٣-فص های ۲۷گانه کتاب و محتوای آنها
۱. محی‌الدین ابن عربی
محی‌الدین ابن عربی (۱۱۶۵–۱۲۴۰ میلادی)، معروف به ابن عربی یا شیخ اکبر، یکی از بزرگ‌ترین عارفان و فیلسوفان اسلامی است. او در اندلس (اسپانیای امروزی) متولد شد و در دمشق درگذشت. ابن عربی به عنوان یکی از بنیان‌گذاران عرفان نظری در اسلام شناخته میشود و آثارش تأثیر عمیقی بر تفکر عرفانی و فلسفی در جهان اسلام و حتی خارج از آن گذاشته است. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به فتوحات مکیه و فصوص الحکم اشاره کرد.
۲. کتاب فصوص الحکم
فصوص الحکم (به معنای "فصوص‌های حکمت") یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین آثار ابن عربی است. این کتاب به عنوان یک اثر کلیدی در عرفان اسلامی شناخته میشود و به بررسی مفاهیم عمیق عرفانی، الهیات، و فلسفه وجود می‌پردازد. ابن عربی در این کتاب به تفسیر و تحلیل ۲۷ فص (فص به معنای "نگین" یا "جواهر حکمت") می‌پردازد که هر یک به یکی از پیامبران یا شخصیت‌های مهم دینی اختصاص دارد. این فصوص‌ها به عنوان نمادهایی از جنبه‌های مختلف حقیقت الهی و تجلیات آن در جهان تفسیر می‌شوند.
۳. فص‌های ۲۷ گانه کتاب و محتوای آنها
کتاب فصوص الحکم شامل ۲۷ فص است که هر یک به یکی از پیامبران یا شخصیت‌های دینی اختصاص دارد. هر فص به بررسی جنبه‌های خاصی از حکمت الهی و تجلیات آن در وجود آن شخصیت می‌پردازد. در زیر به طور خلاصه به محتوای هر یک از این فص‌ها اشاره میشود:
۱. فص آدمی (آدم): بررسی مفهوم انسان کامل و جایگاه او در خلقت. ۲. فص شیثی (شیث): بحث درباره‌ی ادامه‌ی نسل بشر و حکمت الهی در خلقت. ۳. فص نوحی (نوح): بررسی مفهوم نجات و رحمت الهی. ۴. فص ادریسی (ادریس): بحث درباره‌ی علم و حکمت. ۵. فص ابراهیمی (ابراهیم): بررسی مفهوم توحید و اخلاص در عبادت. ۶. فص اسحاقی (اسحاق): بحث درباره‌ی قربانی و تسلیم در برابر خدا. ۷. فص اسماعیلی (اسماعیل): بررسی مفهوم فداکاری و ایثار. ۸. فص یعقوبی (یعقوب): بحث درباره‌ی صبر و امید. ۹. فص یوسفی (یوسف): بررسی مفهوم جمال و حکمت الهی در آزمایش‌ها. ۱۰. فص هودی (هود): بحث درباره‌ی هدایت و گمراهی. ۱۱. فص صالحی (صالح): بررسی مفهوم معجزه و نشانه‌های الهی. ۱۲. فص شعیبی (شعیب): بحث درباره‌ی عدالت و اخلاق. ۱۳. فص لوطی (لوط): بررسی مفهوم طهارت و نجات از فساد. ۱۴. فص عزیری (عزیر): بحث درباره‌ی مرگ و حیات مجدد. ۱۵. فص ایوبی (ایوب): بررسی مفهوم صبر در برابر مصائب. ۱۶. فص ذوالکفلی (ذوالکفل): بحث درباره‌ی مسئولیت و عدالت. ۱۷. فص یونسی (یونس): بررسی مفهوم توبه و رحمت الهی. ۱۸. فص موسی‌کلیمی (موسی): بحث درباره‌ی وحی و ارتباط مستقیم با خدا. ۱۹. فص هارونی (هارون): بررسی مفهوم شفاعت و وساطت. ۲۰. فص الیاسی (الیاس): بحث درباره‌ی غیبت و ظهور. ۲۱. فص یسعی (الیسع): بررسی مفهوم شفا و معجزه. ۲۲. فص داوودی (داوود): بحث درباره‌ی حکومت و عدالت الهی. ۲۳. فص سلیمانی (سلیمان): بررسی مفهوم حکمت و سلطنت. ۲۴. فص زکریایی (زکریا): بحث درباره‌ی دعا و استجابت. ۲۵. فص یحیی‌ای (یحیی): بررسی مفهوم زهد و پارسایی. ۲۶. فص عیسوی (عیسی): بحث درباره‌ی روح‌الله و معجزات. ۲۷. فص محمدی (محمد): بررسی مفهوم خاتمیت و جامعیت دین اسلام.
