🔹به مناسبت میلاد با سعادت دوازدهمین اختر تابناک ولایت،حجت بن الحسن العسکری(عج)،طبق روال هر سال
توفیقی حاصل شد تا این عید سعید را در کنار هم جشن بگیریم.
با قدم های خود زینت بخش محفل مهدی زهرا(س)باشید.🍃
🔸سخنران:حجت السلام والمسلمین دکتر علی گلایری
🔸مداح:حاج احمد شریعتی
📆زمان:
چهارشنبه۱۷اسفندماه،
ساعت۱۵:۳۰تا۱۷:۳۰
🔰مکان:
حسینیه روستای حسین آباد ساغری
#نیمه_شعبان
۱۶ اسفند ۱۴۰۱
۱۶ اسفند ۱۴۰۱
12.46M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
الهی عظم البلا
نوگل فاطمه خانم باقریان
@jorenab
۱۶ اسفند ۱۴۰۱
اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَنَا مِنْ خَشْيَتِكَ مَا يَحُولُ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ مَعْصِيَتِكَ وَ مِنْ طَاعَتِكَ مَا تُبَلِّغُنَا بِهِ رِضْوَانَكَ
وَ مِنَ الْيَقِينِ مَا يَهُونُ عَلَيْنَا بِهِ مُصِيبَاتُ الدُّنْيَا
اللَّهُمَّ أَمْتِعْنَا بِأَسْمَاعِنَا وَ أَبْصَارِنَا وَ قُوَّتِنَا مَا أَحْيَيْتَنَا وَ اجْعَلْهُ الْوَارِثَ مِنَّا
وَ اجْعَلْ ثَارَنَا عَلَى مَنْ ظَلَمَنَا وَ انْصُرْنَا عَلَى مَنْ عَادَانَا
وَ لاَ تَجْعَلْ مُصِيبَتَنَا فِي دِينِنَا وَ لاَ تَجْعَلِ الدُّنْيَا أَكْبَرَ هَمِّنَا وَ لاَ مَبْلَغَ عِلْمِنَا
وَ لاَ تُسَلِّطْ عَلَيْنَا مَنْ لاَ يَرْحَمُنَا بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
دعای شب نیمه شعبان
@jorenab
۱۶ اسفند ۱۴۰۱
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ
عَلَيْكَ مِنِّي سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ
وَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي لِزِيَارَتِكُمْ
السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (وَ عَلَى أَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ) وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ
@jorenab
۱۷ اسفند ۱۴۰۱
عالم با جلالت و داناى با ذكاوت، مجمع فضيلتها و فرد با صفاى با وفا، ملّا على رشتى – كه خاك مزارش پاكيزه باد – (اين داستان را) برايم نقل كرد؛ و او دانشمندى نيكوكار و پرواپيشه اى گوشه گير و واجد دانشهاى گوناگون و فردى با بصيرت و نقّاد و از شاگردان استاد گرانقدر (ميرزا محمّد حسن شيرازى) بود كه سايه اش پايدار باد.
چون درخواست اهالى “لار” از نواحى فارس از نداشتن عالم جامع نافذ الحكم بالا گرفت، (استاد معظّم ميرزا محمّد حسن شيرازى) آن مرحوم را بدان جا فرستاد. وى (در آن جا) با سعادت زيست و با ستايش مُرد. من مدّتها در سفر و حضر مصاحبش بودم و در اخلاق و فضايل چون وى كم ديدهام.
او گفت:
يك وقتى از زيارت حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السلام باز میگشتم. از راه فرات به نجف اشرف می رفتم. چون به يكى از كشتىیهاى كوچك سوار شدم كه ميان كربلا و طويرج كار میكرد؛ ديدم افرادى كه سوار كشتى اند همگى از اهالى حلّه اند؛ و راه حلّه و نجف از طويرج جدا مىشود. آن جماعت همگى به لهو و لعب و شوخى مشغول شدند، جز يك تن كه او در كارهاى آنان وارد نمىشد. از چهرهاش آثار افتادگى و وقار ظاهر بود؛ نه شوخى میكرد و نه مى خنديد. آن گروه روش او را ردّ مى كردند، و بر او عيب مى گرفتند؛ با اين حال در خورد و خوراك و آشاميدنىها با ايشان شريك بود. از او بسيار تعجّب كردم؛ ولى مجال سؤال نبود؛ تا اين كه به جايى رسيديم كه به خاطر (عمق) كم آب، كشتى قادر به پيشروى نبود؛ لذا صاحب كشتى ما را از كشتى پياده كرد؛ در نتيجه در كنار رود راه را پيش گرفتيم.
اتفاقاً با آن شخص همراه شدم. از علّت كناره گيرى وى از دوستانش و بدگويى آنان بدو، پرسيدم.
گفت: ايشان از خويشان من و از اهل سنّت اند؛ پدرم نيز از ايشان است؛ ولى مادرم اهل ايمان مى باشد؛ من نيز در سلك آنان بودم؛ امّا خدا به بركت حضرت حجّت صاحب الزّمان عليه السلام به خاطر تشيّع بر من منّت نهاد.
از چگونگى ايمانش پرسيدم.
گفت: نام من ياقوت است. در كنار پل حلّه روغن مى فروشم. يك سالى به خاطر خريدن روغن از حلّه به اطراف و نواحى، نزد باديه نشينهاى از اعراب بيرون رفتم؛ چند منزلى دور شدم تا آن چه خواستم، خريدم؛ و با گروهى از اهل حلّه برگشتم. در يكى از منازل فرود آمديم و خوابيديم؛ چون بيدار شدم كسى را نديدم. همه رفته بودند. راه ما از صحراى بى آب و علفى مى گذشت كه درندگان بسيار داشت و نزديكترين آبادى (با آنجا) فرسنگها راه فاصله داشت.
