شفّافیت در ذات زمان است. نقاب فتنه در پس زمان از صورت حقیقت می‌افتد. زمان، بی‌حوصلگان را ریشخند می‌زند. گل‌آلودزیان را رسوا می‌سازد. ابن‌الوقت‌ها را ضایع می‌کند. زمان، درس می‌دهد امّا حق‌التدریسش گاهی گران تمام می‌شود. زبانِ زمان، تبیین‌گر است. معمّاگشاست. زمان بود که فاش کرد پشت «نه غزّه، نه لبنان»، «نه ایران» است، نه «جانم فدای ایران». زمان نیاز بود تا خطر «سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن» آشکار شود. نقاب تحریر الشّام را زمان کنار زد تا تخریب‌ الشّام دیده شود. زمان را نشناسی، افسار را کراوات می‌بینی. احمد الشّر را احمد الشّرع جا می‌زنی. آب‌نبات را نوشدارو می‌پنداری. جنگ را صلح می‌انگاری. صبورترین مخلوق خدا تاریخ است و عجول‌ترینش شیطان. تاریخ، بی‌نهایت از سرنگونی و ویرانی الگوی تکراری دیده، اما حوصله‌اش هنوز براه است. مثل تاریخ صبور باش! عجله کار شیطان است؛ و انّ الله مع الصّابرین ... ✍#زهرا_محسنی‌فر #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan