#غزه_در_خون_و_آتش ویژه نامه #فلسطین را در سایت #موسسه_مطالعات_تاریخ_معاصر_ایران ببینید و مطالب آن را به اشتراک بگذارید http://yon.ir/rxwvR @iichs_ir

#امام_موسی_صدر در حاشیه دیدار با یاسر #عرفات ، رهبر سازمان آزادی‌بخش #فلسطین @iichs_ir

✳️ دکتر مجید صادقانی: براساس اسناد، صهیونیست‌ها بچه‌های یهودی را می‌دزدیدند و به فلسطین منتقل می‌کردند «ابعاد تجارت قاچاق توسط یهودیان ایرانی در دوره #رضاشاه » موضوع سخنرانی دکتر #مجید_صادقانی ، پژوهشگر حوزه تاریخ معاصر، بود که سخن خود را چنین آغاز کرد: یهودی‌ها معمولا به تجارت‌های فراقانونی علاقه نشان می‌دهند. در کنار فعالیت‌های قانونی یهودی‌ها تا دوره #رضاخان ، دو مورد فعالیت فراقانونی هم دیده شده است که ظاهرا قانونی بود، اما در عمل موجب کنش‌های فراوانی می‌شد. وی در ادامه افزود: اول مسئله سلف‌خری بود؛ یهودی‌ها خرما را از کشاورزان و تجار می‌خریدند و نهایتا کمترین بهره به کشاورز می‌رسید و یهودی‌های جنوب بیشترین بهره را از این معامله می‌بردند. اما آنچه موضوع این سخنرانی است به‌طور خاص بحث قاچاق کالا مثل تریاک و کوکائین، اسلحه و انسان، سکه و ارز است که یهودی‌‎ها از زمان رضاخان به آنها مشغول بودند و بسیاری از شهروندان معمولی و گزارش‌نویسان گمرگی هم آن را می‌دانستند. صادقانی با بیان اینکه یهودی‌های صهیونیست در دوره #پهلوی_اول دو مورد قاچاق، یعنی قاچاق اسلحه و انسان، را پیگیری می‌کردند، اظهار کرد: یهودی‌ها کوکائین را در قوطی‌های کاکائو وارد می‌کردند و مأمورین گمرک هم با آنها همکاری کرده و رشوه می‌گرفتند و تریاک را هم از ایران خارج می‌کردند. یک گزارش بین‌المللی هست که میزان مصرف تریاک در ایران 38 برابر بیشتر از معدل جامعه جهانی بود؛ یعنی 459 پوند در ایران به ازای هر نفر؛ درحالی‌که این عدد برای جامعه جهانی 12 پوند بود. وی در ادامه گفت: از سال‌های 1302 و 1303 گزارش‌ها و اسناد زیادی داریم که افرادی مثل منوچهر کلیمی، داود الیاس کلیمی و... تریاک را به تهران و بندر بابل و شهرهای شمال غربی و نهایتا اروپا منتقل می‌کردند. بخش دوم هم قاچاق عتیقجات است که شامل خرید عتیقجات از مالداران و متمولین بود. صادقانی یادآور شد: فعالیت دیگر یهودی‌ها قاچاق ارز، طلا و نقره بود. در دوره پهلوی، بانک ملی مأمور شده بود که مسکوکات طلا و نقره را بگیرد و مبلغ ریالی آن را به فرد تحویل دهد؛ یهودی‌ها با اینکه می‌دانستند در این زمینه درآمد کافی ندارند، مسکوکات را از خانواده‌ها تحویل می‌گرفتند و این را با استفاده از حلقه‌هایی که از جنوب داشتند به هندوستان، عراق و نهایتا اروپا منتقل می‌کردند. وی با اشاره به پرونده قطور دو یهودی به نام‌های یحیی کلیمی و بابا الیاهو سنندجی که تصمیم داشتند مقدار زیادی طلا، نقره و ارز از کشور خارج کنند، گفت: افزون بر این دو نفر، یکی دیگر از یهودیان قاچاقچی شعبان کلیمی بود که چندین بار دستگیر، اما هربار آزاد شد و در نهایت هم نتوانستند با او کاری کنند. صادقانی اظهار کرد: به‌هرحال یهودی‌ها هم قرن‌ها هم‌وطنان