آخرین سفری که خانوادگی به مشهد مشرف شده بودیم، شب آخر، شب عاشورا بود.
قرار این بود که صبح زود به تهران برگردیم. 
برای خداحافظی و آخرین زیارت به حرم رفتیم که موقع برگشت، 

آرمان همش هر چند قدمی که برمی‌داشت به رسم ادب تند تند برمی‌گشت و گنبد امام رضا(ع) رو نگاه می‌کرد و اشک می‌ریخت...

منم خیلی حواسم بهش بود و هرموقع که آرمان می‌ایستاد و گنبد رو نگاه می‌کرد منم کنارش می‌ایستادم و می‌دیدم که یک‌ریز اشک می‌ریزد. دیدن این صحنه و اشک‌هاش یک لحظه هم از ذهنم دور نمی‌شه و دائم جلوی چشمانمه... 

راوی:مادربزرگوارشهید