😊 اولش خجالت می‌کشیدم 🎙 راوی: متین انارکی؛ کلاس نهمی و بچه مسجدی

😊 اولش خجالت می‌کشیدم 🎙 راوی: متین انارکی؛ کلاس نهمی و بچه مسجدی سوار دوچرخه شدم و تا چهار راه دادگستری رکاب زدم. بعد پیچیدم توی مسجد صاحب‌‌الزمان. چرخم را گذاشتم گوشه حیاط و کارتخوان را برداشتم و رفتم داخل مسجد. نیم ساعت به اذان بود و هوا داشت تاریک می‌شد. به روحانی مسجد گفتم: «ما یه گروهیم که مسجد به مسجد می‌ریم و برای لبنان کمک مالی جمع می‌کنیم». و کارتخوان را نشانش دادم. گفت: «الان این کارتخوان به حساب کیه؟» - مادرم. - خب هر جا بری کمکت نمی‌کنند. می‌گن پولا رو برمی‌داری برای خودت. گوشی‌ام را در آوردم و زنگ زدم به حاج‌آقا حسین‌پور. حاج‌آقا از روحانیون معروف سبزوار است. روحانی مسجد بعدِ صحبت با حاجی بهم اجازه دادند پول جمع کنم. نماز که تمام شد، روحانیِ مسجد اعلام کرد. من و رفیقم رفتیم روی بهارخواب مسجد. من کارتخوان دستم بود؛ رفیقم صندوق. مردی آمد و یک میلیون تومان کارت کشید و گفت خدا خیرتان دهد. از آن طرف، یکی از خانم‌ها بهم گفت: «ما خودمون فقیریم چرا برای اونا جمع می‌کنید؟!» و رفت. آن شب سر جمع سه میلیون و پانصد هزار تومان کمک جمع کردیم. شب بعدش تک و تنها رفتم مسجدی که می‌گفتند مسجد دکترها است. زنگ زدم حاج‌آقا حسین‌پور. نگرفت. نماز شروع شد. دیگر زنگ نزدم. حاج‌آقا سر نماز بود. نماز مسجد که تمام شد قرآن‌خوانی شروع شد ولی یواش یواش مسجد خلوت‌تر می‌شد. گفتم: «دیگر پولی جمع نمی‌شه، پاشم برم!» دوباره گوشی حاجی را گرفتم. جواب که داد سریع دادم به روحانی مسجد. روحانی، بعد از قرآن اعلام کرد. یک مرد چهل ساله‌ای که گرم‌کُنی نخی تنش بود آمد و گفت: «نگاه، به این رفیقم بگو هر چی من کشیدم، باید بکشه!» رفیق کت‌وشلواری‌اش گفت: «نه خیر! من هر چی دلم بخواد می‌کشم». مرد چهل ساله کارتش را گرفت سمتم و گفت: «پنج تومن بکش!» رسید را که دادم دستش، رفیقش گفت: «چه قدر تو خسیسی! همش پنج هزار تومن؟!» مرد بهم گفت: «این چیه کشیدی؟! کارتخوان رو بده!» و پنج میلیون تومان کشید. رفیقش هم دویست تومان کشید. آن شب کلا هفت میلیون تومان کمک جمع شد. فردا شبش هم رفتم مسجدی دیگر و همین‌طور چندین مسجد را رفتم. اوایل کار، خجالت می‌کشیدم ولی بعد دیدم همچین سخت نیست و به راحتی می‌شود کمک جمع کرد. 📍 #سبزوار؛ آبان ماه 1403 🖊 محمدحسین ایزی #روایت_مقاومت #نوجوان_ایرانی #لبنان 🚩 همراه «حسینیه هنر سبزوار» باشید @hoseinieh_honar_sabzevar

✌️مَردُمِ قَهرِمان #ویدئو | روایت «محمد حکم‌آبادی» از حال و هوای ایام شهادت حاج قاسم سلیمانی در سبزوار 🚩 همراه حسینیه هنر سبزوار باشید ➕ @hoseinieh_honar_sabzevar

