#جــآن‌مــآدرت‌دستـمـوبـگیـراربــآب‌ 🎙عبدالرضاهلالی

💚یـا ربَّ العالَمیـن.'🌱 💎«یعقوب» بود، در طلب پیراهن یار🕊 آفتاب داغ خرداد ماه حرارتش را به جان بچه‌ها انداخته بود. ظهرِ تب‌دارِ خفقان آوری بود و گَردِ ترس و نا امیدی بر چهره شهر «بصره» هم نشسته بود. بچه‌های محله منتظر آمدن «یعقوب» بودند. همه می‌دانستند این ساعت از روز، در حال رسیدگی به مادرش است؛ پیر زن آشفته حالی بود که حتی توان راه رفتن هم نداشت. قدرت بیماری بر جسمش چیره شده بود و «یعقوب» برای رفتن به بیمارستان، جسم رو به احتظارش را به دوش می‌کشید. مدت‌ها بود همین کار را می‌کرد و با محبت و صبوری پذیرای مراقبت از مادر بود. اما آن روز، پانزدهم شعبان، غیاب «یعقوب» طولانی شده بود. «حسن» که بی‌خیال‌تر از همه بود، روی جدول کِشی کنار کوچه نشسته بود. آرنجش را روی زانوهایش گذاشته بود و به گوشی‌اش ور می‌رفت #ادامــه‌دارد....🎈

#وقت_سلام💚✋️ كرامتت كه به دريا شده شبيه آقا چه مى‌شود كه كمى خاك ساحلت باشم؟ #سـآعـت‌بـه‌وقت‌مشهـد

#یــک‌جـرعـه‌کـتـاب📚 منطقه به منطقه می‌گردیم و این‌ها را سوار کامیون می‌کنیم و می‌آوریم الهری. این‌ها یعنی آن‌ها که در تحقیقات ثابت شده داعشی‌اند. آن‌ها که وقتی می‌پرسیم پدر یا همسرت کجاست؟ می‌گویند: «مع داعش.» روزی 100-150 نفر از زن‌ها به این منطقه آورده می‌شوند. با بغچه‌ای بزرگ و بسته شده دور کمرشان. پشت این بچهٔ شیرخواره‌شان است و دور کمر، خرت‌وپرت‌هایشان. از شهرهای فتح شده از المیادین تا نقطهٔ مرزی با عراق، جمعشان می‌کنیم در اینجا تا نظارت روی نیمهٔ دیگر نیروهای داعش راحت‌تر شود. حالا چرا الهری؟ چون مثل یک ظرف بسته است. ظرفی مابین البوکمال و القائم عراق پ.ن:بریده‌ای از کتاب «همسایه‌های خانم جان» روایت پرستار احسان جاویدی از یک تجربه ناب انسانی در خاک سوریه (صفحات 69 و 70) نویسنده: زینب عرفانیان

سلام... خبر داریم اونم چه خبرے😁🌸 یه گروه زدیم برای دختر خانوماے خوب کانال🤗♥️،،،براے‌ خواهراے گل شھید جھاد! قراره ان شاء الله کلے کاراے خوب توش انجام بدیم...🌿🌸 خودسازے،،شهید شناسے،،آموزش آشپزے،،پیدا کردن دوست شہید و کلے کاراے قشنگ دیگه که مطمئنم بهمون خوش مے گذره😉✨ راستے،،چت آزاد هم داریم😻👌🏻 یه مدت عضوگیرے انجام میشه بعد به امید خدا با قدرت فعالیت گروه رو آغاز مے کنیم 🥰 خواهراے عزیزم😇دیگه فکر کردن نداره😁بکوبید رو لینک زیر 👇🏻🙂 https://eitaa.com/joinchat/1266614408C2b341f3b5f

در بند جهادیم میل رهایی نداریم...!!✋🏿

یـا ذَاالْجلالِ وَ الْاِکرام.'🌱 💎«یعقوب» بود، در طلب پیراهن یار چند ثانیه رد نگاهش روی بندِ کفش‌های زهوار دررفته‌اش می ماند و بعد دوباره انگشت شصتش روی صفحه گوشی بالا و پایین می‌شد. «مصطفی» و «حمزه» ایستاده بودند و مشغول صحبت بودند. موضوع صحبتشان هم مشخص بود؛ چیزی که این روزها زیاد بین مردم شهر دهان به دهان می‌شد. گاهی ترس و تشویش رنگ از چهره‌شان می‌زدود و گاهی خشم و کینه به رعب و وحشت‌شان اضافه می‌شد. «جعفر» که چند قدم آن طرف‌تر زیر تنها سایه درخت، به دیوار سنگی تکیه داده بود و عمیقا به صحبت‌های آن دو گوش می‌داد، به نظرش آمد که «یعقوب» واقعا دیر کرده. پک محکمی به سیگارش زد. چشمش به روبرویش افتاد. قامت بلند «یعقوب» از پیچ کوچه گذشت. پک دیگری زد و سیگار را زیر پایش له کرد و گفت: «یعقوب هم آمد.» #ادامــه‌دارد.... 🎈