eitaa logo
❤️یاامام رضا جانم❤️
150 دنبال‌کننده
4.1هزار عکس
3.6هزار ویدیو
8 فایل
هر چقدر که درد بی‌دوا داری یا دلی خراب و مبتلا داری نره یادت که امام رضا داری از امام رضا بخواه درست کنه کار خوبه امام رضا درست کنه😭 @goy_s7854
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
این اشک‌های داغ که فریاد بی‌صداست با گونه‌های پنجره فولادت آشناست
هرچند شد شهید، علی اکبر رضا شکر خدا که زیر سم اسب جان نداد
حضرت جواد الائمه عليه السلام فرمودند: القَصدُ إلَى اللّهِ تعالي بِالقُلُوبِ، أبلَغُ مِن إِتعابِ الجَوارِحِ بِالأعمالِ. به دل آهنگ خدا داشتن برتر است تا خسته كردن جوارح به عبادت. 📗بحار الأنوار، جلد ۷۸، صفحه‌ی ۳۶۴
دلم را در هیاهوی ارادت‌ها رها کردم که آرامش بگیرد بین غوغای ضریح تو
اهل دل با تو شب خویش سحر می‌کردند منِ مَحروم زِ دیدار چه باید بکنم 🤲
🌸🍃🌸🍃🌸 ☘🌸امروز یادمان باشد برای شاد بودن هزاران علت وجود دارد غصه ها بی ریشه هستند ❗️ اجازه رشد به این علفهای هرزه را در باغ زندگی مان    ندهیــــــم🌸 باغ زندگیتون همیشه آباد 🌸🍃
حُجره‌ی سوخته‌اش کاش دری دیگر داشت این جوان کاش به بالایِ سرش خواهر داشت چه شده چند کنیز از پسِ در میخندند یک‌نفر این طرف و چند نفر میخندند خنده کردند بگویند تقلا کافی است ناله‌ی واحسن و وای حُسینا کافی است طَشت  دَف شُد که نفهمند کسی می‌سوزد بِینِ این حجره‌ی بسته نفسی می‌سوزد طَشت را پیشِ لبانش بگذارند ای کاش کاسه آبی به دهانش بگذارند ای کاش ظرف از آب پُر اما به زمین می‌کوبند می‌زند داد ولی پا به زمین می‌کوبند خنده‌ی بد دهنی میرسد از هلهله ها ناسزاهای زنی می‌رسد از هلهله ها خواست بالی بزند غم پَرِ او را سوزاند خواست آهی بکِشد حَنجر او را سوزاند گفت آبی و نشد تا که بگوید جگرم زهر وقتی نفَسِ آخرِ او را سوزاند می‌کشد پا به زمین تا که بفهمند همه جگرِ شعله ورش پیکرِ او را سوزاند خواهری حیف ندارد که به دادش برسد عوَضَش بی کَسی اش مادرِ او را سوزاند  تا بگِریند برایش دو سه همسایه که هست  رویِ این بام تنش مانده ولی سایه که هست روی این بام تنش مانده ولی عریان نه...
شرار زهر جفا تا به پیکرش افتاد دوباره خنده به لبهای همسرش افتاد به ام فضل بگو کف مزن مکن شادی که در شماره نفسهای آخرش افتاد نهاد سر به روی خاک و دست و پا میزد چه آتشی به دل درد پروش افتاد به خاک حجره خودش را کشید با زحمت رسید پشت در و یاد مادرش افتاد به یاد مادر پهلو شکسته ای ،که به در .... ...چنان زدند لگد پیش شوهرش افتاد هنوز نقش زمین بود پشت در زهرا که درب سوخته ناگاه بر سرش افتاد .... به جای واعطشا واحسین بر لب داشت که یاد تشنگی جد اطهرش افتاد به پیش دیده او ظرف آب را تا ریخت به یاد آن عموی آب آورش افتاد به یاد مشک پر آب و هجوم تیر عدو به یاد ضرب عمودی که بر سرش افتاد شباهتش به حسین غریب کامل شد ز بام پیکر پاک و مطهرش افتاد چه خوب شد که خواهر نداشت مثل حسین که روی خاک ببیند برادرش افتاد برادری ته گودال بر زمین افتاد سنان که خورد به پهلوش ، خواهرش افتاد به قتلگه تنش افتاد بر زمین یکبار هزار مرتبه از روی نی سرش افتاد چرا ز نیزه نیفتد سر پدر وقتی که از بلندی آن ناقه دخترش افتاد .