هر یک از این فص‌ها به شکلی نمادین به بررسی جنبه‌های مختلف حقیقت الهی و تجلیات آن در وجود پیامبران و شخصیت‌های دینی می‌پردازد. ابن عربی در این کتاب سعی کرده است تا با استفاده از مفاهیم عرفانی و فلسفی، به درک عمیق‌تری از رابطه‌ی خداوند با جهان و انسان دست یابد
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami
١.فص آدمی (آدم): بررسی مفهوم انسان کامل و جایگاه او در خلقت
در فص آدمی، ابن عربی به بررسی مفهوم انسان کامل (الإنسان الکامل) و جایگاه او در نظام خلقت می‌پردازد. این فص یکی از مهم‌ترین بخش‌های کتاب فصوص الحکم است، زیرا مفهوم انسان کامل در عرفان ابن عربی جایگاه محوری دارد و به عنوان نماد کامل تجلی الهی در جهان شناخته میشود.
محتوای فص آدمی:
۱. انسان کامل به عنوان خلیفه‌ی خدا:
• ابن عربی در این فص تأکید می‌کند که انسان کامل (آدم) به عنوان خلیفه‌ی خدا بر روی زمین آفریده شده است. این مفهوم از آیات قرآن مانند آیه‌ی ۳۰ سوره‌ی بقره ("إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً") گرفته شده است.
• انسان کامل به عنوان نماینده‌ی خداوند در زمین، مسئولیت حفظ و اداره‌ی جهان را بر عهده دارد.
۲. انسان کامل به عنوان جامع‌ترین مظهر اسماء و صفات الهی:
• ابن عربی معتقد است که انسان کامل جامع‌ترین مظهر اسماء و صفات الهی است. به این معنا که تمامی صفات و اسماء خداوند در وجود انسان کامل تجلی یافته‌اند.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که انسان کامل قادر است تمامی جنبه‌های حقیقت الهی را در خود منعکس کند.
۳. انسان کامل به عنوان واسطه‌ی فیض الهی:
• انسان کامل به عنوان واسطه‌ی فیض الهی عمل می‌کند. به این معنا که او باعث انتقال رحمت و فیض خداوند به سایر مخلوقات میشود.
• این نقش واسطه‌ای انسان کامل، او را به عنوان حلقه‌ی اتصال بین خداوند و جهان قرار می‌دهد.
۴. انسان کامل و رابطه‌ی او با عالم کبیر و عالم صغیر:
• ابن عربی به رابطه‌ی بین عالم کبیر (جهان هستی) و عالم صغیر (انسان) اشاره می‌کند. انسان کامل به عنوان عالم صغیر، نسخه‌ی کوچک‌شده‌ی عالم کبیر است و تمامی حقایق جهان در وجود او منعکس شده‌اند.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی وحدت وجود و ارتباط عمیق بین انسان و جهان است.
۵. انسان کامل و مقام ولایت:
• ابن عربی در این فص به مقام ولایت (دوستان و اولیاء خدا) نیز اشاره می‌کند. انسان کامل به عنوان ولیّ خدا، از مقام ویژه‌ای برخوردار است و قادر است به درک عمیق‌تری از حقیقت الهی دست یابد.
• این مقام ولایت، انسان کامل را به عنوان الگویی برای سایر انسان‌ها قرار می‌دهد.
۶. انسان کامل و مسئولیت اخلاقی:
• ابن عربی تأکید می‌کند که انسان کامل به دلیل جایگاه ویژه‌ای که دارد، مسئولیت اخلاقی و معنوی خاصی نیز بر عهده دارد. او باید به عنوان نماد عدالت، رحمت و حکمت در جهان عمل کند.
