🔰متن کامل مقالات همایش بین المللی حضرت امام سجاد علیه السلام به زبان فارسی جلد سوم✅ 🌐https://eitaa.com/lib_isca_ac_ir/222

✅تأثیر گناه برمعرفت با تکیه بر آرای آگوستین قدیس ✍️پورسینا، زهرا؛ تأثیر گناه بر معرفت با تکیه بر آرای آگوستین قدیس؛ تهیه‌کننده: پژوهشکده فلسفه و کلام اسلامی؛ چاپ اول، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، معاونت پژوهشی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، زمستان 1385، 408 ص رقعی. *** 🔷در آموزه‌های اسلامی و سایر ادیان به این نکته اشاره شده است که گناهان و اخلاق ناپسند تأثیراتی در انسان دارند. تأکید بر پاک‌سازی درون، پیش از کسب معرفت بر همین امر دلالت دارد. پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود آن است که آیا انسان برای دستیابی به معرفت، با موانعی از سنخ موانع اخلاقی روبه‌رو می‌شود؟ به‌عبارت دیگر، آیا گناه به منزله عاملی غیرمعرفتی می‌تواند بر معرفت تأثیر گذارد؟ آیا رفتارهای نادرست اخلاقی از جمله گناه می‌توانند انسان را از رسیدن به معرفت بازدارند؟ 💠کتاب حاضر درصدد پاسخ به این‌گونه پرسش‌ها از منظر دانشمند مسیحی به‌نام آگوستین است. این کتاب در پی تبیین و اثبات آن است که نه‌تنها آلودگی‌های اخلاقی می‌تواند معرفت بشر را به انحراف کشاند، بلکه به‌طور خاص گناه را باید از مقولات اصلی معرفت‌شناختی قلمداد کرد. این موضوع در تاریخ فلسفه مواد خام فراوانی دارد، اما ازآنجاکه موضوع نو و بدون پیش‌زمینه‌ای نظام‌مند است، طرح اصلی پژوهش مبتنی بر یک موضوع، و مواد و محتوای آن بر اساس دیدگاه‌های آگوستین، یکی از دانشمندان متقدم مسیحی، است که برای پاسخ به پرسش درباره تأثیر گناه بر معرفت، سیری منطقی را طی می‌کند تا گام‌به‌گام به پرسش‌های مربوط پاسخ دهد و ما را به پاسخ نهایی نزدیک سازد. ❎مطالب کتاب فوق در بخش سه عرضه شده است. در بخش اول به معرفی ساخت‌های وجودی انسان (ساخت‌های عقیدتی، عاطفی و ارادی)، در بخش دوم به چگونگی امکان تأثیرات مثبت و منفی ساخت‌های غیرعقیدتی بر ساخت عقیدتی، و در بخش سوم به چگونگی تأثیر گناه در مقام رویکرد به موضوع معرفت و تحصیل لوازم آن برمعرفت پرداخته شده است. 🔳بابررسی نویسنده که به تحلیل و توصیف اندیشه آگوستین پرداخته است، گناه تأثیر همه‌جانبه بر معرفت دارد، به‌ویژه تأثیر گناه بر معرفت در حوزه‌هایی که مربوط به شناخت ما از کانون هستی ـ یعنی منافع ما ـ است، بارزتر است. پذیرفتن و اثبات تأثیر گناه برمعرفت به‌معنای کم‌اهمیت نشان‌دادن ابزارهای شناخت دیگر، و نیز به‌معنای برکناربودن دین‌داران از آثار معرفتی گناه نیست. از منظر نویسنده، توجه به عمق و گستردگی دامنه تأثیر گناه بر معرفت، مانع از غرور انسان می‌گردد. #معرفی_کتاب #کتاب_خانه #پویش_کتاب_خانه 🌐https://eitaa.com/isca24/7164

✅ دانش سیاسی در ایران (مجموعه گفتگوها) 🔹دانش سیاسی در ایران (مجموعه گفتگوها)؛ به اهتمام عبدالوهاب فراتی؛ 🔳 تهیه‌کننده: پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی؛ چاپ اول، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، پاییز 1394، 372ص وزیری.

الحرب قد بانت لها الحقائق و ظهرت من بعدها مصادق و الله ربّ العرش لا نفارق جموعکم او تغمدوا البوارق «جنگ است که جوهر مردان را آشکار می سازد و درستی ادّعاها پس از جنگ ظاهر می شود. به خدای عرش سوگند که از شما جدا نگردم مگر آنکه تیغهای شما غلاف شود»