ما بودند، اما معمولا وقتی بحث قاچاق مطرح می‌شد، همه اذهان به سمت یهودی‌ها می‌رفت؛ چون همین‌طور بود. در مصوبات مجلس هم وقتی قاچاق مطرح می‌شد، ناخودآگاه از یهودی‌ها سخن به میان می‌آمد و این مسئله در ذهنیت‌ها هم جا افتاده بود. این پژوهشگر تاریخ معاصر با اشاره به این موضوع که صهیونیست‌های آغاز دوره رضاشاه معمولا از مفهوم واقعی صهیونیسم آگاهی نداشتند و در پایان دوره #رضاخان بود که صهیونیست‌ها به قوام صهیونیسم جهانی رسیدند، گفت: دو نوع قاچاق فقط توسط صهیونیست‌های ایرانی انجام می‌شد و آن قاچاق اسلحه و انسان بود که دومی، یعنی قاچاق انسان، در دایره بسیار گسترده‌تری از اولی انجام می‌شد. وی توضیح داد: یکی از کانون‌های اصلی انتقال یهودی‌ها به #فلسطین ، ایران بود؛ چه اینکه قاچاق یهودی‌ها از اروپای شرقی، آسیای میانه، یمن و عراق به ایران صورت می‌گرفت و نهایتا آنها با طیب خاطر و بدون مجوز و ویزا از ایران به فلسطین می‌رفتند. دو سند هم هست که نشان می‌دهد صهیونیست‌ها بچه‌های یهودی را می‌دزدیدند و به فلسطین منتقل می‌کردند. برای مطالعه متن کامل گزارش روز سوم همایش بر روی لینک کلیک کنید https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

‍ ✳️ صادقانی: در دوره رضاشاه، سیاست اعمالی دولت ایران، برخلاف سیاست اعلامی‌اش، همراهی با یهودی‌ها بود دکتر #مجید_صادقانی ، پژوهشگر تاریخ، در ارتباط با «یهودیان ایران و مهاجرتشان به فلسطین» طی سخنانی عنوان کرد: در تاریخ ایران سال 1919 به محض اینکه کمیسیون مهاجرت آغاز به کار کرد، دسته‌های متعدد خانوادگی از همدان، تهران و شیراز به سمت فلسطین مهاجرت کردند و سپس یهودیان آذربایجان از طریق همدان به بغداد، بصره و سپس اورشلیم رفتند. به همین ترتیب سالانه ده‌ها خانواده یهودی ایرانی از مناطق مختلف تهران، اصفهان، شیراز و... به اورشلیم رفتند.   وی با اشاره به راه‌های مهاجرتی به سمت #فلسطین از شمال غرب، غرب و جنوب ایران گفت: خیلی از این یهودی‌های غیر بومی که از ایران به فلسطین می‌رفتند، خودشان وقتی به ایران می‌آمدند، مشابه یهودی‌های ایرانی عمل می‌کردند، مثل یهودی‌های لهستانی، افغانی و روسی که از ترس به قتل رسیدن به فلسطین می‌رفتند. اینها معمولا از کنسولگری بریتانیا در کرمانشاه به فلسطین می‌رفتند.   صادقانی با اشاره به اینکه یهودی‌های غیر بومی به بهانه‌های اسکان، تجارت یا تبعید به ایران می‌آمدند، اما دغدغه اصلی‌شان فلسطین بود، گفت: صهیونیسم بین‌المللی رسما پل ارتباطی بین این یهودیان تا رفتن به فلسطین بود. منتها در دوره رضاشاه دولت ایران سیاست اعلامی‌اش جلوگیری از ورود یا خروج این یهودی‌هاست، اما سیاست اعمالی‌اش که اجرا می‌شد همراهی با یهودی‌ها بود.   وی در ادامه افزود: بنابراین در آمارها موجود است که هر چه بیشتر می‌گذرد و به سال 1948 نزدیک می‌شویم، آمارهای مهاجرتی یهودی‌های غیر بومی و بومی بیش از پیش می‌شود.   