نتیجه‌گیری:
در فص آدمی، ابن عربی انسان کامل را به عنوان نماد کامل تجلی الهی در جهان معرفی می‌کند. انسان کامل نه تنها خلیفه‌ی خدا بر روی زمین است، بلکه جامع‌ترین مظهر اسماء و صفات الهی نیز میباشد. او به عنوان واسطه‌ی فیض الهی و حلقه‌ی اتصال بین خداوند و جهان، نقش محوری در نظام خلقت ایفا می‌کند. این فص به درک عمیق‌تری از جایگاه انسان در جهان و مسئولیت‌های او در قبال خداوند و سایر مخلوقات کمک می‌کند
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami
۲.فص شیثی (شیث): ادامه‌ی نسل بشر و حکمت الهی در خلقت
در متون عرفانی و فلسفی اسلامی، فص شیثی به عنوان بخشی از "فصوص الحکم" اثر ابن عربی، به بررسی نقش شیث (یکی از فرزندان حضرت آدم) در ادامه‌ی نسل بشر و حکمت الهی در خلقت می‌پردازد. شیث به عنوان وارث حکمت و معرفت الهی پس از آدم، نماد ادامه‌ی نسل بشر و انتقال دانش و حکمت از نسلی به نسل دیگر است.
۱. ادامه‌ی نسل بشر:
شیث به عنوان جانشین آدم، نقش کلیدی در حفظ و ادامه‌ی نسل بشر ایفا می‌کند. در روایات اسلامی، شیث به عنوان فردی صالح و حافظ میراث معنوی و معرفتی آدم معرفی شده است. این ادامه‌ی نسل نه تنها از نظر فیزیکی، بلکه از نظر معنوی و معرفتی نیز حائز اهمیت است. شیث نماد انتقال حکمت و دانش الهی از آدم به نسل‌های بعدی است.
۲. حکمت الهی در خلقت:
حکمت الهی در خلقت انسان و جهان، یکی از موضوعات محوری در فص شیثی است. ابن عربی بر این باور است که خلقت انسان با هدفی خاص و بر اساس حکمتی الهی صورت گرفته است. شیث به عنوان نماد این حکمت، نشان‌دهنده‌ی این است که خداوند با آفرینش انسان، هدفی والا و حکیمانه را دنبال می‌کند. این هدف شامل معرفت خداوند، عبادت و رسیدن به کمال معنوی است.
۳. انتقال حکمت و معرفت:
شیث به عنوان وارث حکمت آدم، نماد انتقال دانش و معرفت الهی به نسل‌های بعدی است. این انتقال نه تنها از طریق آموزش و تعلیم، بلکه از طریق تجربه‌های معنوی و عرفانی نیز صورت می‌گیرد. ابن عربی بر این باور است که حکمت الهی از طریق اولیاء و عرفا در طول تاریخ به انسان‌ها منتقل شده است و شیث به عنوان یکی از حلقه‌های این زنجیره، نقش مهمی در این فرآیند ایفا می‌کند.
۴. نماد کمال و تعادل:
شیث همچنین به عنوان نماد کمال و تعادل در خلقت انسان مطرح میشود. او به عنوان فردی صالح و متعادل، نشان‌دهنده‌ی این است که انسان می‌تواند به تعادل میان جنبه‌های مادی و معنوی زندگی دست یابد. این تعادل، بخشی از حکمت الهی در خلقت انسان است که به او امکان می‌دهد تا به کمال مطلوب برسد.
۵. حکمت الهی و هدف خلقت:
ابن عربی در فص شیثی به این موضوع اشاره می‌کند که حکمت الهی در خلقت انسان، فراتر از اهداف مادی و دنیوی است. هدف اصلی خلقت، شناخت خداوند و رسیدن به قرب الهی است. شیث به عنوان نماد این حکمت، نشان‌دهنده‌ی این است که انسان‌ها با پیروی از راه‌های الهی و کسب معرفت، می‌توانند به این هدف نهایی دست یابند.
