راستش من جز در مواقعی که مجبور نمیشدم، کتابی درمورد فلسطین نمی‌خواندم. حس می‌کردم نمی‌توانم این حد از غم، ظلم و بی‌عدالتی را تحمل کنم. می‌خواستم سرپوش بگذارم روی عذاب وجدانم. اما بعد از جنگ اخیر حس کردم برای خودم بهانه می‌تراشیدم. باید خیلی بیشتر از این‌ها دشمن را بشناسم و چه راهی بهتر از ظلم‌ها و پیمان‌شکنی‌هایی که داشته؟ چه راهی بهتر از خواندن قصه‌ی فلسطینی‌ها از سال ۱۹۴۸ تا اینجا؟ مدت کوتاهی هست که حتما یکی از کتاب‌های موازی‌خوانی‌ام مربوط به فلسطین یا اسرائیل است. می‌خواهم لیستی درست کنم و همین‌جا بگذارم که همه با هم یکی یکی سراغ این کتاب‌ها برویم و به شناخت دقیق‌تری برسیم. البته احتمالا شما خیلی زودتر از من بهانه‌ها را کنار گذاشته باشید. لطفا هر کتاب خوبی که در این زمینه می‌شناسید برای ما هم معرفی کنید👇👇👇 https://survey.porsline.ir/s/X9Htn2X خداخیرتان بدهد😇 @hofreee

🔰 کتاب‌هایی راجع به فلسطین: 🔅ماهی‌ها به دریا بر‌می‌گردند(مرضیه اعتمادی) 🔅فلسطین(سید علی خامنه‌ای) 🔅زخم داوود 🔅سرنوشت فلسطین 🔅تاوان عاشقی 🔅کاپوچینو در رام الله 🔅تا فراموش نشوی 🔅متاستاز اسرائیل 🔅ده غلط مشهور درباره اسرائیل 🔅اسرائیل آن شر مطلق 🔅چیزی برای از دست دادن ندارید جز جان هایتان 🔅خار و میخک 🔅 تو زودتر بکش 🔅بزرگترین زندان زمین 🔅باز شناختن غریبه 🔅خاکسپاری دوم بانوی مرگ 🔅سرزمین مقدس از گی دولیل 🔅صلحی که همه‌ی صلح‌ها بر باد داد از فرامکین 🔅منازعه فلسطین و اسرائیل از تمرا بی‌. اور 🔅اختراع قوم یهود از شلومو زند 🔅صبحِ فلسطین از سوزان ابوالهواء 🔅 خوش‌خیال بد اقبال از امیل حبیبی 🔅از حصار ( محمود درویش/ شعر) 🔅دروازه خورشید ( الیاس خوری) 🔅غارتگر ( محبوبه زارع) 🔅تراژدی یک داستان‌نویس ( ابراهیم نصرالله) 🔅 اسرائیل و درگیری دائمی ( ربیع داغر) 🔅سرزمین پرتقال‌های غمگین( غسان کنفانی/ مجموعه داستان کوتاه) 🔅 من سرگذشت یاسم و امید 🔅وقایع غریب غیب شدن سعید ابونحس خوش‌بدبین 🔅التیام از رضا مصطفوی 🔅سرنوشت فلسطین ( جمعی از نویسندگان) 🔅ریاح 🔅پایان یک نقش 🔅پل نامرئی از هنر به سیاست 🔅حقیقت سمیر 🔅معامله قرن 🔅این نقشه جعلی است 🔅سنگی که سهم من شد 🔅از پمبا تا ماریانا 🔅فرمانده در سایه 🔅 الی... ( فائضه غفار حدادی) 🔅 غزه از بازگشت می‌نویسد 🔅جایی که خیابان‌ها نام داشت 🔅حاج فلسطین 🔅رو به پایان 🔅سنافور 🔅پرونده فوق‌سری ۲۰۴۰ 🔅آخرین روز جنگ| رقیه کریمی 🔅پانصد صندلی خالی| لیلی علام الدین اسود 🔅من پناهنده نیستم| رضوی عاشور 🔅یک تکه زمین کوچک| الیزابت لرد 🔅بازگشت به رام الله| مریم برغوثی 🔅بازگشت به حیفا| غسان کنفانی 🔅حقیقت سمیر| یعقوب توکلی 🔅از کشمیر تا کاراکاس| سرباز روح الله رضوی 🔅چشم‌هایم در اورشلیم| مریم مقانی 🔅اجاره نشین خیابان الامین| علی اصغر عزتی پاک 🔅عروس یمن| زینب پاشاپور 🔅حکایت زخم‌ها| الهه آخرتی 🔅پنجره‌های در به در| محبوبه زارع 🔅اکسیژن برای مُرده‌ها نیست 🔅پایی در غزه 🔅تاریخچه نزاع اسراییل و فلسطین از ایلان پاپه 🟠ممنونم از همه‌ی دوستانی که به جمع‌آوری این لیست کمک کردن. 🔴 من محتوا و کیفیت کتاب‌ها رو تایید نمی‌کنم. فقط پیشنهادها رو جمع کردم‌. حتما خودتون هم بررسی کنید. 🟢 اگه جای کتابی رو خالی می‌بینید بهم بگین لطفا👇 https://survey.porsline.ir/s/X9Htn2X #در‌حال‌بروزرسانی #فلسطین #غزه #اسرائیل @hofreee

این روزها دو کتاب یکی متعهد و دیگری غیرمتعهد را می‌خوانم. کتاب غیرمتعهد پیرنگی استخوان‌دار و زبانی عالی و قصه‌ای جذاب و خلاقانه دارد. آنقدر که نمی‌توانم روی زمین بگذارم اما امان از موازی‌خوانی. کتاب متعهد اما پیرنگی نازک، زبان غیریکدست و ضعیف، قصه مثل خط ممتد ضربان قلب یک آدم مُرده، بی‌منطق و بدون ذره‌ای اثرگذاری. له له می‌زنم که آن کتاب غیر را که مور‌مورم می‌کند لااقل در بهخوانم معرفی کنم اما یاد قولم می‌افتم. کتابی به شدت ضد‌خدا، ضد اسلام و ضد وطن و کلا ضد زندگی! کتاب متعهد را که می‌خوانم خون خونم را می‌خورد. بارها پرتش می‌کنم کنار. نمی‌توانم ادامه بدهم از بس بچه‌گانه است. حس می‌کنم به فهم و شعورم توهین شده. به خودم می‌گویم چرا دوباره آمدم سراغ این کتاب‌ها و انتشارات؟ عجب تصمیم سختی گرفته‌ام! بارها از خودم می‌پرسم که نویسنده به چه هدفی این را نوشته؟ واقعا مخاطبی که این کتاب‌ها را دوست دارد تا به حال کتاب‌های خوب‌تر را خوانده؟ آن جشنواره‌ای که به این کتاب‌ها جایزه می‌دهد شوخی‌اش گرفته؟ مثل این است که بچه‌ای را درون یک اتاق کوچک نگهداری و دستی هم به سرش بکشی که یک وقت هوای جای بزرگ‌تری به سرش نزند. انصافا منکر کتاب‌های متعهد خوبی که نوشته می‌شوند نیستم اما خیلی کم‌اند. اصلا از کجا به ذهنمان رسید هر چیزی را تبدیل به کتاب کنیم؟ از زندگی روزمره‌مان که حتی آدم توی کانالش به زور می‌گذارد، کتاب دربیاوریم؟ از هر رویداد و اتفاق غیرقابل ارزشی؟ ارزش منظورم ارزشِ نوشتن است! ارزش پول دادن و وقت گذاشتن مخاطب! از کجا به اینجا رسیدیم؟ طرف مقابل پدر خودش را درمی‌آورد که کتاب تاثیرگذاری بنویسد و می‌نویسد و بیچاره‌ات هم می‌کند! آن وقت ما؟ در همین قدم اول میل و رغبتم برای رفتن سمت بعضی نویسنده‌ها و انتشارات متعهد به صفر رسیده! آیا این افراد بابت این اعتمادی که می‌ریزد به ما بدهکار نیستند؟ آن انتشاراتی که چنین چیزهایی منتشر می‌کند؟ آن آدم‌های حرفه‌ای که توی رودربایستی به به و چه چه می‌کنند؟ یک‌ذره از اتاق کوچکتان بیرون بیایید. ببینید جبهه‌ی مخالف دارد چه می‌کند؟ یک ذره به ذهن و دست‌هایتان استراحت بدهید و به جای نوشتن، کمی بخوانید. کتاب‌های خوب معاصر را بخوانید تا ببینید دنیا دست کیست؟ سلیقه مخاطب را هم بهانه نکنید! سلیقه مخاطب قابل تغییر است! قابل ارتقاست! نمونه‌اش خود من که دیگر به هیچ‌کدام از بندهای پیام قبل پایبند نیستم! اتفاقا انسان‌ها اگر تجربه کنند و به دریافت‌های جدید نرسند، باید شک کرد. به نظرم گاهی تعریف و تمجید از بعضی آثار جبهه‌ی متعهد نه تنها کمکی نمی‌کند که خیانت است به همه! باعث سکون و چه بسا سقوط می‌شود. داریم عقب می‌مانیم! همه هم باید به آن آقا و خانم نویسنده اعتراض کنیم که بداند با یک‌سری بچه طرف نیست که پشت هم کتاب بیرون بدهد! یعنی گاهی وظیفه‌ی ما مطالبه از نویسنده‌ی معروف جبهه‌ی انقلاب است که " لطفا خودت را ارتقا بده! " https://daigo.ir/secret/41456395944 #کتاب #کتابخوانی @hofreee

خب فکر می‌کنم دیگه وقتشه که به عنوان لالایی استفاده بشه :) #لالاییِ‌مناسب‌حال #از‌ما‌که‌گذشت #الهی‌هیچکس‌از‌سفر‌جا‌نمونه #التماس‌دعا @hofreee

" مونته لوکاست و شیشه‌ی آنتی‌بیوتیکِ صبر " مهدی دیروز رسید کربلا. این چهارمین روز سفرش است و نمی‌دانم چند روز دیگر به این عدد اضافه شود. مامان از چند دسته زن خوشش نمی‌آید. یک دسته آن زن‌هایی هستند که وقتی شوهرشان راه دور است، ناراحتش کنند. با مریضی بچه یا اظهار هر گونه دلتنگی یا اتفاقی. می‌گوید مسافر چه کاری از دستش برمی‌آید جز اینکه سفرش خراب شود؟ زن اینجاهاست که باید زنیّت به خرج دهد. من زنیّت به خرج داده‌ام و نگفتم که حسین مریض است. که می‌ترسم که این تازه آغاز زنجیره باشد و این مریضی بین همه‌مان بچرخد. که دو شب است از سرفه‌ها و بی‌قراری حسین نخوابیده‌ام. که به هیچ کاری نمی‌رسم و افسار زندگی از دستم دررفته. نگفتم که امروز کیفم را ضربدری روی چادر جده‌ام انداخته‌ و حسین را دکتر بُرده‌ام. بعد هم نشسته‌ام توی همان داروخانه‌ای که همیشه او را منع می‌کردم برود. چون شلوغ است و پُر از مریض. رفته‌ام و روی مبل سخت و زمختش نشسته‌ام. وسط سالن. خیلی گیج با صندوق دیجیتال داروخانه برخورد کرده‌ام. آنقدر که زن پشت پیشخوان طوری نگاهم کرد انگار سواد نداشته باشم. حالا هم دارم تقلا می‌کنم که مورچه‌ی ریزی را از لیوان آب‌جوش دربیاورم که بتوانم شربت آنتی‌بیوتیک را آماده کنم. نوک انگشت‌هایم با هر بار ورود به لیوان می‌سوزد اما از گرمایش خوشم می‌آید. مثل یک رختخواب گرم و نرم که درونش بیهوش شوم. از این بطری‌های قهوه‌ای شربت متنفرم. با آن بویی که هیچ‌وقت نتوانستم به چیزی تشبیه کنم. فقط بوی درد، تب و گلو درد می‌دهد. باید تا خط نشانه آب بریزم و نمی‌دانم کِی خودم به خط نشانه می‌رسم و می‌ترسم از آن روز. حس می‌کنم خدا بلد است چطور ذره ذره با سُرنگ فراموشی از روی شربت صبر ما زن‌ها بیرون بکشد که خط را رد نکنیم. با پاهایم حسین را نگه می‌دارم و سرنگ شربت را آرام آرام ته حلقش فرو می‌کنم. پودر مونته‌لوکاست عزیزم که ناجی روزهای پُر سرفه و سینه‌های خش‌دار است را داده‌ام. لای بستنی. می‌دانم مضحک است اما مجبورم. می‌ماند فتح کردن دو سوراخ بینی با اسپری سولوراید. حرفم را یادم رفته. گفته‌ام که خدا خوب بلد است ما زن‌ها را از اصل قضیه پرت کند. نگفتم. هیچ‌کدام را و حتی اتفاقات بیشتر را و حتی آنقدر خسته‌ام که نمی‌توانم بنویسم. می‌دانم وقتی که ببینمش هم نمی‌گویم. به خاطر معجزه‌ی فراموشی و صبر و پرتی ما زن‌ها! https://daigo.ir/secret/41456395944 #این‌روزها @hofreee

🚨 باز هم جنگ می‌شود، این‌بار حتی سخت‌تر از قبل. چیزی که من از یهودی‌ها می‌فهمم این است که به این زودی ها دست از دشمنی‌شان با ما برنمی‌دارند. 🏆 این روزها جمع بچه‌های روایت انسان جمع است برای شروع یک دوره جدید. فهم ماجراهای این روزها، بدون داشتن نگاه روایت انسانی واقعا سخت است. 🌟 اگر روایت انسانی هستید که، رفیق مایید و تمام. اگر روایت انسانی نیستید که بیایید رفیق ما بشوید و تمام 👇👇 https://mabnaschool.ir/landing-revayat-department https://mabnaschool.ir/landing-revayat-department . «محمدرضا جوان آراسته» zil.ink/mrarasteh