🥛 دوغ علیه کوکا! 🎙 راوی: سینا ذوالفقاری، کلاس هفتمی، عضو گروه «روشنا» - بیا این ور بازار. دوغ مقاومت. صددرصد فروش برای لبنان و فلسطین. پیرمردی کت و شلواری آمد سمت‌مان. ته ریش داشت و موهایش سفید بود: - لبنان چیه؟! ما خادما گرسنه‌ایم! داغ کردم. می‌خواستم چیزی بگویمش که رفیقم دستم را گرفت و گفت: «ولش کن!» با رفقایم در گروه «روشنا» از صبح تا حالا دنبال درست کردن همین سی تا دوغ بودیم. اول با شش تا از رفقایم نماز ظهر را مسجد جامع خواندیم. بعد رفتیم دوغِ آماده بخریم دیدیم «یاابوالفضل، چه گرون!» رفتیم هفت کیلو ماست خریدیم به چهارصد هزار تومان. بطری و در مشکی برای بطری هم خریدیم. قرار شده بود نفری صد هزار تومان بیاوریم ولی فقط من توانسته بودم پول جور کنم و دو تا دیگر از رفقایم. سیصد تومان دیگرش را مربی مسجدمان داد. رفیقم محمد گفت: «بریم خونه ما درست کنیم». وقتی رسیدیم خانه محمد، تخم مرغی برای ناهار خوردیم. بعد رفتیم سراغ درست کردن دوغ. ماست‌ها را بعلاوه آب ریختیم توی یک تشت و یک قابلمه و هفت نفره با قشق و ملاقه افتادیم به هم زدن. بعد نمک ریختیم. بعد آب. بعد هم زدیم. بعد نمک ریختیم. بعد دیدیم شور شد. بعد قیف قرمز را ورداشتیم و دوغ را خالی کردیم توی بطری‌ها. دور بطری عکس فلسطین را زدیم و رویش نوشتیم: «دوغ مقاومت». حالا هم آمده‌ایم آستان مقدس شهیدان سبزوار. دو تا میز گذاشته‌ایم و به نوبت پشت بلندگو اعلام می‌کنیم صددرصد فروش برای جبهه. اول کسی نمی‌آمد بخرد. قیمتش سی هزار تومان بود مثل دوغ عالیس. گفتیم بگذار به بیست و هشت تومان بدهیم. مردی آمد گفت: «چند تومن؟» - بیست و هشت. پنجاه تومان کشید و رفت. بعد یک خانمی آمد و صد تومان کشید. . کارم که تمام شد رفتم خانه عمویم. مهمانی دعوت بودم. از دوغ سر سفره‌شان خوردم دیدم دوغی که خودمان درست کرده بودیم هر چند کمی شور بود ولی خوش‌مزه بود. خیلی خوش‌مزه. 📍 #سبزوار؛ آبان ماه 1403 🖊 محمدحسین ایزی #نوجوان_ایرانی #روایت_مقاومت_سبزوار #لبنان 🚩 همراه «حسینیه هنر سبزوار» باشید @hoseinieh_honar_sabzevar