صادقانی با توضیح سه عامل انگیزه‌بخش مهاجرت یهودیان ایران به فلسطین گفت: عامل نخست تبلیغات صهیونیست‌ها بود. اینها علاوه بر آنکه بر سامان زندگی اجتماعی یهودیان ایران اثرگذار بودند، سعی می‌کردند از طرق مختلف بر لایف استایل یهودی‌ها تأثیر بگذارند. نزدیک به سال 1948 مقالات معتبر دنیا در این زمینه بیشتر شده و همین مقاله‌ها اهرم‌های فشار گسترده بر دولت ایران بود و دولت ایران را مجبور می‌کند که سازوکار و بستر مهاجرت یهودیان ایران به فلسطین را فراهم کند. عامل دوم تصویرسازی از بهشت یهودیت، یعنی اورشلیم، بود و عامل سوم نیز دغدغه‌های مذهبی آنها بود.   صادقانی در پایان گفت: موضع دولت ایران در سال‌های 1301، 1304، 1316 و 1327 براساس پنج مصوبه بود که در آنها به صورت محلی یا کلی دولت ایران، مأموران سرحدات، وزارت داخله و خارجه را مأمور کرد که حدالمقدور از خروج یهودی‌ها به سمت فلسطین و ورود دیگر یهودیان به ایران جلوگیری یا آنها را محدود کند.   با وجود این مصوبات در طول 26 می‌بینیم آنچه اتفاق می‌افتد این است که یا نمی‌خواهند یا نمی‌توانند مصوبات را اجرا کنند؛ چون از یک‌سو جامعه  مسلمان ایران و بخش مبارز منطقه‌ای را با خود همراه دارند و هم از سویی توان مقابله با فشارهای بین‌المللی و صهیونیستی را ندارند و اینکه اصلا دغدغه آن را ندارند. https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

✳️ خرسندی محافل ملی یهود از سیاست آلمان نسبت به یهودیان پایگاه اطلاع‌رسانی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ؛ «ایوانف از قراردادی که بین آیشمن، همدست خود آنان در ارتش هیتلری، و نمایندگان سازمان هاگانا [بسته شده بود] سخن به میان آورده و نوشته است: "در سال 1944 طی قراردادی که بین آیشمن و یکی از رهبران صهیونیست مجارستانی به امضا رسید قرار شد که آیشمن در ازای دریافت ده‌هزار کامیون مورد تقاضای آنان که برای حمل و نقل واحدهای خویش و تمرکز آنان در بخش‌های کم‌آسیب‌تر نیاز داشتند عده زیادی از یهودیان را از اردوگاه‌های آلمانی برای انتقال به #فلسطین آزاد کند". این موافقت‌نامه به دستور وایزمن که در آن وقت از تمام حرکات ضد یهود دستگاه هیتلری آگاه بود و بسیار خونسرد و بی‌اعتنا از کنار آن می‌گذشت انجام شد. ... دولت نازی بنا به قرارداد منعقدشده بین آیشمن، که با اعضای سازمان تروریستی هاگانا نزدیکی داشت و سران #صهیونیست ، بر شدت تعقیب یهودیان افزود و در راندن آنان به سوی فلسطین، مهم‌ترین خدمت را انجام داد و بدین ترتیب خشنودی صهیونیست‌ها را فراهم آورد و به قول یکی از صهیونیست‌ها: "محافل ملی #یهود از سیاست آلمان نسبت به #یهودیان خرسندند؛ زیرا به افزایش جمعیت یهودیان فلسطین مساعدت می‌کند؛ چنان‌که می‌توان امیدوار بود که در آینده نزدیک، جمعیت یهودیان بر اعراب فزونی یابد".»[1] پی‌نوشت: [1] . عذرا خطیبی، یک پیمانه آب یک پیمانه خون، تهران، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1378، صص 212-213. @iichs_ir

