eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
664 دنبال‌کننده
24 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
این پرچمی که در همه دوران سر آمد است از انقلاب کاوه آهنگر آمده ست از گرگ و میش مبهم اسطوره های دور از روشنِ حماسه این کشور آمده ست در دستهای رستم دستان در اهتزاز بر شانه سیاوَش از آتش در آمده ست با سرخِ لعل و سبز ِزمرّد ،سپید دُر در جلوه زار عشق به صد زیور آمده ست خون دل از خیانت تاریخ خورده است از خاک و خون و خنجر و خاکسترآمده ست از آتش تو نیست هراسش که بارها ققنوس وار از دل آتش برٱمده ست در موج خیز حادثه افتاده است و باز خیزان به رزم معرکه ای دیگر ٱمده ست تنها نه با مَوالی مختار بوده است هر جای در حمایت حق با سر آمده ست با سربدارها به سرِ دار رفته است چنگیز در برابر او مضطر آمده ست گاهی برای قوّت قلب رییس علی در رزمگاه دشمن افسونگر آمده ست گاهی انیس جنگلیان بوده است و گاه مشروطه خواه را علمِ لشگر آمده ست حبل المتین وحدت مستضعفان شده ست آیینه دار هیمنه ی رهبر آمده ست در جبهه تیر و ترکش خمپاره خورده است شب زنده دار خلوت همسنگر آمده ست گاهی شده ست زینت تابوت لاله ای با رنگ و بوی دسته گلی پَر پَر آمده ست چون پرچمی که در کف سردار کربلاست گاهی مدافع حرم حیدر آمده ست زخم سنان دشمن و زخم زبان دوست از هر طرف به پیکر او خنجر آمده ست با این همه همیشه سرافراز و ماندگار در اهتزاز بر سر این کشور آمده ست
نابودیِ این فتنه گران، می آییم خشنودیِ روحِ آرمان، می آییم در روز خدا، بیست و دوئه بهمن ماه تنها نه.... همه با دل و جان می آییم
🌺تا صبح ظهور🌺 پر شور و شکوه، بهمنی تازه رسید در جان وطن بهار امید دمید این نهضت فاطمی چهل ساله شده‌ست «تا کور شود هر آنکه نتواند دید» این صبر و صلابت و صفا، زهرایی‌ست دل‌های تمام شهدا زهرایی‌ست یا فاطمه گفتیم و به میدان رفتیم جمهوری اسلامی ما زهرایی‌ست با روبهکان ز صولت شیر بگو با دشمن اهل شر ز شمشیر بگو تا لرزه بیفتد به تن کاخ سفید کوبنده‌تر از همیشه تکبیر بگو تا نام حسین بر لب مردم ماست در معرکه‌ها شکست دشمن پیداست معنای بلند لعن بر شمر و یزید «امروز شعار مرگ بر آمریکاست» در لشکر نور، انقلابی هستیم پر شور و شعور، انقلابی هستیم ثابت قدم و غیور، ان‌شاءالله تا صبح ظهور انقلابی هستیم
کی می رسد؟ یا رب آن آرام جان، روح و روان کی می رسد؟ بارالها، پیشوای انس و جان کی می رسد؟ یا رب آن میراث دار انبیا و اولیا آخرین موعود جان این جهان کی می رسد؟ یا رب آن ماه منیر آسمان عاشقی عاشقان را روشنای آستان کی می رسد؟ یا رب آن کس که نشانش کس نمی داند کجاست آن امید عاشقان بی نشان کی می رسد؟ یا رب آن شعر رهایی از قیود بندگی شاه‌بیت شعر ناب شاعران کی می رسد؟ یا رب آن تنها گل نشکفته فصل بهار تا بگیرد زردی از فصل خزان کی می‌رسد؟ یا رب آن خورشید پشت ابر پنهان از نظر آن که از چشمان یاران شد نهان کی می رسد؟ یا رب آن پایان فصل بی قرار انتظار بار الها مهدی صاحب زمان کی می رسد؟ محمدعلی یوسفی
