#انقلاب_پابرهنگان_عالم در ایام حج، از جمله لحظاتی که اجتماع بی‌نظیر مسلمین نظرم را بسیار به خود جلب می‌کرد، لحظه‌ی تلاقی پاهای برهنه بر زمین در سعی میان صفا و مروه بود‌؛ دریای جمعیت که از ارتفاع کوه‌ها مشاهده می‌شد و پژواک صدای برخورد انبوه پاهای بدون کفش بر زمین. پوشاندن پا در حج بر مردان حرام است. تماشای حرکت جمعی این پابرهنگان از یک سو، و حضور سربازان پوتین به پا از سوی دیگر در آن ایام، بیش از پیش مرا متوجه عمق مفهوم پابرهنگی می‌نمود. خمینی حکیم، انقلاب اسلامی را انقلاب پابرهنگان می‌دانست، و چه مفهومی زیباتر و رساتر از پابرهنگی در نمایش تواضع بندگی ضعیف‌شمرده‌شدگان در تقابل با کبر مستکبران؟! انسان بازگشته به فطرت، با نفی اصالت همه زینت‌های دنیا و هر آن‌چه حجاب بر تصویر برهنه و حقیقی طبیعت انسان است با مستکبرانی مستغرق در انواع زینت‌ها و حجاب‌هایی که گام لرزان طبیعت انسان را پنهان کرده و پوتین به پا، سودای فتح جهان و الوهیت بر حقیقت انسان را دارند، به تقابل برمی‌خیزد. گویی ابراهیم خلیل نیز به فرمان خدا در دعوت به حج، پیش از همه، پابرهنگان را صدا زده است: «وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ» چه پیوندی است میان حج و پابرهنگی؟! چه رازی است که غم افتراق امت بیش از هرجا، در حج، در اوج اجتماع امت به چشم می‌آید و قلب را محزون می‌کند؟! نه آن است که لحظه وحدت و پیوند حقیقی امت، لحظه اتصال اجتماع نمادین پابرهنگان به اجتماع حقیقی آنان است؟!* ✍ادامه در بخش دوم؛