نتیجه‌گیری:
فص شیثی در "فصوص الحکم" ابن عربی، به بررسی نقش شیث در ادامه‌ی نسل بشر و حکمت الهی در خلقت می‌پردازد. شیث به عنوان وارث حکمت آدم، نماد انتقال دانش و معرفت الهی به نسل‌های بعدی است. این بخش از کتاب، بر اهمیت حکمت الهی در خلقت انسان و هدف نهایی آن، یعنی شناخت خداوند و رسیدن به کمال معنوی، تأکید می‌کند
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami
٣.فص نوحی (نوح): بررسی مفهوم نجات و رحمت الهی
در فص نوحی، ابن عربی به بررسی مفهوم نجات و رحمت الهی از طریق داستان حضرت نوح (ع) می‌پردازد. این فص به عنوان یکی از فصوص‌های ۲۷ گانه‌ی کتاب فصوص الحکم، به تحلیل عرفانی و فلسفی داستان نوح و طوفان معروف او می‌پردازد. ابن عربی در این فص سعی می‌کند تا مفاهیم عمیق‌تری از رحمت الهی، عدالت، و نجات را در پرتو عرفان اسلامی تفسیر کند.
محتوای فص نوحی:
۱. رحمت الهی و عدالت:
• ابن عربی در این فص تأکید می‌کند که داستان نوح و طوفان او نشان‌دهنده‌ی تعادل بین رحمت الهی و عدالت است. از یک سو، طوفان به عنوان نمادی از عدالت الهی و مجازات برای گناهکاران است، و از سوی دیگر، نجات نوح و همراهانش نشان‌دهنده‌ی رحمت بی‌پایان خداوند است.
• این مفهوم نشان می‌دهد که خداوند همیشه در عین عدالت، رحمت خود را نیز شامل حال بندگانش می‌کند.
۲. نجات به عنوان تجلی رحمت الهی:
• ابن عربی نجات نوح و همراهانش را به عنوان تجلی رحمت الهی تفسیر می‌کند. او معتقد است که نجات تنها از طریق رحمت خداوند ممکن است و این رحمت شامل حال کسانی میشود که به دعوت الهی پاسخ مثبت داده‌اند.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که نجات نه تنها یک عمل فیزیکی، بلکه یک تحول معنوی و روحانی نیز هست.
۳. کشتی نوح به عنوان نماد وحدت وجود:
• ابن عربی کشتی نوح را به عنوان نمادی از وحدت وجود تفسیر می‌کند. کشتی به عنوان وسیله‌ای که نوح و همراهانش را از طوفان نجات می‌دهد، نماد وحدت و هماهنگی بین مخلوقات و خالق است.
• این تفسیر نشان‌دهنده‌ی آن است که نجات تنها در سایه‌ی وحدت با حقیقت الهی ممکن است.
۴. طوفان به عنوان نماد پاکسازی و تجدید:
• ابن عربی طوفان را به عنوان نمادی از پاکسازی و تجدید تفسیر می‌کند. طوفان نه تنها باعث نابودی گناهکاران میشود، بلکه زمین را نیز برای خلقت جدید و پاک آماده می‌کند.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که گاهی اوقات نابودی و تخریب، مقدمه‌ای برای ایجاد و تجدید حیات است.
۵. نوح به عنوان نماد صبر و استقامت:
• ابن عربی نوح را به عنوان نمادی از صبر و استقامت در راه خدا معرفی می‌کند. نوح سال‌ها به دعوت مردم به سوی خدا پرداخت، اما تنها عده‌ی کمی به او ایمان آوردند. با این حال، او هرگز از راه خود منصرف نشد.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی اهمیت صبر و استقامت در راه حقیقت و ایمان است.
۶. نجات به عنوان بازگشت به فطرت الهی:
• ابن عربی نجات نوح و همراهانش را به عنوان بازگشت به فطرت الهی تفسیر می‌کند. او معتقد است که نجات تنها زمانی ممکن است که انسان به فطرت پاک و الهی خود بازگردد.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که نجات نه تنها یک عمل خارجی، بلکه یک تحول درونی و بازگشت به سرشت الهی است.
نتیجه‌گیری:
در فص نوحی، ابن عربی به بررسی عمیق مفهوم نجات و رحمت الهی از طریق داستان حضرت نوح (ع) می‌پردازد. او نجات را به عنوان تجلی رحمت الهی و بازگشت به فطرت الهی تفسیر می‌کند. طوفان به عنوان نمادی از پاکسازی و تجدید، و کشتی نوح به عنوان نمادی از وحدت وجود، نشان‌دهنده‌ی تعادل بین عدالت و رحمت الهی هستند. این فص به درک عمیق‌تری از مفاهیم نجات، رحمت، و عدالت در پرتو عرفان اسلامی کمک می‌کند.
