امام على عليه السلام: از زياده گويى بپرهيز،كه آن ۱-عيبهاى پنهان تو را آشكار مى سازد ۲-و كينه هاى آرام گرفته دشمنانت را بر ضد تو تحريك مى كند إيّاكَ و فضولَ الكلامِ فإنّهُ يُظهِرُ مِن عُيوبِكَ ما بَطَنَ، و يُحَرِّكُ علَيكَ مِن أعدائكَ ما سَكَنَ غرر الحكم : ج۱ص۲۶۹ https://eitaa.com/jorenab

اى خداى من، ۱-مرا اندوهگين نميران،تا اينكه اجابتم كنى ۲- و از روا شدن دعايم آگاهم نمايى ۳- و طعم عافيت را تا پايان مدّت زندگى‌ام به من بچشان ۴- و دشمنم را بر من شاد نگردان ۵- و او را بر من توانا نساز و او را بر من مسلّط نگردان وَ لاَ تُهْلِكْنِي - يَا إِلَهِي - غَمّاً حَتَّى تَسْتَجِيبَ لِي ، وَ تُعَرِّفَنِي اَلْإِجَابَةَ فِي دُعَائِي، وَ أَذِقْنِي طَعْمَ اَلْعَافِيَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِي، وَ لاَ تُشْمِتْ بِي عَدُوِّي، وَ لاَ تُمَكِّنْهُ مِنْ عُنُقِي، وَ لاَ تُسَلِّطْهُ عَلَيَّ‌ #صحیفه_سجادیه_دعای_چهل_و_هشتم https://eitaa.com/jorenab

#خطبه_همام #درس_چهارم_بخش_دوم       پنجم-« وَ وَقَفُوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ » وگوشهای خودرا وقف دانشی نمودند که برای آنها سودمند است از منظر قرآن کریم خداوند به انسان چشم وگوش عطا کرد تا علم بیاموزند ونتیجه علم آموزی نیز شکر الهی باشد واگر منجر به شکر الهی نشود جهل مرکب است لذا می فرماید خداوند شمارا از شکم مادران خارج ساخت در حالی که چیزی نمی دانستید وبرای شما گوش وچشم وقلب قرارداد باشد که شکر گزار باشید « وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لا تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ »([1]) علم باید نشانه ای از معلوم داشته باشد ومعلوم واقعی مخلوق الهی ونعمتی از نعمتهای لایزال الهی است پس هرگاه علم بدرستی انسانرا رهنمون شود اورا به سرمنزل شکر منعم خواهد رساند لذا مومن هیچگاه به باطل توجه نمی کند وبدان گوش نمی سپارد « وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّور »([2]) در روایات  فراوانی ابتدا به ارزشمند بودن علم اشاره شده است  همانطور که حضرت امیرالمومنین علسه السلام می فرماید در شرافت علم همین بس که کسی آنرا خوب نمیداند ادعا میکند ووقتی به او نسبت داده شود خوشحال می شود ودر مذمت جهل همین بس که کسی که جهل در اوهست ازآن بیزرای می جوید « كَفَى بِالْعِلْمِ شَرَفاً أَنْ يَدَّعِيَهُ مَنْ لَا يُحْسِنُهُ وَ يَفْرَحَ إِذَا نُسِبَ إِلَيْهِ وَ كَفَى بِالْجَهْلِ ذَمّاً يَبْرَأُ مِنْهُ مَنْ هُوَ فِيه‏ »([3]) وسپس علم نافع را گوشزد نمودند وفرمودند علم نافع در چهارتا کلمه است 1-اینکه پروردگارت را بشناسی 2-اینکه باتو چه می کند بدانی 3-چیزی ازتو می خواهد را بدانی 4- چه چیزی ترا ازدینت خارج می کند بشناسی « سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُول‏ وَجَدْتُ عِلْمَ النَّاسِ كُلِّهِمْ فِي أَرْبَعٍ أَوَّلُهَا أَنْ تَعْرِفَ رَبَّكَ وَ الثَّانِيَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا صَنَعَ بِكَ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا أَرَادَ مِنْكَ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ تَعْرِفَ مَا يُخْرِجُكَ مِنْ دِينِك‏ »([4]) اگر انسانی به چنین علمی دست یافت عالمی میشود که به تعبیر امیرالمومنین علیه السلام تا روزگار باقی است چنین عالمی باقی است جسمش در بین مردم نیست اما یادش وعلمش در بین مردم خواهد بود « الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهْرُ أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِي الْقُلُوبِ مَوْجُودَة »([5]) پس متقین کسانی هستند که گوششان را وقف علمی می کنند که برای آنها سودمند است چیزی که آنهارا برای همیشه زنده نگه میدارد -نجل:78[1] -فرقان:72[2] -بحارلانوار ج 2 ص 29[3] -بحارالانوار ج 1ص212[4] -نهج البلاغه حکمت:147[5] https://eitaa.com/jorenab