گزیده گفت‌وگو با دکتر میراحمدی: 📌ما چون انتظار خود را دقیقاً مشخص و تعریف نکرده‌ایم و چون تلقی ما نادرست بوده، بنابراین گاهی اوقات به اشتباه انتظارمان هم از فقه و فقه سیاسی این بوده است که این مسائل را برطرف و حل کند و الان که نکرده می‌گوییم پس فقه ناکارآمد است. در حالی‌که ناکارآمدی در جای دیگری است. 📌من خیلی اعتقاد ندارم در حوزه علوم انسانی کاری انجام نمی‌شود و نظریه پردازی صورت نمی گیرد و ایده های جدید خلق نمی‌شود. به نظر من وجود دارد؛ به‌عنوان مثال ما نهادهایی پیرامون حوزه و نه در خود حوزه داریم - من کاری به بدنه اصلی و سنتی حوزه ندارم - که در عرصه علوم جدید ورودهای خوب و تخصصی انجام داده اند. کارهای خیلی خوب علمی، کتاب ها و مطالعات خوبی هم ارائه شده که از درون آن‌ها می توان نظریه های جدید را استخراج و ارائه کرد. در دانشگاه ها هم به همین ترتیب اغلب ایده ها و نظریه ها و مدل‌های خوبی توسط دانشمندان علوم انسانی ارائه شده است. 📌مشکل اصلی به عقیده بنده عدم ارتباط علوم انسانی با جامعه است. به این معنا که ما در حوزه علوم فنی و مهندسی تا حدی موفق شده ایم ارتباط بین این علوم را با صنعت برقرار کنیم. هرجا هم که برقرار کردیم موفق بوده ایم. اما در حوزه علوم انسانی چه با رویکرد اسلامی و چه غیر اسلامی، ما شاهد فاصله ای بین محصولات علوم انسانی با جامعه هستیم به این معنا که اصلاً وارد جامعه نمی‌شوند. 📌فقه سیاسی همانند دیگر دانش های سیاسی می تواند به نظریه پردازی در حوزه‌های موضوع خود با رویکرد و مبانی خاص خود بپردازد. در نتیجه من فقه سیاسی را دانشی می دانم که می تواند پس از کشف احکام شرعی ناظر به امر سیاسی به نظریه پردازی که بر اساس یک فعالیت علمی و اجتماعی صورت می گیرد، مبادرت ورزد و از فقیه می توان انتظار داشت در عرصه سیاست نظریه پردازی کند. حالا این نظریه پردازی باید فقط و فقط در چارچوب امر سیاسی و با هدف مؤمنانه ساختن زندگی سیاسی اتفاق بیافتد. فراتر از این نمی توان از فقه سیاسی انتظار داشت. نمی توان توقع داشت فقه قواعد و فرمول هایی برای مدیریت امور اقتصادی، اجتماعی یا مدیریت امور فرهنگی به ما ارائه دهد. اما تدبیر زندگی سیاسی - اجتماعی با نگاه فقیهانه برای مؤمنانه ساختن امر سیاسی را می توان از فقه سیاسی انتظار داشت. 📌اگر فقه سیاسی بتواند نظریه پردازی کند، آن گاه یکی از مهم ترین مصادیق امر سیاسی، نظام سیاسی و حکومت است. پس می‌تواند در حوزه حکومت و نظام هم وارد شود و نظریه‌پردازی کند

✅اجتهاد شورایی برای زیست مؤمنانه 🔶وظیفه فقه سیاسی مدل‌سازی نیست عصر اندیشه۱۳۹۹/۰۱/۱۰ 🔹گفت‌وگوی اختصاصی عصر اندیشه با حجت‌الاسلام دکتر منصور میراحمدی استاد دانشگاه، محقق و رئیس دانشگاه بین‌المللی اهل‌بیت (ع) و رئیش پژوهشکده علوم و اندیش سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی 🔶گزیده گفت و گو: ✅- فقه سیاسی فراتر از فقه عمومی حرکت می­کند و به‌عنوان دانشی تلقی می­شود که پشتوانه نظری حکومت است. یعنی می­تواند در هر موضوعی از موضوعات امر سیاسی که حکومت هم یکی از این موضوعات است، با نگاه اجتهادی به بحث و بررسی بپردازد. - منظور از اجتهاد شورایی این است که جمعی از فقها و مراجع ذی‌صلاح توانمند در حوزه اجتهاد و مجتهد در موضوعاتی که پیامدهای سیاسی و اجتماعی دارند، نه به شکل فردی بلکه با یک گفتگوی اجتهادی و فقهی در حوزه امر سیاسی کنار هم جمع شوند و همه در یک جایگاه حقوقی برابر قرار گیرند و آزادانه از منظر فقهی وارد بحث در حوزه امر سیاسی شوند. ❎- ما چون انتظار خود را دقیقاً مشخص و تعریف نکرده­ایم و چون تلقی ما نادرست بوده، بنابراین گاهی اوقات به اشتباه انتظارمان هم از فقه و فقه سیاسی این بوده است که این مسائل را برطرف و حل کند و الان که نکرده می­گوییم پس فقه ناکارآمد است. در حالی­که ناکارآمدی در جای دیگری است. 🔳- ما باید ابتدا در دانشگاه و حوزه تحقیقات و پژوهش‌هایمان را ناظر به امر اجتماعی و امر واقع انجام دهیم، بحث­های صرفاً انتزاعی نداشته باشیم، از بحث­ها­یمان خروجی قابل استخراج باشد، ایده بدهیم و بعد انتظار داشته باشیم از سمت جامعه هم اقبالی به این ایده­ها صورت بگیرد و درصدد عملیاتی کردن آن‌ها برآییم. ✅متن کامل را در عصر اندیشه شماره ۱۹ بخوانید. https://b2n.ir/129345