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami
۴. فص ادریسی (ادریس): بحث درباره‌ی علم و حکمت
فصل ادریسی (ادریس) در متون عرفانی و فلسفی، به ویژه در سنت اسلامی، به عنوان نماد علم و حکمت شناخته میشود. ادریس، که در قرآن و روایات اسلامی به عنوان یکی از پیامبران الهی ذکر شده، اغلب به عنوان فردی دانا و صاحب دانش و حکمت معرفی می‌گردد. در این فصل، معمولاً به بررسی مفاهیم علم، حکمت، و جایگاه آنها در زندگی انسان پرداخته میشود.
علم و حکمت در سنت اسلامی
در اسلام، علم و حکمت از جایگاه والایی برخوردارند. قرآن بارها بر اهمیت علم و تفکر تأکید کرده و انسان‌ها را به کسب دانش و تعقل دعوت می‌کند. ادریس به عنوان یکی از پیامبران، نماد این دانش و حکمت است. او نه تنها به عنوان یک پیامبر، بلکه به عنوان یک معلم و حکیم نیز شناخته میشود.
علم به مثابه نور
در این فصل، علم اغلب به عنوان نوری توصیف میشود که تاریکی‌های جهل را از بین می‌برد. علم به انسان کمک می‌کند تا حقایق جهان را درک کند و به شناخت خداوند و قوانین هستی نائل شود. ادریس به عنوان کسی که به این نور دست یافته، الگویی برای جویندگان علم و حکمت است.
حکمت به مثابه عمل صالح
حکمت تنها به معنای دانش نظری نیست، بلکه شامل عمل صالح و اخلاق نیکو نیز میشود. ادریس نه تنها به عنوان یک عالم، بلکه به عنوان فردی که دانش خود را در عمل به کار می‌بست، معرفی میشود. در این فصل، تأکید میشود که علم بدون عمل و اخلاق، ناقص است و حکمت واقعی زمانی حاصل میشود که دانش به رفتار و کردار نیک تبدیل شود.
رابطه‌ی علم و عرفان
در برخی از متون عرفانی، علم و حکمت ادریس به عنوان پلی بین علم ظاهری و عرفان باطنی در نظر گرفته میشود. ادریس به عنوان کسی که به اسرار الهی و حقایق باطنی دست یافته، نشان‌دهنده‌ی این است که علم واقعی باید انسان را به سوی شناخت خداوند و عرفان سوق دهد. در این دیدگاه، علم و عرفان دو روی یک سکه‌اند و هر دو برای رسیدن به حقیقت ضروری هستند.
نتیجه‌گیری
فصل ادریسی (ادریس) به عنوان نماد علم و حکمت، بر اهمیت کسب دانش، تعقل، و عمل صالح تأکید می‌کند. ادریس به عنوان الگویی برای جویندگان علم و حکمت، نشان‌دهنده‌ی این است که علم واقعی باید انسان را به سوی شناخت خداوند و عمل نیک هدایت کند. در این فصل، علم و حکمت نه تنها به عنوان ابزارهایی برای فهم جهان، بلکه به عنوان راه‌هایی برای رسیدن به حقیقت و سعادت ابدی در نظر گرفته می‌شوند.
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami
۵. فص ابراهیمی (ابراهیم): بررسی مفهوم توحید و اخلاص در عبادت.
در فص ابراهیمی، ابن عربی به بررسی مفهوم توحید (یگانگی خداوند) و اخلاص در عبادت از طریق داستان حضرت ابراهیم (ع) می‌پردازد. این فص به عنوان یکی از فصوص‌های ۲۷ گانه‌ی کتاب فصوص الحکم، به تحلیل عرفانی و فلسفی داستان ابراهیم و آزمون‌های الهی که او پشت سر گذاشت، می‌پردازد. ابن عربی در این فص سعی می‌کند تا مفاهیم عمیق‌تری از توحید و اخلاص را در پرتو عرفان اسلامی تفسیر کند.
محتوای فص ابراهیمی:
۱. توحید به عنوان اساس ایمان:
• ابن عربی در این فص تأکید می‌کند که توحید (یگانگی خداوند) اساس ایمان و عبادت است. حضرت ابراهیم (ع) به عنوان نماد توحید، تمامی زندگی خود را وقف پرستش و اطاعت از خداوند کرد.