پروردگارا! ما صدای منادی (تو) را شنیدیم که به ایمان دعوت می کرد که: «به پروردگار خود، ایمان بیاورید. » و ما ایمان آوردیم. پروردگارا! گناهان ما را ببخش. و بدیهای ما را بپوشان. و ما را با نیکان (و در مسیر آنها) بمیران رَبَّنٰا إِنَّنٰا سَمِعْنٰا مُنٰادِياً يُنٰادِي لِلْإِيمٰانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنّٰا رَبَّنٰا فَاغْفِرْ لَنٰا ذُنُوبَنٰا وَ كَفِّرْ عَنّٰا سَيِّئٰاتِنٰا وَ تَوَفَّنٰا مَعَ الْأَبْرٰارِ ( آل عمران:١٩٣) https://eitaa.com/jorenab

خداى من، ۱-به (ناپاكى)درونم مرا رسوا نكردى ۲- و به گناهم مرا هلاك ننمودى ۳-.تو را مى‌خوانم،پس مرا اجابت مى‌كنى ۴- و اگر چه هنگامى كه مرا مى‌خوانى،كند هستم. ۵-و هر حاجتى كه مى‌خواهم،از تو درخواست مى‌كنم ۶-و هر كجا كه باشم راز خود را نزد تو مى‌گذارم ۷-.پس جز تو را نمى‌خوانم ۸-و به جز تو اميدوار نيستم إِلَهِي لَمْ‌ تَفْضَحْنِي بِسَرِيرَتِي ، وَ لَمْ تُهْلِكْنِي بِجَرِيرَتِي، أَدْعُوكَ فَتُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِينَ تَدْعُونِي، وَ أَسْأَلُكَ كُلَّمَا شِئْتُ مِنْ حَوَائِجِي، وَ حَيْثُ مَا كُنْتُ‌ وَضَعْتُ عِنْدَكَ سِرِّي، فَلاَ أَدْعُو سِوَاكَ‌، وَ لاَ أَرْجُو غَيْرَكَ‌ #صحیفه_سجادیه_دعای_پنجاه_ویکم https://eitaa.com/jorenab

عن النبی صلی الله علیه وآله وسلم خذوا كل دينكم عن الزهراء. همه ي دينتان را از (زهرا سلام الله علیها) بياموزيد و ياد بگيريد (الوسی تفسیر روح المعاني ج3 ص۱۵۶) https://eitaa.com/jorenab