بايد از روضه گفت سربسته روضه باز است و حجره در بسته به كدامين گناه در قتل اش ام رذل اينچنين كمر بسته سرش افتاده است بر شانه دست و پا ميزند غريبانه سوخت از داغ اين امام غريب جگر آشنا و بيگانه وسط هلهله دل اش غم داشت روضه اش بوئي از محرم داشت ياد جد غريب خود افتاد روضه ي او برادري كم داشت دل آن بي حيا نشد آرام بدنش را كشيد تا سر بام دوسه روزي پس از شهادت هم شد رها روي بام جسم امام قلم اينجا كمي سخن دارد حضرت اش سايه بر بدن دارد تن اش عريان نشد خدا را شكر روضه خوان گفت پيرهن دارد مثله شد اين بدن نشد هرگز شده بي پيرهن نشد هرگز ده سواره تن اش نكوبيدند پس جسارت به تن نشد هرگز جگرش پاره شد ولي سر داشت تا نفس داشت سر به پيكر داشت سارباني نبود اطراف اش دست و انگشت سالم آخر داشت جد او را ولي چه بد كشتند فقط از كينه و حسد كشتند ظالمی با دوازده ضربه عده اي مست بي خرد كشتند
میان حجره خود زار و‌مضطر افتاده. دوباره همسری از ظلم‌ همسر افتاده تمام حجره پر از لخته های خون شده است اگرچه‌ پا شده اما مکرر افتاده کنیزها همه مشغول رقص و هلهله اند جوان بی رمقی در برابر افتاده بس است طشت‌ نکوبید فاطمه اینجاست کنار جسم‌ پسر باز مادر افتاده غریب طوس کجایی که پاره ی جگرت بروی بام غریبانه پرپر افتاده هزارشکر تنش زیر آفتاب‌ نرفت به پیکرش پروبال کبوتر افتاده هزارشکر سرش روی نیزه بند نشد کسی نگفته تنش بین لشگر افتاده کسی نگفت زن و بچه اش اسیر شدند کسی نگفت گلویش به خنجر افتاده فدای تشنه لبی که لبش ترک‌ میخورد و در کنار تنش خواهرش کتک میخورد
روی خاک حجره افتاده سر ابن الرضا آه ، آه از لحظه های آخرِ ابن الرضا جای جای خانه را پر کرده اند از هلهله تا نیاید ذکر مادر مادر ِابن الرضا بر جوانیش بریزد چشم ِ پیری ، اشک خون گشته دیگر زندگی ، درد سر ابن الرضا بی کسی شد قسمت آن که کس هر بی کس است ای اجل تنها تو هستی یاور ابن الرضا بس کن ای ملعونه این بی حرمتی ها را که نیست جای این رقاصه ها در محضر ابن الرضا هم شهیدش کرده ، هم خندد به خشکی لبش جعده و شمر است با هم ، همسر ابن الرضا هر چه هم آمد سرش شکر خدا دیگر نبود نیزه و سنگ و عصا دور و بر ابن الرضا گرچه او مانند جدش دفن شد بعد از سه روز کس ندیده جای پا بر پیکر ابن الرضا شکر حق جان بر لب بابا نیاورده است با کاکل ِ خونین ، علی ِ اکبرِ ابن الرضا* هر چه در بغداد شد ، شکر خدا دیگر نگشت چادر خاکی نصیب دختر ابن الرضا *امام هادی علیه السلام