• توحید به این معناست که تنها خداوند شایسته‌ی پرستش است و هیچ شریکی برای او وجود ندارد. این مفهوم در داستان ابراهیم و مبارزه‌ی او با بت‌پرستی به وضوح دیده میشود.
۲. اخلاص در عبادت:
• ابن عربی به مفهوم اخلاص در عبادت اشاره می‌کند. اخلاص به معنای انجام عبادت تنها برای رضای خداوند و بدون هیچ گونه شائبه‌ی ریا یا خودنمایی است.
• حضرت ابراهیم (ع) به عنوان نماد اخلاص، تمامی اعمال خود را تنها برای رضای خداوند انجام داد و در این راه از هیچ تلاشی دریغ نکرد.
۳. آزمون‌های الهی و تسلیم در برابر خدا:
• ابن عربی به آزمون‌های الهی که حضرت ابراهیم (ع) پشت سر گذاشت، اشاره می‌کند. این آزمون‌ها شامل ذبح فرزندش اسماعیل (ع) و مهاجرت به سرزمین‌های ناشناخته بود.
• این آزمون‌ها نشان‌دهنده‌ی تسلیم کامل ابراهیم در برابر اراده‌ی الهی است. او به عنوان نماد تسلیم، نشان داد که ایمان واقعی به معنای پذیرش کامل اراده‌ی خداوند است، حتی اگر با خواسته‌های شخصی در تضاد باشد.
۴. ابراهیم به عنوان دوست خدا (خلیل‌الله):
• ابن عربی به مقام خلیل‌الله (دوست خدا) که به ابراهیم اعطا شده است، اشاره می‌کند. این مقام نشان‌دهنده‌ی رابطه‌ی عمیق و صمیمی ابراهیم با خداوند است.
• دوستی با خداوند به این معناست که ابراهیم تمامی وجود خود را وقف خداوند کرده و در راه او از هیچ تلاشی دریغ نکرده است.
۵. ابراهیم و وحدت وجود:
• ابن عربی در این فص به مفهوم وحدت وجود نیز اشاره می‌کند. ابراهیم به عنوان نماد وحدت وجود، نشان‌دهنده‌ی وحدت بین خالق و مخلوق است.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که تمامی موجودات تجلیات خداوند هستند و وجود حقیقی تنها از آنِ خداست.
۶. ابراهیم و دعوت به توحید:
• ابن عربی به تلاش‌های حضرت ابراهیم (ع) برای دعوت مردم به توحید اشاره می‌کند. ابراهیم به عنوان پیامبر، تمامی عمر خود را صرف دعوت مردم به پرستش خدای یگانه کرد.
• این تلاش‌ها نشان‌دهنده‌ی مسئولیت پیامبران در هدایت بشر به سوی حقیقت و دوری از شرک و گمراهی است.
نتیجه‌گیری:
در فص ابراهیمی، ابن عربی به بررسی عمیق مفهوم توحید و اخلاص در عبادت از طریق داستان حضرت ابراهیم (ع) می‌پردازد. ابراهیم به عنوان نماد توحید و اخلاص، تمامی زندگی خود را وقف پرستش و اطاعت از خداوند کرد. آزمون‌های الهی که او پشت سر گذاشت، نشان‌دهنده‌ی تسلیم کامل او در برابر اراده‌ی الهی است. این فص به درک عمیق‌تری از مفاهیم توحید، اخلاص، و تسلیم در پرتو عرفان اسلامی کمک می‌کند.
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami
۶.فص اسحاقی (اسحاق): بحث درباره‌ی قربانی و تسلیم در برابر خدا
در فص اسحاقی، ابن عربی به بررسی مفهوم قربانی و تسلیم در برابر خدا از طریق داستان حضرت اسحاق (ع) می‌پردازد. این فص به عنوان یکی از فصوص‌های ۲۷ گانه‌ی کتاب فصوص الحکم، به تحلیل عرفانی و فلسفی داستان اسحاق و آزمون الهی که پدرش، حضرت ابراهیم (ع)، در مورد قربانی کردن او پشت سر گذاشت، می‌پردازد. ابن عربی در این فص سعی می‌کند تا مفاهیم عمیق‌تری از قربانی و تسلیم را در پرتو عرفان اسلامی تفسیر کند.