کی میایی ؟ ای آفتاب عالم آرا کی میایی مرد عبور از شام یلدا کی میایی یک صبح جمعه وعده ی سبز ظهور است ما بر سر عهدیم مولا کی میایی تقویم ها هر هفته اش یک جمعه دارد از این همه جمعه بفرما کی میایی عطر نفس هایت نسیم آرزوهاست تا باغ جان گردد شکوفا کی میایی فیض حضورت چشم های منتظر را هم فال باشد هم تماشا کی میایی " فتح المبین" در برق شمشیر تو پیداست با پرچم انا فتحنا کی میایی در ساحل غم ندبه خوان انتظارم پهلو زند چشمم به دریا کی میایی امروز و فردا میکنی مثل همیشه مردیم از این امروز و فردا کی میایی لطف نگاهت جابر العظم الکسیر است جان داروی پهلوی زهرا کی میایی یاد خرابه کردم آنجا که رقیه هی گریه کرد و گفت :  بابا کی میایی ? کمیل کاشانی - ۱۳۹۵
حماسه حضور دوباره عزیزان من بهمن است شکوه سرافرازی میهن است بیاییم ، فردا همه باشتاب به نام وفا داری انقلاب بیاییم ،فردا،به عشق امام به ره پویی رهبر نیک نام بیایید فردا به رسم حضور برای حماسه،برای غرور بیایید تا دست در دست هم بریزیم ،بیگانگان را به هم بیایید ، تا شور ،برپاکنیم، بد اندیش را پست و رسوا کنیم که ماها ،همه از هم و با همیم شریکان شادی و روز غمیم جوانان ایران ، همه سربه سر همه دختران نجیب و پسر، همه اهل و فرزند این خانه اند مپندار ، از جنس بیگانه اند، اگر انتقاد است، باشد، بجاست که آن گفتمان است،در بین ماست یقین اهل آشوب ، بیگانه است ویا ،یاربیگانه،دیوانه است دوباره،حماسه،دوباره حضور دو باره شعارو دوباره شعور بیایید با پرچم با شکوه دوباره به میدان به مانند کوه بیاییم برلب ،سرود وطن بخوانیم سرسبزی این چمن که ایران و اسلام پاینده باد به حکمت،به مردانگی زنده باد سید ابراهیم سجادی زاده.گنبد کاووس
قصه آزادی   بهار می شکفد در هوای آزادی  بیا ترانه بخوان پا به پای آزادی نسیم صبح که دستانسرای باغچه هاست  غزل سروده چه زیبا برای آزادی به خسته بال و پرِ گوشه قفس ماند کسی که بی خبر است از صفای آزادی  بپرس قصۂ آزادی از کبوترها که می پرند رها در فضای آزادی خوشا به حال شهیدان که بسته اند احرام به حج عشق و وفا در منای آزادی به خیر ، باد بزرگی که در تَمَوُّج نور به روز حادثه شد ناخدای آزادی  به برگ برگ شقایق نوشته با خط خون که مرگ سرخ بود خونبهای ازادی حسین خون خدا این قضیه ثابت کرد نمیرد آنکه شود جانفدای آزادی از انجماد و فروماندگی شود بیزار «کمیل» هر که شود آشنای آزادی - ۱۳۷۵
موجیم و پرخروش و روان ایستاده ایم باغیم و روبه روی خزان ایستاده ایم یک عمر در مقابل طوفان فتنه ها چون کوه با تمام توان ایستاده ایم غافل نمی شویم دمی از دسیسه ها ما مثل تیر پشتِ کمان  ایستاده ایم بار نهال و نخل کهنسال ما یکی است با ریشه ایم و پیر و جوان ایستاده ایم در ما شکوه نعره ی الله اکبر است مثل مناره های اذان ایستاده ایم همواره زنده ایم و دمادم تپنده ایم باور مکن که از ضربان ایستاده ایم گفتند با گذشت زمان خسته می شوید ماروی شانه های زمان ایستاده ایم دشمن به نیش و دوست به زخم زبان زند با هر چه نیش و زخم زبان ، ایستاده ایم دشمن خیال خواری ما را به گور برد تا مرگ پای عزتمان ایستاده ایم گاهی همین گذشتن ما ایستادگی است وقتی گذشته ایم ز جان ایستاده ایم گاهی خروش و گاه سکوت است رزم ما یعنی که آشکار و نهان ایستاده ایم ما عاقبت به چشمه ی خورشید می رسیم هر لحظه هر کجای جهان ایستاده ایم شاعر:
چند رباعی زیبا.. 🌺🌺 ایران🌺🌺 «جمهوری اسلامی ایران حرم است» چون رهبرش از جنس سخا و کرم است در چشم همه مردم دانای جهان سیدعلی خامنه ای محترم است 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 هم بر لب ما ترانه ای دم به دم است هم فرصت ما در این زمان مغتنم است هم مردم دانای جهان می دانند «جمهوری اسلامی ایران حرم است» 🌺🌺🌺🌺🌺 تا حب وطن زینت لوح و قلم است با رهبر ما ملت ما هم قسم است دشمن نکند خیال خامی هرگز «جمهوری اسلامی ایران حرم است» 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 ما ترس نداریم از آتش زنه ای یا حمله هر دزد سر گردنه ای تا رهبر دردانه و فرزانه ماست سید علی حسینی خامنه ای فردا رو بخاطر بسپارید # محمد علی یوسفی
ما کوه غرور و ادعاییم آقا مشغول دعا که نه، اداییم آقا دنبال تو بودیم ولی گمشده ایم! این جمعه نشد به خود بیاییم آقا...
مشکل که همیشه هست و حتماً داریم اما دل پُر اُمید و روشن داریم تا صبح ظهور در دل ما باقی‌ست عشقی که به این پرچم و میهن داریم شاعر:
برادر جان، ببین در خون و آتش مام میهن را تفاوتهای بغض دوستان و بغض دشمن را جهان بازیچه‌ی لبخند و تزویر است، باور کن که گاهی پنبه راحت می‌بُرد حلقوم آهن را بپرس از دختران مرده، تاریخ جهالت را تپش‌ها در سکوت گورها، هنگام مردن را بپرس "آزادی زن در نگاه غرب" یعنی چه؟ نخواهی یافت در انبارهای کاه، سوزن را مپندارند ایران برکه‌ی آب گل آلودی ست! که اقیانوس آرام است طوفان‌های دشمن را مگو بید است، بلکه سَروی از جنس شهیدان است درختی که به زانو در می‌آرد هر تبرزن را جگرسوز است اما سخت‌تر از کوه خواهد کرد غم سهراب اگر از پا نیندازد تهمتن را برای عزت ایران و این خاک غرورانگیز بیا تا واژه های "ما" بگیرد جای هر "من" را برای عزت "جمهوری اسلامی ایران" سزاوار است فروردین کنی هر سال بهمن را
دیگر نماند در پس شب آفتابمان خورشیدمان بر آمد و بشکست خوابمان باران گرفت دست زمین را و صاف شد با روزگار تیره حساب و کتابمان از بس که تشنه کام دویدیم دشت را دریا برآمد از دل سنگ سرابمان با هر نسیم از دل گل زخم های ما تا دوردست رفته شمیم گلابمان در آن سکوت مبهم تاریخ خوب شد با بک نگاه آینه حال خرابمان   حالا مباد فاصله دلسردمان کند از آن شکوه غیرت و آن انتخابمان این سفره را مباد که دیگر به هم زنیم یک وعده را کم آمد اگر نان و آبمان در مکتبی که درس وفا موج می زند از جنس همدلی ست سوال و جوابمان می پرسی انقلاب چه کرده برای ما ؟! پس ما چه کرده ایم به این انقلابمان ؟!
