#امام_حسین_علیه_السلام ای نفس حضرت زهرا حسین ای نمک خانه مولا حسین ای سبب خلقت دنیا حسین نوشته بر عرش معلی حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) نام خوشت نغمه شیرین من باعث آرامش و تسکین من مذهب من دین من آیین من بود همین عشق و تولا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) چون که پِیِ چرخ و فلک ریختند آب و گل جن و ملک ریختند به نام تو فقط نمک ریختند که میدهد شور به دلها حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) عبد تو بوده اند اجداد من نوکریت داده پدر یاد من کاش زِ من رسد به اولاد من که این بود ارثیه ما حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) خوش آنکه نام توست ورد لبش وقف عزای توست تاب و تبش شنیده ام که در نماز شبش کرده دعا حضرت زهرا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) کرببلایت حرم کبریاست کرببلای دوّمت قلب ماست کرببلای دگرت در کجاست؟ برده شود نام تو هرجا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) تا که توسل به تو آدم گرفت نام تو را برد و دلش غم گرفت برات عفو را همان دم گرفت قبول شد توبه او با حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) نوح نبی پیرغلام تو بود کلیم عاشق کلام تو بود ذکر لب مسیح نام تو بود کز نفسش مرده شد احیا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) در این جهانی که بلا خانه است مامن ما همین عزا خانه است که هر عزا خانه شفا خانه است به برکت نام تو مولا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) زائر توست ایمن از هر عذاب خداست ضامنش به یوم الحساب دعاست تحت قبه ات مستجاب شفاست در تربت اعلا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) فلک نجات اند بنی فاطمه کشتی تو وسیع تر از همه رحمت تو رحمت بی خاتمه دریاب از کرم تو مارا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) ای دو جهان عاشق و دیوانه ات شمع تویی و همه پروانه ات تمام خیر است درِ خانه ات گدای تو شاه دو دنیا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) بهای خون تو فقط با خداست حساب تو از همه عالم جداست عرصه جولان تو روز جزاست ندا رسد زعرش اعلا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) روز قیامت همه در واهمه سوی پیمبر است چشم همه ذکر پیمبر است یا فاطمه ذکر لب حضرت زهرا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) پناه و مامن گرفتارها یار همه بی کس و  بی یارها امیدِ آخرِ گنهکارها هیچ کسی نباشد الّا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) زندگیت با کرم آغاز شد فطرس با لطف تو ممتاز شد همینکه بال بسته اش باز شد فریاد زد در آسمانها حسین رحم الله من نادی یاحسین فطرس بعد از آن ، از آنِ تو شد محو نگاه مهربان تو شد کبوتر نامه رسان تو شد تا ببرد سلام مارا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) در غم تو ارض و سما گریه کرد هر که رسید کربلا گریه کرد شنید تا نام تو را ، گریه کرد نوح و خلیل و خضر و یحیی حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ واحسین) همیشه در قلب منی یاحسین اگر چه دور از وطنی یاحسین که گفته تو بی کفنی یاحسین شد کفن تو خاک صحرا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ واحسین) ای به فدای لب عطشان تو فدای آن پیکر عریان تو فاطمه در شام غریبان تو پیش تنت گرفت احیا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ واحسین) گریه کنم در غم تو زار زار یک تن خسته این همه نیزه دار گودی قتلگاه شد نیزه زار شد بدن تو اربااربا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ واحسین) آه چه آمد به سر پیکرت که دید و نشناخت تو را خواهرت همینکه بوسید رگ حنجرت سوخت دل زینب کبری حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ واحسین) هرآنچه آمد به سرت یک طرف داغ علی اکبرت یک طرف داغ علی اصغرت یک طرف که سوخت حتی دل اعدا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ واحسین) سه شعبه بی هوا رسید آه آه گلوی طفل تو درید آه آه (مِنَ الوَرید اِلَی الوَرید)آه آه داد خدا بر تو تسلا حسین (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ واحسین) ....... حک شده روی سینه ما علی ما همه بنده ایم و مولا علی (غَفَرَالله مَن نادىٰ یاعلی) (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) (رَحِمَ‌الله مَن نادىٰ یاحسین) #عبدالحسین