محتوای فص اسحاقی:
۱. قربانی به عنوان نماد تسلیم و اخلاص:
• ابن عربی در این فص تأکید می‌کند که قربانی به عنوان نمادی از تسلیم و اخلاص در برابر اراده‌ی الهی است. داستان قربانی کردن اسحاق توسط ابراهیم، نشان‌دهنده‌ی تسلیم کامل ابراهیم در برابر دستور خداوند است.
• این مفهوم نشان می‌دهد که ایمان واقعی به معنای پذیرش کامل اراده‌ی خداوند است، حتی اگر با خواسته‌های شخصی در تضاد باشد.
۲. تسلیم در برابر خدا:
• ابن عربی به مفهوم تسلیم در برابر خدا اشاره می‌کند. تسلیم به معنای پذیرش کامل اراده‌ی الهی و رضایت به آن است. ابراهیم و اسحاق هر دو به عنوان نمادهای تسلیم، نشان دادند که ایمان واقعی به معنای پذیرش کامل اراده‌ی خداوند است.
• این تسلیم نه تنها در مورد ابراهیم، بلکه در مورد اسحاق نیز صادق است. اسحاق به عنوان فردی که قرار بود قربانی شود، نیز تسلیم کامل در برابر اراده‌ی الهی نشان داد.
۳. قربانی به عنوان آزمون ایمان:
• ابن عربی به این نکته اشاره می‌کند که قربانی اسحاق به عنوان یک آزمون ایمان برای ابراهیم بود. این آزمون نشان‌دهنده‌ی عمق ایمان و اخلاص ابراهیم در برابر خداوند است.
• این آزمون به ابراهیم و اسحاق این فرصت را داد تا ایمان و تسلیم خود را به نمایش بگذارند و به عنوان الگوهایی برای سایر مؤمنان عمل کنند.
۴. قربانی و رحمت الهی:
• ابن عربی به این نکته اشاره می‌کند که در نهایت، خداوند به جای اسحاق، قوچی را برای قربانی کردن فرستاد. این عمل نشان‌دهنده‌ی رحمت الهی است که همیشه شامل حال بندگانش میشود.
• این مفهوم نشان می‌دهد که خداوند هرگز بندگان خود را در شرایط سخت رها نمی‌کند و همیشه راهی برای نجات و رحمت خود فراهم می‌کند.
۵. قربانی به عنوان نماد فداکاری:
• ابن عربی قربانی را به عنوان نمادی از فداکاری و ایثار تفسیر می‌کند. ابراهیم و اسحاق هر دو به عنوان نمادهای فداکاری، نشان دادند که ایمان واقعی به معنای آمادگی برای فدا کردن هر چیزی در راه خداوند است.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که فداکاری و ایثار در راه خداوند، بخشی اساسی از ایمان واقعی است.
۶. قربانی و وحدت وجود:
• ابن عربی در این فص به مفهوم وحدت وجود نیز اشاره می‌کند. قربانی به عنوان نمادی از وحدت بین خالق و مخلوق، نشان‌دهنده‌ی این است که تمامی موجودات تجلیات خداوند هستند و وجود حقیقی تنها از آنِ خداست.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که قربانی نه تنها یک عمل فیزیکی، بلکه یک تحول معنوی و روحانی نیز هست.
نتیجه‌گیری:
در فص اسحاقی، ابن عربی به بررسی عمیق مفهوم قربانی و تسلیم در برابر خدا از طریق داستان حضرت اسحاق (ع) می‌پردازد. قربانی به عنوان نمادی از تسلیم و اخلاص، نشان‌دهنده‌ی ایمان واقعی و پذیرش کامل اراده‌ی الهی است. این فص به درک عمیق‌تری از مفاهیم قربانی، تسلیم، و فداکاری در پرتو عرفان اسلامی کمک می‌کند.