سبزی را از ولی اعظم داریم سرخی را از شور محرم داریم با خون،شهدای ما نوشتند چنین ما عشق به میهن و به پرچم داریم دو موجیم و به سر شور دمادم داریم با صخره بگو،سیلی محکم داریم تا کور شود هر آنکه نتواند دید ما عشق به میهن و به پرچم داریم سه ما عشق به میهن و به پرچم داریم ما عشق به میهن و به پرچم داریم گفتیم دو بار و باز هم می گوییم ما عشق به میهن و به پرچم داریم چهار با این جمله، شور دمادم داریم فخری دیگر به کل عالم داریم بر سینه ی ما حک شده این جمله ی ناب ما عشق به میهن و به پرچم داریم
ما در مسیرِ هم به تکامل رسیده‌ایم بازیگریم اگر به تغافل رسیده‌ایم شب زنده‌دار در پی رمیِ جمر ولی در وقت سعی ما به تجاهل رسیده ایم خلوت گزین مصدر عرفان شدیم گاه صوفی صفت کنون به تعلّل رسیده‌ایم گاهی دچار فقر شدیم از نبود نور گاهی کنار هم به تجمّل رسیده‌ایم یادی نکرده‌ایم از آن روزهای خوب امروز اگر چنین به تقابل رسیده‌ایم از ما نبود و نیست دل فتنه خواهِ خصم آن‌کس که گفت ما به تزلزل رسیده‌ایم عاشق شدیم و دل به دلِ هم سپرده‌ایم این‌گونه سال‌ها به تسلسل رسیده‌ایم آرامش‌است هدیه‌ی این سال‌های خوب ما با وجودِ هم به تعادل رسیده‌ایم جوشید در دل من و تو چشمه‌های نور واژه به واژه ما به تغزّل رسیده‌ایم
در لشکر نور، انقلابی هستیم پر شور و شعور، انقلابی هستیم ثابت‌قدم و غیور ان‌شاءالله تا صبح ظهور انقلابی هستیم
بنمای رخ که لذت دیدارم آرزوست. بگشای لب که حرف شکر بارم آرزوست من سال هاست حسرت دیدار میکشم آن چهره ی مشعشع چون نارم آرزوست از فتنه های آخر دوران فراری ام یک چشمه از بصیرت عمارم آرزوست از این خواص سست عناصر دلم گرفت آن ذوالفقار حیدر کرارم آرزوست اردو زده است شمر زمان سوی معرکه خونخواهی دوباره مختارم آرزوست هرچند سخت بوده برایم ولی بخوان آن روضه پر از غم دیوار م آرزوست رزق تمام عمر من از فاطمیه است در روضه هاش چشم گو هر بارم ارزوست شعری برای حضرت سلطان سروده‌ام من شاعری درگه و دربارم آرزوست
وطن یعنی، سراسر عشق و ایمان وطن یعنی، رشادت‌های مردان وطن یعنی، زنان پاکدامن وطن یعنی همین‌جا، خاک ایران
دلداده‌ی عشق و حضرت آقاییم در عشق به انقلاب بی‌‌همتاییم تا چشم تمام دشمنان کور شود با مشت‌ گره‌‌کرده‌ی خود می‌آییم
مضمون به ذهن حضرت شاعر خطور کرد شعری برای عبرت ما جفت و جور کرد تاریخ را به سبک تغزل مرور کرد در واژه‌ها دوباره حقیقت ظهور کرد آری حقیقتی که از آن کم سروده‌ایم در گیر و دار قافیه مبهم سروده‌ایم حق و حقیقتی که شروع قیام شد خیلی گران برای پدرها تمام شد با اشک مادر شهدا احترام شد در سفره‌های خالی‌مان فیض عام شد این آیه‌های بيّنه روشنگری کند تاریخ را ورق زده یادآوری کند دیروز قحط "حریت" و "اختیار" بود مَشی و مرام سلطه‌گران آشکار بود بی مایه‌ای به گرده‌ی مردم سوار بود آزادگی مغایر آن روزگار بود دیروز اسیر غم به رهایی نمی‌رسید داد ستم‌کشیده به جایی نمی‌رسید دیروز عصر غیرت و انسانیت نبود قی کردن حیا و شرف معصیت نبود در شهر تیره صحبت مشروعیت نبود در کوچه‌ی محله‌مان امنیت نبود ناموس شیعه تجربه کرد اضطراب را یادم نرفته