❤️سرود ولادت آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام ✅مناسب برای اجرا در هیئات، مساجد و محافل مذهبی و حرم های مقدس اهل بیت علیهم السلام یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً آمدی ای عشق دلها آمدی ای جان جانان ذکر دلها دم به دم شد ای حسین جان ای حسین جان دیده ی عالمین گردیده روشن یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً... یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً صلواتِ همه عالم به وجود و به جمالت صلواتِ نسل آدم به جمال و به جلالت کرده ای شوره زارِ دل چو گلشن یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً با تو بودن افتخارم افتخار و اعتبارم ای تمامِ زندگی و همه ی دار و ندارم روح من جان من عشق دل من یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً

❤️سرود ولادت آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام ✅مناسب برای اجرا در هیئات، مساجد و محافل مذهبی و حرم های مقدس اهل بیت علیهم السلام یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً آمدی ای عشق دلها آمدی ای جان جانان ذکر دلها دم به دم شد ای حسین جان ای حسین جان دیده ی عالمین گردیده روشن یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً... یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً صلواتِ همه عالم به وجود و به جمالت صلواتِ نسل آدم به جمال و به جلالت کرده ای شوره زارِ دل چو گلشن یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً با تو بودن افتخارم افتخار و اعتبارم ای تمامِ زندگی و همه ی دار و ندارم روح من جان من عشق دل من یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً یابن طاها یابن یاسین یابن زهرا یابن حیدر یا حسین یا حسین اهلاً و سهلاً

#امام_حسین_سرود مگه میشه چراغونی نشه عرش اعلی همه ی دنیای زینب پا گذاشت به دنیا شب شور و شب نور و شب ما نوکراس هر دلی رو که می بینی این شبا کربلاس یکی یه دونه ی عالم/رسیده برا «آقایی» ملائک همه_از آسمونا/میان برای گدایی زمین پر تب و تابه /می خنده دوباره مهتاب شب شعفه_میاد دوباره/صدا قدمای ارباب حسین ارباب عالم ۴ فطرسو خبر کنین بیاد برا گدایی که حسین اومده امشب برا دلربایی حالا که حرف جنونه،حرف ایوون طلاس عیدی مون ایشالله امشب یه سفر کربلاس مگه میشه دل نوکر/سند نخوره به نامت خودت می‌دونی_منه دیوونه/یه جوره دیگه می خوامت کار همه ی گداهات/به دیوونگی کشیده خدا روزیِ _همه عالمو/ با خنده های تو میده حسین آقای دو عالم ۴ #احسان_نرگسی

انتهای حضرت ایزد رسید شیعیان،دوّم کریم بضعه ی احمد رسید آمده تا جنّت المأوای نوکرها شود بی رقیب و بی مَثَل در بین دلبرها شود سرور کلّ جهان، ارباب سرورها شود با لیاقت یک سر ِ بالاتر از سرها شود روشنی بخش مه و خورشید واخترها شود کهکشان ها روشن از نور رخ چون ماه اوست فاتح راه سعادت ،خادم درگاه اوست آمد و با جذبه اش تنها نگار عرش شد خنده ی زیباش آرام و قرار عرش شد در کنار مجتبی' او گوشوار عرش شد در بهار ماه شعبان نوبهار عرش شد در همان نوزادی اش او شهریار عرش شد عرش گردیده معلّی' چون که خاک پای اوست در جلال او همین بس که علی بابای اوست طرّه ی گیسوی او، ما را هدایت می کند ما یتیم عشق و او ما را حضانت می کند در بلایا رأفتش ما را حمایت می کند روز محشر مِهر او ما را کفایت می کند قطره اشک بزم او ،ما را شفاعت می کند سوّم شعبان شده بخشیده شد هر معصیت قبل ماه مغفرت آمد دلیل مغفرت اوست باب مغفرت،باب نجات شیعیان اوست زمزم،کوثر و آب حیات شیعیان می شود مقبول با مِهرش صلات شیعیان ذکر او شد رهگشا در مشکلات شیعیان نام او عقبا شود ،برگ برات شیعیان می شود راهی جنّت هر که باشد با حسین روی لب دارد دم ِ (روحی فداک یا حسین) آمده امّا کنارش بزم غم برپا شده دیده ی احمد ز هر بوسه به او دریا شده در میان خنده هایش خون جگر زهرا شده قامت مولا کنار روضه هایش تا شده لحظه ی میلاد او چون عصر عاشورا شده مجلس شادی شده تبدیل بر بزم عزا نغمه خوان شد روضه خوان ِداغ های کربلا گرچه زد بوسه نبی روی گلوی اطهرش او نزد بوسه دگر بر روی زخم حنجرش او ندیده زیر نعل سمّ مرکب پیکرش او ندیده بر روی سرنیزه سرگردان سرش وای از داغ به روی داغ زینب خواهرش هر کجا را که نبی بوسیده ای با گریه ها می شود زخمی ز تیر و نیزه و سنگ وعصا ✍علی مهدوی نسب(عبدالمحسن)

