شرایط احراز قصور بخش عمده‌ای از مشکلات و تعارضات موجود در جامعه که منجر به ایجاد شکایات حقوقی یا کیفری می‌شود، اختلافات در حوزه پزشکی و درمانی و مسائل پیش‌آمده پیرامون بیماران و پزشکان است.  این اختلافات اغلب حول مسائلی از قبیل: سهل‌انگاری پزشک هنگام درمان، عدم رعایت مسائل علمی یا بهداشتی توسط کادر درمانی، تشخیص نادرست پزشک، کوتاهی در مراقبت‌های پس از عمل و انجام اعمال پرمخاطره و پرچالش حین معالجه شکل می‌گیرد.  حقوق بیماران در خطای پزشکی قانون همواره سعی در حفظ حقوق همگی افراد جامعه در امور مرتبط با آنان را دارد؛ در این میان حقوق بیماران و پزشکان و پرسنل آن‌ها نسبت به یکدیگر نیز از چشم قانون‌گذار دور نمانده است و مقرراتی را تعیین کرده که به نفع شاکی خواهد بود. هرگونه قصور پزشکی می‌تواند از سوی بیمار مورد شکایت قرار گیرد اما شرایط احراز قصور پزشکی باید بر مبنای قانون رعایت شود. انواع و نمونه‌های مختلف خطاهای پزشکی از جمله این تخلفات می‌توان به بی‌مبالاتی در انجام وظایف، عدم رعایت مسائل علمی و قانونی در فرآیند درمان، نداشتن مهارت و دانش کافی و لازم برای معالجه، برملا کردن اسرار بیمار، اقدامات فریبکارانه و سعی در جذب بیمار از طریق تبلیغات واهی و … توسط پزشک اشاره کرد که از دیدگاه قانون تخلف و نمونه‌هایی از قصور پزشکی محسوب می‌شوند و باید براساس شرایط احراز پزشکی پیگیری شود.این تخلفات را می‌توان به قصور پزشکی و تقصیر پزشکی دسته‌بندی کرد. انواع و نمونه‌های مختلف خطاهای پزشکی قصور یا تقصیر پزشکی هرگونه عملی که توسط پزشکان و یا پرسنل آن‌ها انجام پذیرد و منجر به جرح و آسیب به بیمار شود یا هرگونه ترک فعلی که انجام ندادن آن مانع از تکمیل روند درمان یا صدمه به بیمار می‌شود را بنا بر مورد قصور یا تقصیر پزشکی می‌گویند. حال باید دانست تقصیر و قصور پزشکی یعنی چه؟ شرایط احراز قصور پزشکی و تقصیر پزشکی چیست؟ در مواردی که قصور پزشکی رخ می‌دهد نوعی غفلت و اهمال قابل‌مشاهده است که این‌گونه موارد غالبا به‌صورت سهوی و به‌دوراز عمد اتفاق می‌افتند؛ اما در تقصیر پزشکی اراده قبلی دخیل است و این تخلفات عامدانه و قاصدانه تلقی می‌‌شود. بنابراین تقصیر پزشکی به سبب عمدی که در آن نهفته است علاوه بر جنبه خصوصی که از طریق پرداخت دیه و تلافی خسارات وارده به بیمار توسط پزشکان جبران می‌شود، جنبه عمومی را نیز در بر دارد که شخص خاطی با محرومیت از حقوق اجتماعی، حبس و یا سایر جرایم مجازات می‌شود.https://t.me/hooghoghe_golestan شرایط احراز# قصور پزشکی و چگونگی اثبات تقصیر پزشک همواره اصل بر این قرار دارد که در روند معالجه و درمان یک بیمار، کوتاهی و غفلتی توسط پزشک معالج و یا پرسنل مطب و کلینیک رخ نداده و پزشک مرتکب تخلفی نشده است؛ لذا# بیمار برای طرح دعوای خود مبنی بر #تخلف پزشک، باید به نحوی این ادعا را به اثبات برساند و همانند سایر مسائل حقوقی و پرونده‌های قضائی، ادعای #قصور یا# تقصیر پزشک نیز باید از مسیرهای حقوقی مختص به خود و به‌موجب ارائه ادله و شواهد متقن مبنی بر بی‌مبالاتی و بی‌احتیاطی پزشک و یا عدم برخورداری از مهارت و یا علم کافی، اثبات می‌شود. شرایط احراز قصور پزشکی به این صورت است که محاکم قضایی مربوطه، مدارک و قرائن ارائه شده توسط بیماران یا اطرافیان آن‌ها را به همراه نظر کارشناسان پزشکی قانونی و کمیسیون نظام‌پزشکی که متشکل از پزشکان خبره، مورد ارزیابی و بررسی قرار داده و در نهایت در صورت اثبات قصور یا خطای پزشک، رأی بر محکومیت وی صادر می‌شود. از جمله این ادله و مدارک می‌توان به هزینه‌های پرداختی به پزشک جهت انجام معالجه، پرونده‌های پزشکی، تصاویر ناحیه آسیب‌دیده پیش از عمل و پس از آن خصوصا در اثر حادث شدن قصور پزشکی در عمل زیبایی ، آثار و عارضه‌های به‌جای‌مانده پس از انجام روند معالجه، دفترچه درمانی بیمار و نسخه تجویز شده توسط پزشک، سابقه بیماری‌های شخص مراجعه‌کننده به پزشک اشاره کرد. مجازات پزشکان متخلف پس از اینکه شرایط احراز قصور پزشک بررسی شد پرونده در روند پرداخت دیه قرار می‌گیرد. در تمامی پرونده‌هایی که حکم به محکومیت پزشک به قصور پزشکی صادر شده است، بسته به میزان و نوع عارضه به وجود آمده، درصد تقصیر پزشک و نیز میزان دیه متعلقه به بیمار نیز متغیر است که درهرصورت پزشک باید در صدد جبران آسیب وارده و پرداخت دیه به بیمار برآید؛ اما در پاره‌ای از مواقع محاکم به این مجازات‌ها بسنده نکرده و تخلف انتظامی پزشک را نیز مطابق با قوانین سازمان نظام‌پزشکی، مورد رسیدگی قرار می‌دهند. توبیخ کتبی به همراه درج در پرونده پزشک، جلوگیری از فعالیت و طبابت پزشک در شهر خاص، تعلیق پروانه طبابت پزشک برای مدتی محدود، ابطال دائمی پروانه طبابت و … از جمله مجازات‌های ناشی از تخلفات انتظامی پزشکان است.

🔴#وظایف _دیوان عالی کشور ✅اصل #161 قانون #اساسی جمهوری اسلامی ایران، #اختیارات و وظایف #دیوان عالی کشور را به طور کلی، اینگونه بیان نموده است: #«دیوان عالی کشور به منظور نظارت بر اجرای صحیح قوانین، در #محاکم و ایجاد وحدت رویه قضایی و انجام مسئولیت‌ هایی که طبق قانون به آن، محول می‌ شود، بر اساس ضوابطی که #رئیس قوه قضاییه، تعیین می‌ کند، تشکیل می‌ گردد.» ✅ اختیارت و وظایف #دیوان عالی کشور را بر اساس قوانین، می توان اینگونه نام برد: 1️⃣ #نظارت بر اجرای صحیح #قوانین در محاکم 2️⃣ #ایجاد وحدت #رویه قضایی 3️⃣ حل #اختلاف در صلاحیت و تعیین #مرجع صالح 4️⃣ #موافقت با #اعاده دادرسی از احکام کیفری 5️⃣ رسیدگی به #تخلف رئیس جمهور از وظایف قانونی ✅دیوان، مرجع #فرجام خواهی آرای صادره از دادگاه های حقوقی و کیفری بوده و در مرحله #اعاده دادرسی نیز، علاوه بر اعمال اعاده دادرسی موضوع ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری توسط #رئیس قوه قضاییه، مرجع تجویز اعاده دادرسی آرای قطعی #کیفری نیز محسوب می شود.