قصه‌ی کشف حجاب را دیروز مکتب نبوی دولتی نداشت غیر از حکومتی علوی حاجتی نداشت این تکیه و حسینیه‌ها حرمتی نداشت شهر به این بزرگی‌مان هیئتی نداشت دیروز که محدث و منبر نداشتیم اینگونه بزم روضه‌ی مادر نداشتیم تا اینکه شهر را تب بالا فراگرفت هر کوچه را شمیم مسیحا فراگرفت روح خدا زمین و زمان را فراگرفت این درس را ز حضرت زهرا فراگرفت از وارثان سفره‌ی پربار انقلاب صدها درود، هدیه به معمار انقلاب با خون، سپر برای بلیه درست کرد "طیب" سرشت، نفس زکیه درست کرد از دختران‌مان علویه درست کرد صدها حسینیه، حسنیه درست کرد این ناخدا که در دل طوفان بلند شد با اقتدا به شاه شهیدان بلند شد امروز زیر سایه ی دین پاگرفته ایم از دشمن ابتکار عمل را گرفته ایم در صدر فاتحان زمان جاگرفته ایم امروز زهر چشم ز دنیا گرفته ایم دیگر به زور و ظلم و ستم تن نمی‌دهیم در معرکه مجال به دشمن نمی‌دهیم امروز نان دشمن اسلام آجر است بازار از مساجد و از مسجدی پر است از بچه‌های فاطمه ابلیس دلخور است امروز روز عفت و تکریم چادر است ارزان به شمر و حرمله ها سر نمیدهیم سر میدهیم یک نخ معجر نمیدهیم بعد از خدا قسم به الفبای انقلاب جانی دوباره داده مسیحای انقلاب دیگر چه گویم از برکت‌های انقلاب ماییم و صبح روشن فردای انقلاب این انقلاب مظهر الطاف مادر است این مرز و بوم، کشور زهرا و حیدر است شاعر: 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش هر کس که در سر آرزوی عشق دارد هنگام رفتن با شهیدان می‌برندش بابا! وصیّت‌نامۀ همسنگرت کو؟ این روزها خون می‌چکد از بندبندش آقا معلم، قصه از آن روزها گفت کردند سالِ آخری‌ها ریشخندش شرمی نکردند از صدای سرفه‌دارش چیزی نخواندند از نگاه دردمندش گیرم عَلم از دست عباسی بیفتد عباس دیگر می‌کند از جا بلندش هر کس به این آسانی اهل کربلا نیست کار حسین است و دل مشکل‌پسندش
مرا هر قدر ذوق رفتن و پرواز شاعر کرد تو را اندیشه‌ات مانای تاریخ معاصر کرد میان آیۀ والفجر یا بعد از لیالٍ عشر تو را باید کجا خواند و کجا بایست حاضر کرد؟! تو را با کشتی نوح و تو را در نیل با موسی تو را هم‌پای ابراهیم می‌باید مجاور کرد پیمبروار در اطراف تو پروانه پروانه کلامت مردم این شهر را عمار یاسر کرد جوان‌ها را مرامت کربلا در کربلا قاسم غمت پیران عاشق را حبیب بن مظاهر کرد به راه افتادی و با تو بیابان‌ها خیابان شد جهان را هر خیابان در مسیر نور عابر کرد سپاه فیل آورده‌ست دنیا و نمی‌فهمد ابابیل آنچه را با لشکر بی‌دین و کافر کرد به تحریف تو در ذلت نشستند و نمی‌دانند که عزت را همین نام خمینی بود صادر کرد زمان با من سر ناسازگاری داشت انگاری مرا پابند دنیا و تو را مرغ مهاجر کرد