سُرمه از اشک به چشمان ترِ ما بِکشید سایه ی مَرحَمت و لطف سرِ ما بِکشید ما همه فطرس پَر سوخته ایم ای آقا ماهِ شعبان شده دستی به پَرِ ما بِکشید #مجتبی_دسترنج_ملتمس

دوري كربلا هيچ ايم و نداريم به جز روي سياهي در كوله نداريم به جز بار گناهي بر ما نظري كن،نظري گاه به گاهي ما بي تو شبيه ايم به طفل سر راهي بگذار كماكان سگ دربار تو باشيم بگذار كه در سايه ي ديوار تو باشيم ما بد،ولي از عشق تو ديوانه و مستيم دل را به نخ پرچم زيباي تو بستيم سر،صبح دهم از غمت اي شاه شكستيم پس رخصت مان دادي و در روضه نشستيم اينگونه خريدي دل ديوانه ي ما را دادي سر و سامان بخدا بي سر و پا را بر حرمت اين بزم عزا معتقدم من در مجلس روضه به شفا معتقدم من بر تربت پاكت بخدا معتقدم من با حرف نه،قلبأ به شما معتقدم من پس روضه ي تو امن ترين جاي جهان است (چيزي كه عيان است چه حاجت به بيان است) عاشق شده ام تا بپذيرم كه بميرم اصلأ به غم عشق اسيرم كه بميرم من آمده ام روضه بگيرم كه بميرم (بگذار بميرم كه بميرم كه بميرم) اين است و همين است و همين است و جز اين نيست اين روضه ي ارباب كم از عرش برين نيست اي عزت عالم ز تو،ما با تو عزيزيم از غير تو عمريست كه در حال گريزيم جائي به جز از روضه ي تو اشك نريزيم والله و بالله كه ما بي تو مريضيم تنها تو در اين عالم پر درد دوائي تنها تو شفائي تو شفائي تو شفائي دل تنگ حرم هستم و بي حوصله اقلب دارم گله پشت پشت گله از فاصله اقلب وا مانده و جا مانده ام از قافله اقلب سخت است گذر كردن از اين مرحله اقلب جز دوري ام از كرببلا غصه ندارم نگذار كه دور از حرمت جان بسپارم محتاج دعايت همه جا بوده و هستم پشت در اين خانه گدا بوده و هستم مجنون علم هاي شما بوده و هستم در آرزوي كرببلا بوده و هستم پس خواسته ام از تو فقط دفع بلا را با جمع محبين سفر كرببلا را... محسن صرامی