#خطبه_همام #درس_پنجم_بخش_اول        ششم-« نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي الْبَلَاءِ كَالَّتِي نُزِّلَتْ فِي الرَّخَاءِ » ویژگی دیگری انسانهای متقی آن است که سختی وراحتی تغییری در رفتار ومنش آنان ایجاد نمی کند زیرا به پروردگار خویش چنان یقینی دارند که چیزی در آنها اثر نمیگذارد  وآنهارا از هدفی که دارند دور نمی سازد زیرا اثر یقین به پروردگار این است که برایشان مهم نیست به راحتی روزگار می گذارنند یا به سختی « فَإِذَا اسْتَيْقَنَ الْعَبْدُ لَا يُبَالِي كَيْفَ أَصْبَحَ بِعُسْرٍ أَمْ بِيُسْر »([1]) اهل تقوا میداند دنیا میدان آزمایش است واز آب مخلوط آفریده شده است تا مورد آزمایش قرار گیرد « إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيه‏ »([2])و آنچه برای او مهم است گرفتن توشه تقوا است زیرا تنها چیزی که  برای آخرت مفید است تقواست « وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى‏ »([3]) ومی داند گاهی شرایط سخت وطاقت فرساست لذا نا امید نمی شود واگر نعمتی به او برسد چون میداندبرای  ابتلا وامتحان است طغیان نمی کند بنابراین انسان متقی چون هدف برایش مشخص است پستی وبلندی وسختی وراحتی اورا از هدف دور نمی کند.     هفتم-« وَ لَوْ لَا الْأَجَلُ الَّذِي كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ » انسان متقی هدف اصلی خویش را زندگی اصلی یعنی آخرت قرار میدهد ومیداند دنیا وسیله ای برای رسیدن به آن دنیاست ودنیا مسافرخانه ای است که باید ازآن کوچ کند لذا آنرا جدی نمی گیرد برای دنیا به اندازه قوت لایموت توشه می گیرد وتوجه او به دنیا توجه مسافر به زاد وتوشه خودش است ومقصد را هرگز فراموش نمی کند وهرچه سریعتر میل دارد به مقصد برسد لذا اگر نبود اجل وزمانی که خداوند برای آنها برای ماندن در دنیامعین کرد- زیرا هرفردی دارای اجل مشخصی است که اگر زمانش فرا برسد عقب وجلو نخواهد شد « فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُون‏ »([4]) - چشم برهم زدنی جانشان در بدنشان نمی ماند بخاطر شوق رسیدن به  ثواب الهی  وترس از اینکه اگر بیشتر درین عالم خاکی بمانند با این امور انس می گیرند ومقصد را فراموش می کنند ودچارعقاب می شود . پس انسان متقی بیش از آنکه بفکر معاش خودش باشد در اندیشه معاد است وانجام امور دنیوی را در حد ضرورت برعهده می گیرد بدون آنکه رغبتی به آن داشته باشد زیرا دنیا را بسان زندانی میداند که درآن محبوس شده است وهر لحظه منتطر باز شدن در زندان وپرواز به سوی حق تعالی است -بحارالانوار ج74 ص 27[1] -انسان :2[2] -بقره:197[3] -نحل:61[4] https://eitaa.com/jorenab

خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست ۱-و مرا از آنچه اهتمام به آن مشغولم مى‌سازد كفايت كن. ۲-و مرا به كارى كه فردا از آن بازپرسى مى‌نمايى وادار. ۳-و سراسر روزهايم را در آنچه مرا براى آن آفريدى صرف نما ۴-.و مرا بى‌نياز گردان و روزى‌ات را بر من بگستر ۵- و مرا به چشم به راه بودن گرفتار نكن. ۶-و مرا گرامى دار و به خود بزرگ‌بينى مرا مبتلا(آزمايش)نكن. ۷-و مرا به عبادت خود وادار ولى بندگى‌ام را با خودپسندى تباه نگردان. ۸-و نيكى كردن به مردم را به دست من جارى ساز ولى آن را با منّت گذاردن باطل نفرما. ۹-و به من بزرگوارى‌هاى اخلاقى عطا كن ۱۰-و مرا از فخرفروشى حفظ فرما اَللَّهُمَّ‌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‌ ، وَ اِكْفِنِي مَا يَشْغَلُنِي اَلاِهْتِمَامُ بِهِ‌، وَ اِسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْأَلُنِي غَداً عَنْهُ‌ ، وَ اِسْتَفْرِغْ أَيَّامِي فِيمَا خَلَقْتَنِي لَهُ‌ ، وَ أَغْنِنِي وَ أَوْسِعْ عَلَيَّ‌ فِي رِزْقِكَ‌، وَ لاَ تَفْتِنِّي بِالنَّظَرِ ، وَ أَعِزَّنِي وَ لاَ تَبْتَلِيَنِّي بِالْكِبْرِ، وَ عَبِّدْنِي لَكَ وَ لاَ تُفْسِدْ عِبَادَتِي بِالْعُجْبِ‌، وَ أَجْرِ لِلنَّاسِ‌ عَلَى يَدِيَ اَلْخَيْرَ وَ لاَ تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ‌، وَ هَبْ لِي مَعَالِيَ اَلْأَخْلاَقِ‌ ، وَ اِعْصِمْنِي مِنَ اَلْفَخْرِ #صحیفه_سجادیه_دعای_بیستم https://eitaa.com/jorenab