ببینیم اندکی ، گاهی که غرق ادعا هستیم کجا بوده به عصر پهلوی حالا کجا هستیم؟ به قعر چاه ظلمت بوده ایم و محو تاریکی ولی اینک ز نور حق به روی قله ها هستیم در آن دوران اسیر چنگ شیطان بوده ایم اما ز بند خدعه و نیرنگ دیو اینک رها هستیم مطیع کدخدایان بوده شاه کشور ما هم به جمهوری اسلامی فقط عبد خدا هستیم به قدر ذره ای آدم حسابمان نمی کردند و حالا در جهان همواره اصل ماجرا هستیم برای قرص نان محتاج دست اجنبی بودیم ولی امروز در تولید گندم خودکفا هستیم نرفت از یاد ما بیداد اربابان به رعیت ها به نسیانی دچاریم ار یقینا در خطا هستیم ز ما حق توحش می گرفتند آن جهان خواران به لطف انقلاب اما عزیز و پربها هستیم فساد و ظلم و تبعیض و ولنگاری فراوان بود به عدل و داد و دینداری کنون نام آشنا هستیم عقب افتاده بوده در تمام عرصه ها آن روز به علم و صنعت و فرهنگ و غیره مدعا هستیم شعار انقلاب ما نه شرقی و نه غربی شد که عمری محکم و با استقامت روی پا هستیم سفر به کربلا و کعبه روزی حسرت ما بود ولی در اربعین اکنون نجف تا کربلا هستیم خوشا که سایه ی طاغوت کم شد از سر مردم خدا را شکر زیر پرچم سبز ولا هستیم
خدا می‌خواست از سر رد کند این قوم طوفان را به دستِ مرد دریایِ حوادث داد سکان را نجات کشتی از گرداب‌ها، زحمت فراوان داشت خدا خیرش دهد آن مرد را، پیر جماران را نگاهش فجر صادق بود، فجرِ انقلاب نور به پایان بُرد بعد سال‌ها شام غریبان را به امر او فرشته دیو را از شهر بیرون کرد گواهی می‌دهد تاریخ رسوایی شیطان را ازاین اعجاز بالاتر!؟ بهار آورد در بهمن گرفت از چشمِ گندم‌زارها خوابِ زمستان را صدایِ انفجار نور او لرزاند یکباره قَطیف و قدس را، حتی بلندی‌های جولان را هزاران شاه دید این مُلک، اما سیزده قرن است به رویِ چشم خود بگذاشته شاه خراسان را شاعر:
این انقلاب مظهر الطاف مادر است این مرز و بوم، کشور زهرا و حیدر است شاعر:
اگرچه خسته از آماجِ تیرِ زخم زبانی نبینمت که از این غم، گرفته‌ای! نگرانی! همان که از دل تاریخِ رنج، یک‌تنه رد شد تنِ تکیدۀ تنهای من، هنوز همانی! خدا نیاوَرَد آن روز را، زمین بهاری! ببینمت که گرفتارِ دستِ باد خزانی به آب‌های گل آلودِ کینه کار ندارم تو مثل رود زلالی، تویی که در جریانی چقدر چین و چروک زمان نشسته به جانت ولی هرآنچه که می‌بینمت هنوز جوانی عجب قصیدۀ نابی شده‌ست نام بلندت همیشه و همه جا مثل شعر ورد زبانی شاعر:
ما مُشتِ گره کرده و محکم داریم سرمایه یِ عزت از مُحرّم داریم شالوده یِ اینها همه عشقیست عظیم عشقی که به میهن و به پرچم داریم
هر تار و پود؛ هر نخِ آن تار و پود ماست این پرچم سه رنگ تمام وجود ماست یکروز اشک شوق وَ یکروز اشک غم این خاکِ غرقِ خاطره بود و نبود ماست در وادیِ مراوده؛ ایران مقتدر عالی ترین عبارت و رمز ورودِ ماست در دسترس نباشد و باید شود ذلیل دشمن هرآنچه دور بماند به سودِ ماست ما ملت امام حسینیم(ع) و یاحسین(ع) ذکرِ لبِ قیام و قعودِ و سجودِ ماست یار ولایتیم و نگهدارِ انقلاب ایثار و اعتقاد، دلیلِ صعودِ ماست خواندیم عاشقانه از این «مرز پر گوهر» یک شوقِ ناب در شرَیانِ سرود ماست!
فرقی نکند زیاد یا کم داریم هستیم و اراده‌ای مصمم داریم هرگز نکنیم خانه را عرصه‌ی جنگ ما عشق به میهن و به پرچم داریم ____________________________ از کوری چشم دشمنان هشیاریم از هر چه منافق و دو رو بیزاریم سرمایه‌ی ما رهبر فرزانه‌ی ماست ما عشق به میهن و به پرچم داریم
در سفره به جای نان شب غم داریم با کار زیاد باز هم کم داریم اما سَرِ غیرت سَرِ خود را بدهیم "ما عشق به میهن و به پرچم داریم"