‍ ✳️ امپریالیسم و جنگ اول اعراب و اسرائیل؛ چرا اعراب جنگ برده را باختند؟ #مقاله #چکیده در مجموع باید گفت که جهان غرب و قدرت‌های امپریالیستی، که خود بنیان‌گذار رژیم اشغالگر قدس در منطقه خاورمیانه بودند و ایجاد آن را منطبق بر منافع خود تعریف می‌کردند، از هیچ کوششی برای کمک به آن دریغ نورزیدند. هنگامی که با به رسمیت شناختن این رژیم جهان عرب به مقابله برخاست قدرت‌های امپریالیستی همچون آمریکا و انگلستان از راه‌های مختلف به این رژیم یاری رساندند. در واقع هنگامی که برای اولین بار میان اعراب و اسرائیل جنگ درگرفت این دو قدرت جهانی از هیچ کوششی برای یاری رساندن به اسرائیل کوتاهی نکردند. آنها در وهله اول از طریق شورای امنیت سازمان ملل اهداف و مقاصد خود را دنبال کردند. هنگامی که اعراب در مرحله اول جنگ دست بالا را داشتند این دو کشور از کانال سازمان ملل متحد درخواست آتش‌بس و متارکه جنگ از سوی طرفین نمودند. هنگامی که اعراب با این خواست سازمان ملل متحد موافقت کردند کمک‌های تسلیحاتی خود را به اسرائیل رساندند و این رژیم را تجهیز کردند. در واقع در مرحله دوم و بعد از یک آتش‌‎بس کوتاه اسرائیل از طریق چکسلواکی تجهیز شد. همچنین انگلستان برای بر هم زدن موازنه قوا روی به تحریم تسلیحاتی کشورهای عربی آورد تا کفه ترازو به نفع اسرائیل سنگینی کند و در درگیری مجدد طرفین، اسرائیل باشد که دست بالا را در میدان نبرد پیدا کند و در نهایت بتواند پیروز جنگ لقب بگیرد. #شرح_عکس نیروهای داوطلب عرب در #فلسطین (سال 1948) متن کامل را در این لینک بخوانید! itaa.com/iichs_ir

✳️ ماجرای آتش‌سوزی کشتی پاتریا توسط صهیونیست‌ها؛ جهنمی در دل دریا «در تاریخ شنبه ... 26 نوامبر سال 1940 عده‌ای مهاجر یهودی اروپایی بدون کسب مجوز از دولت انگلیس، که در آن وقت قیمومیت #فلسطین را برعهده داشت، با کشتی پاتریا به بندر حیفا وارد شدند. این مسافرت و مهاجرت با چراغ سبز آژانس بین‌الملل یهود آغاز شد؛ لذا اداره مهاجرت دولت بریتانیا به تازه‌واردین اجازه ورود نداد و مأمورین انگلیس اعلان کردند که "کشتی و سرنشینان را به جزیره موریس خواهند برد". ... وقتی مأمورین انگلیس به کشتی و مسافرینش اجازه لنگر انداختن در بندر حیفا و پیاده شدن آنان را ندادند، تروریست‌های هاگانا برای جلب نظر مردم دنیا و به‌ویژه آمریکائیان، کشتی را با همه سرنشینانش منفجر کردند. در آن کشتی 1900 نفر یهودی مهاجر وجود داشت. به قول یکی از اعضای آژانس بین‌المللی یهود، این جنایات از آن جهت انجام شد تا دولت انگلیس بداند که یهودیان را نمی‌شود از وطنشان [؟!!] دور کرد. تروریست‌های هاگانا کشتی پاتریا را در دل شب منفجر و در بندر، جهنمی از آتش برپا کردند. همه سرنشینان آن که زن و کودک، جوان و پیر، از یهودیان بی‌گناه بودند، در میان آتش سوختند و در آب دریا مدفون شدند. ... در آن وقت، گناه این عمل ننگین را به گردن دولت انگلیس انداختند، لکن در سال 1950 از این جنایت پرده برداشته و اعلام شد که آن عمل جنایتکارانه توسط خود صهیونیست‌ها انجام گرفته است و نه دولت انگلیس.»[1] #شرح_عکس سنگ یادبود پناهندگان یهودی که در انفجار کشتی پاتریا سوختند پی‌نوشت‌ها: [1] . عذرا خطیبی، یک پیمانه آب یک پیمانه خون، صص 213-214. @iichs_ir