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami
٧.فص اسماعیلی (اسماعیل): بررسی مفهوم فداکاری و ایثار
در فص اسماعیلی، ابن عربی به بررسی مفهوم فداکاری و ایثار از طریق داستان حضرت اسماعیل (ع) می‌پردازد. این فص به عنوان یکی از فصوص‌های ۲۷ گانه‌ی کتاب فصوص الحکم، به تحلیل عرفانی و فلسفی داستان اسماعیل و نقش او در آزمون الهی که پدرش، حضرت ابراهیم (ع)، در مورد قربانی کردن او پشت سر گذاشت، می‌پردازد. ابن عربی در این فص سعی می‌کند تا مفاهیم عمیق‌تری از فداکاری و ایثار را در پرتو عرفان اسلامی تفسیر کند.
محتوای فص اسماعیلی:
۱. فداکاری به عنوان نماد تسلیم و اخلاص:
• ابن عربی در این فص تأکید می‌کند که فداکاری به عنوان نمادی از تسلیم و اخلاص در برابر اراده‌ی الهی است. داستان قربانی کردن اسماعیل توسط ابراهیم، نشان‌دهنده‌ی تسلیم کامل اسماعیل در برابر دستور خداوند است.
• این مفهوم نشان می‌دهد که ایمان واقعی به معنای پذیرش کامل اراده‌ی خداوند است، حتی اگر با خواسته‌های شخصی در تضاد باشد.
۲. ایثار به عنوان نماد عشق به خدا:
• ابن عربی به مفهوم ایثار اشاره می‌کند. ایثار به معنای فدا کردن چیزی ارزشمند در راه خداوند است. اسماعیل به عنوان نماد ایثار، نشان داد که عشق به خداوند می‌تواند باعث شود انسان از هر چیزی، حتی از جان خود، بگذرد.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که ایثار در راه خداوند، بخشی اساسی از ایمان واقعی است.
۳. آزمون الهی و تسلیم در برابر خدا:
• ابن عربی به آزمون الهی که ابراهیم و اسماعیل پشت سر گذاشتند، اشاره می‌کند. این آزمون نشان‌دهنده‌ی عمق ایمان و اخلاص هر دو در برابر خداوند است.
• این آزمون به ابراهیم و اسماعیل این فرصت را داد تا ایمان و تسلیم خود را به نمایش بگذارند و به عنوان الگوهایی برای سایر مؤمنان عمل کنند.
۴. فداکاری و رحمت الهی:
• ابن عربی به این نکته اشاره می‌کند که در نهایت، خداوند به جای اسماعیل، قوچی را برای قربانی کردن فرستاد. این عمل نشان‌دهنده‌ی رحمت الهی است که همیشه شامل حال بندگانش میشود.
• این مفهوم نشان می‌دهد که خداوند هرگز بندگان خود را در شرایط سخت رها نمی‌کند و همیشه راهی برای نجات و رحمت خود فراهم می‌کند.
۵. فداکاری به عنوان نماد وحدت وجود:
• ابن عربی در این فص به مفهوم وحدت وجود نیز اشاره می‌کند. فداکاری به عنوان نمادی از وحدت بین خالق و مخلوق، نشان‌دهنده‌ی این است که تمامی موجودات تجلیات خداوند هستند و وجود حقیقی تنها از آنِ خداست.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی آن است که فداکاری نه تنها یک عمل فیزیکی، بلکه یک تحول معنوی و روحانی نیز هست.
۶. اسماعیل به عنوان نماد صبر و استقامت:
• ابن عربی به صبر و استقامت اسماعیل در برابر آزمون الهی اشاره می‌کند. اسماعیل به عنوان نماد صبر، نشان داد که ایمان واقعی به معنای پذیرش کامل اراده‌ی الهی و صبر در برابر مصائب است.
• این مفهوم نشان‌دهنده‌ی اهمیت صبر و استقامت در راه حقیقت و ایمان است.
نتیجه‌گیری:
در فص اسماعیلی، ابن عربی به بررسی عمیق مفهوم فداکاری و ایثار از طریق داستان حضرت اسماعیل (ع) می‌پردازد. فداکاری به عنوان نمادی از تسلیم و اخلاص، نشان‌دهنده‌ی ایمان واقعی و پذیرش کامل اراده‌ی الهی است. این فص به درک عمیق‌تری از مفاهیم فداکاری، ایثار، و تسلیم در پرتو عرفان اسلامی کمک می‌کند.
#فصوص_الحکمه
#ابن_عربی
#عبدالرضاباختری
#عرفان_اسلامی
#نشانه_های_راه
@hksami