✌️ مقاومت صد ساله 🔻 صد سال می‌گذرد شاید کسی یادش نیاید اما من چند سالی است پا به پای خاطرات در کوچه پس کوچه‌های شهر قدم می‌زنم. گاهی غم جایش را با شادی عوض می‌کند و گاهی هم غم، غم است و هیچ درمانی ندارد. غم متمدن شدن. متمدن شدن با زیر پا گذاشتن هر شرع و عرف و سنتی. رضاخان با رفتن به فرنگ به جای این که علم و تلاش را سوغات بیاورد برایمان رفع حجاب و پوشش را آورد. چون اعتقاد داشت عالم شدن با این لباس‌ها امکان ندارد. حال آن‌که ما دانشمندانی داریم که امروز آثارشان هنوز در اروپا، تدریس می‌شود‌ که با همین فرهنگ و در همین محیط پرورش یافته‌اند. 🔻 حکم صادر شد. ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴ شد روز کشف حجاب رضاخانی. از این تاریخ به بعد زنان به جشن‌ها بدون حجاب دعوت می‌شدند. و نمی‌توانستند با حجاب به خیابان بیایند. از طرفی آژان‌ها هم مامور به حمله و چادرکشی بودند. حکم بود و باید اجرا می‌شد اما من در میان خاطرات دیدم زنانی را که مقاومت را زندگی کردند. در برابر این حکم ایستادن چون قرار نبود مقلد زن اروپایی شوند. وقتی خودشان صاحب فرهنگ اصیلی بودند دلیلی نداشت تقلید کورکورانه‌ای داشته باشند. بچه سقط کردند؛ در گوشه خانه جان دادند و یا سال‌ها به خاطر ترس و لرز گرفتار بیماری شدند اما مقاومت کردند و اجازه ندادند به دشمن که آن‌ها را خلع سلاح کند. اسلحه‌هایشان که همان چادرهایشان بود را از آن‌ها بگیرد. 🔻این روزها دوباره همان مقاومت‌ها را به شکل دیگری در مردم فلسطین و لبنان می‌بینم. مکان و زمانش عوض شده اما جنسش از همان جنس است. استاد حائری در کتاب صراط جمله قشنگی دارد: موقعيت‌ها مهم نيست، عكس‌العملى كه نشان مى‌دهى و موضعى كه مى‌گيرى، نشان دهنده عمق تو، ظرفيت تو، ايمان تو، صدق تو، كذب و نفاق و سطحى بودن توست و تو تا ندانى كه چه هستى و در كجايى، نمى‌توانى با خودت كار كنى و جلوتر بيايى. خوشا به حال مردم #فلسطین که دقیقا فهمیده‌اند که کجا هستند و چه باید بکنند. 🖊 مهناز کوشکی؛ نویسنده کتاب به خون کشیده شد خیابان: خاطرات مردم خراسان در مقاومت علیه کشف حجاب رضاخانی #هفده_دی_۱۳۱۴ #کشف_حجاب_رضاخانی 🏷 تهیه کتاب «به خون کشیده شد خیابان» 🔻 🔗 از غرفه‌‌ باسلام 📍 از حسینیه هنر سبزوار 🚩 همراه «حسینیه هنر سبزوار» باشید ➕ @hoseinieh_honar_sabzevar

🔻 روایت پنجم؛ طاق شمسی 🎙 راوی: امیرحسین ارشادی؛ نماینده ستاد مردمی پشتیبانی جبهه مقاومت در سبزوار حاج‌آقای وافی تماس گرفتند با مسئول جهادی بعلبک که می‌خواهیم بیاییم خداقوت بگوییم. موقعیت‌شان را فرستادند. بعد از نیم‌ساعت سردرگمی رسیدیم. تا پیاده شدم سرما همۀ وجودم را گرفت. داشتند توی یکی از خانه‌های روستای «زیره» پنل خورشیدی نصب می‌کردند. به عربی می‌شد: «طاق شمسی». آن‌جا یک خانوادۀ روستایی به یک خانوادۀ مهاجر سوری جا داده بود؛ برق نداشتند. توی راه، فکر کرده بودیم موقعیتی که فرستاده‌اند، نشانی قرارگاه است. گفتیم: «ما می‌ریم قرارگاه.» آن مسئول جهادی خودش ماند و ما را با با یکی از دوستانش راهی کرد. قرارگاه توی یکی از دفترهای حزب‌الله بود. مدیرش آمد و گپ زدیم. از نیازهای منطقه پرسیدیم. گفت: «روزانه چندهزار نون نیاز داریم. می‌شه روزی هزار و چهارصد دلار. و فقط تا چهار روز دیگه بانی داریم.» 📍 بعلبک، جمعه 7 دی 1403 🖊 هادی سیاوش کیا #سربداران_همدل 🚩 همراه «حسینیه هنر سبزوار» باشید @hoseinieh_honar_sabzevar