شب رحمت ، شب توبه ، شب فطرس شدن آمد در این غوغای عجز از معجزه امشب سخن آمد بخوانید انما حُسن ِ ختام پنج تن آمد کرم باران شده عالم ، علمدار حسن آمد دوباره یاس بی مثل مدینه یاسمن دارد جناب حیدر کرار از امشب دو حسن دارد گنهکاران گنهکاران برات آمد برات آمد برای هر چه لا ممکن ، خبر از ممکنات آمد بگو بر خضرهای تشنه لب ، عین الحیات آمد چه غم از موج طوفان ها ، که کشتی نجات آمد رسیده حضرت معشوق ِ بی پایان ِ دوران ها همان ساده ترین راه ِ رهایی بخش ِ حیران ها سلام ای لطف بی پایان ، خدای مهربانی ها پر ِ پرواز خاکی ها ، حسین ِآسمانی ها امانی امن تر از تو ، ندارد بی امانی ها چه لذت بخش تر از این ، شود نذرت جوانی ها تو آن پیری که پیران طریقت ، پیر این دیرند غلامانت چو اربابان، رها از منت غیرند سلام ای ناب تر از لحظه های آشنایی ها سلام ای خوش تر از ساعات ِآغازِ رهایی ها سلام ای یوسف مصر بقای کربلایی ها سلام السابقون السابقون ِ مجتبایی ها تو آن ضرب المثل بین ِ کرامت آفرین هایی چه غم از بی کسی وقتی ، کس ِ بی کس ترین هایی تو آن هستی که تا محشر ، جهان باشد به فرمانت تو آن شاهی که مادر می کند فرزند قربانت نبودی آدم و حوا ، شدند اول مسلمانت نبودی شد خدا سر حلقه ی مرثیه خوانانت نبود ارض و سما اما ، تو مثل مرتضی بودی نبودی ظاهرا اما ، رفیق انبیا بودی فدای آن پیمبر که ، تو هستی زینت دوشش فدای کعبه ای که عشق تو کرده سیهپوشش منم مجنون ِ آن مجنون که تقدیم تو شد هوشش خوشا رندی که در روضه قدح نوشیده با گوشش تو ای ساقی کریمانه به خوب و بد سبو دادی تو ای با آبرو حتی جنون را آبرو دادی من آن رودم که خیلی تشنه ی دیدار دریایم حلالم کن که گم گشته ، حسین بچگی هایم چه شد آن حال رویایی، چه شد آن عشق زیبایم چه شد آن روضه گردی ها ، چه شد آن شور و غوغایم تمام دلخوشی من ، به الطاف مدام توست عوض کن حال و روزم را ، عوض کردن مرام توست محرم حال عالم، احسن الاحوال می گردد به گِرد روز عاشورا تمام سال می گردد همین که بین ما حرف از غم گودال می گردد زبان ها از بیان ماجرایت لال می گردد تو را که آسمانی ها ، به جسمت پیرهن کردند چرا از خاک و خون اینجا ، تنت آقا کفن کردند محمد حسین رحیمیان

#امام_سجاد باید تو را حسینِ مکرّر بخوانَمت یا که علیِ اکبر دیگر بخوانمت هم صاحبِ صحیفه ای و هم نَواده اش پس حق بِده مرا، که پیمبر بخوانمت در مدح تو بس است همین که تو را زِ جان سر لوحه ی رقیّه و اصغر بخوانمت قرآنِ ناطقی و تو را آیه آیه از_ _قدر و ضحی و فاطر و کوثر بخوانمت در عشق، اقتدایِ تو بر فاطمه است پس با اذنِ مادر، عاشقِ مادر بخوانمت عطرِ تو عطر باغِ بهشتی ست، نِی عجب اصلاً زِ جنسِ سيبِ مُعطر بخوانمت مست از میِ حسینیِ تو، اهلِ عالمَند مستم نِما که در پیِ ساغر بخوانمت وقتی که بُرده ای دلِ اربابِ شهر را حق است اینکه حضرتِ دلبر بخوانمت دنیا به وقتِ سجده ی تو میکند قیام والامقامی و شَه و سرور بخوانمت سجاده ی تو بویِ خداوند می دهد سجادی و به سجده ی آخر بخوانمت از خطبه خوانی تو قیامت به پا شده اینگونه من قیامتِ اکبر بخوانمت گفتی أنا علی..و علی وار دَم زدی تا که علیِ دوم و حیدر بخوانمت اَخلاق نیکِ توست، ابوحمزه ساخته خَلقاً تو را معلمِ برتر بخوانمت از کودکی دلَت به غم و غُصّه مُبتلاست از کودکی به غُصّه برابر بخوانمت در کربلا غمت دو برابر شد ای غریب که سوگوارِ کُشته ی بی سر بخوانمت همپایِ زینبی و به گودالِ قتلگاه از راویانِ بوسه به حنجر بخوانمت در شام و کوفه هم غُل و زنجیر بوده ای، آری تو را اَسیرِ مُکدّر بخوانمت آمد مدینه زهر، توانِ تو را گرفت تا عاقبت تو را گلِ پرپر بخوانمت سنگِ مزار هم که نداری، شهیدِ عشق کُنجِ بقیع با دلِ مُضطر بخوانمت لطفی نِما به”ملتمس”خاکِ کویِ خویش تا مدحِ نو سروده به محضر بخوانمت مجتبی خرسندی