#روضه‌ای_که_می‌خواهم_زیست_کنم #تو_می‌روی_و_تمام_بار_سفر_بر_دوش_من_است نشسته‌ام و تو را، و روزگارت را برای خودم تصویرسازی می‌کنم. تو را می‌بینم؛ امامت، تمام برادران و فرزندانت، تمام کسانی که حرف و نگاهی مشترک با آن‌ها داشته‌ای را از دست داده‌ای، اسیر شده‌ای، تنها تکیه‌گاهت بیمار است و ناتوان، مسئولیت چند ده تن زن و بچه با توست، در اقلیت‌تر از اقلیتی... در میان مردمانی که حرف و نگاه و اعتقاد تو را نمی‌فهمند و انگار نسبت به آنچه تو حق دیده‌ای نابینایند و ناشنوا... خسته‌ای، د‌‌‌ل‌شکسته و پریشانی، اما زمین‌گیر؟! نه! نمی‌شوی... چه چیز؟! چه چیز تو را چنین پابرجا و استوار نگاه داشته است؟ این چه آرمانی‌ست که تو را در چنین شرایط بغرنجی زنده نگاه می‌دارد؟ این چه امیدی‌ست که تو را به حرکت و گفتن و گفتن وا‌می‌دارد؟ از تو آرمان‌خواه‌تر، اصلاح‌طلب و تحول‌خواه‌تر، از تو امیدوارتر کجا وجود دارد؟ آه زینب... #زهره‌_صادقی در جان و جهان هر بار یکی از مادران، درباره چیزی سخن می‌گوید، از آفاق تا انفس... http://eitaa.com/janojahanmadarane https://ble.ir/janojahan https://rubika.ir/janojahaan