حمل‌ونقل در دریای خزر؛ موهبتی مغفول مهندس اسمعیل علی‌خانی، نماینده سابق ایران در اتحادیه اسکاپ حمل‌ونقل چندوجهی (ترکیبی)، نجات‌بخش و رکن اصلی حمل‌ونقل در جهان است. در غیبت حمل‌ونقل دریایی، کره زمین به جنگل راه‌ها و راه‌آهن‌ها تبدیل می‌شد! تصور بفرمایید ۱.۴ میلیارد تن بار عبوری از گلوگاه کانال سوئز ناچار باید زمینی جابجا می‌شد. - روشن نیست چرا وقتی حمل‌ونقل کریدور شمال-جنوب (INSTC) مطرح می‌شود، بکلی امکان دریای خزر را ندیده می‌گیریم! بدیهیست هرچه مسیر دریایی طولانی‌تر؛ توجیه پذیرتر. ترکمنستان، قزاقستان و آذربایجان از طریق دریای خزر مسیرهای طولانی زمینی را دور می‌زنند (با متوسط حمل دریایی دو مورد ۲۵۰ کیلومتر و یک مورد ۴۵۰ کیلومتر که طولانی هم نیست). - در مورد ایران و روسیه، این طول حدود ۱۲۰۰ کیلومتر است. محاسن: حذف یک تقاطع مرزی، برقراری رابطه مستقیم دو کشور، حذف سرمایه‌گذاری سنگين و نگه‌داری آن و آلودگی بیشتر، امکان فرستادن بار به بنادر مختلف ایران، حذف ریسک‌های غیرقابل پیش‌بینی کشور ثالث. - تنها مزیت حمل‌ونقل به ترتیب جاده‌ای به ریلی و ریلی به دریایی، مدت حمل است. کالاهای ارسالی از روسیه به هند هیچ‌کدام حساس به زمان نیستند. پ.ن.: تأکید بر مسیر دریایی-ریلی کریدور شمال-جنوب، نافی اهمیت مسیر کاملا ریلی و پروژه ریلی رشت-آستارا نیست. این پروژه، مشروط بر سرمایه‌گذاری جدی روسیه (و نه تأمین بودجه صرفاً توسط ایران) گزینه مناسبی برای فعال‌سازی مضاعف INSTC است. #کریدور_شمال_جنوب #حمل‌ونقل_ترکیبی #حمل‌ونقل_دریایی کانال «شیفت» در ایتا و تلگرام: eitaa.com/inpt1404 t.me/inpt1404