پس برخاستم و بار را بر مركب خويش نهادم؛ و در پى آنان روان شدم؛ ولى راه را گم كردم و حيران و سرگردان گشتم و از درندگان و تشنگى در طول روز ترسيدم.
پس از خلفا و مشايخ (خود) پناه خواستم، و از ايشان يارى جستم، و آنان را در نزد خدا شفيع قرار دادم، و بسيار گريستم؛ امّا از ايشان چيزى آشكار نشد.
پيش خود گفتم: من از مادرم مىشنيدم كه مى گفت: ما امام زنده اى داريم كه كنيهاش “ابا صالح” است؛ او گم شدگان را به راه مىرساند؛ و به فرياد درماندگان مى رسد؛ و ناتوانان را يارى مىكند.
پس با خداى متعال پيمان بستم كه اگر بدو پناه جستم، و او مرا يارى كرد، به آيين مادرم درآيم. لذا او را صدا زدم و بدو پناه جستم؛ ناگاه كسى را ديدم كه همراه من راه مى رود. بر سرش عمامه ى سبزى داشت كه رنگش مانند اين بود، و به علفهاى سبزى كه در كنار رود روييده بود، اشاره كرد؛ آن گاه راه را به من نشان داد، و به من امر كرد كه به آيين مادرم در آيم و كلماتى فرمود كه من فراموش كرده ام. و فرمود:
بزودى به قريه اى مى رسى كه اهل آن جا همگى شيعه اند.
گفت: پس گفتم: اى آقاى من! شما همراه من تا آن قريه مى آييد؟ سخنى فرمود كه معنايش اين بود:
– خير، زيرا هزار نفر در جاهاى گوناگون از من پناه خواسته اند. بايد ايشان را نجات دهم. اين حاصل كلام آن جناب بود.
سپس از من پنهان شد. من راه زيادى نرفتم كه به آن قريه رسيدم، در حالى كه آن قريه در مسافت دورى بود؛ همراهان (من) يك روز بعد از من بدان جا رسيدند. چون وارد حلّه شدم، به خدمت آقاى فقيهان سيّد مهدى قزوينى – كه خاك مزارش پاكيزه باد – رسيدم و داستان را براى او نقل كردم. او دانستنى هاى دينم را به من آموخت. از او پرسيدم چه كنم تا دگر بار به ديدار حضرتش عليه السلام شرفياب شوم؟
فرمود: حضرت ابا عبد اللَّه حسين عليه السلام را چهل شب جمعه زيارت كن.
(محدث نوری؛ نجم ثاقب؛ فصل هفتم؛ حکایت۴۵)
@jorenab
۱۷ اسفند ۱۴۰۱
۱۷ اسفند ۱۴۰۱
هدایت شده از پنجره🇮🇷
پرچم هدایت به دست #امام_زمان عجل الله تعالی فرجه
میلها را بر هدایت معطوف می کند ، در وقتی که هدایت را پای میل و هوی می برند ، دیدگاه ها را بر قرآن معطوف می کند در زمانی که قرآن را بر رای و نظر خود معطوف می کنند
یعنی حضرت علی عليهالسلام فرمود که امام عصر هدایت و قرآن را اساس کار خود قرار می دهد ، پس می دانیم برنامه آینده چیست ، برای پیشبرد آن تلاش کنیم.
يعطف الهوى على الهدى إذا عطفوا الهدى على الهوى، و يعطف الرّأى على القرآن إذا عطفوا القرآن على الرّأى
مصباح السالکین، شرح نهج البلاغه مختصر ابن میثم ، خطبه ۱۳۷
https://eitaa.com/MohammadGelayeri
۱۷ اسفند ۱۴۰۱
خدایا من بنده ضعیف و گناه کار توام
خدایا من بنده توام که توبه کرده است
پس از من روی مگردان
و اشتباه من موجب نشود که مرا نبخشی
إِلَهِي أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ فَلاَ تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ
(مناجات شعبانیه)
@jorenab
۱۸ اسفند ۱۴۰۱
۱۸ اسفند ۱۴۰۱
.
امام صادق علیه السلام به صَباح بن سیّابِه فرمودند:
آیا میخواهی به تو دعایی بیاموزم كه خدای متعال به بركت آن، چهره تو را از حرارتِ آتش جهنم نگه دارد؟
عرض کردم: آری.
حضرت فرمودند: بعد از سپیده د م صد مرتبه بگو:
أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ
خداوند به بركت این ذکر، تو را از آتش جهنم حفظ خواهد کرد
عَنِ الصَّبَّاحِ بْنِ سَیَابَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:
ألا أعَلِّمُكَ شَیئاً یقِی اللهُ بهِ وَجْهَكَ مِن حَرِّ جَهَنَّمَ؟
قالَ، قلتُ: بَلی،
قالَ: قُلْ بَعدَ الفَجْرِ:
أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ
مائةَ مَرَّةٍ یقَی اللهُ به وَجْهَكَ مِنْ حَرِّ جَهَنَّمَ
(بحارالانوارج۸۳ص۱۳۵)
@jorenab
۱۸ اسفند ۱۴۰۱
هدایت شده از جرعه ناب
#زیارت_آل_یس
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقوُمُ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقْعُدُ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَقْرَءُ و َتُبَیِّنُ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تُصَلّى وَتَقْنُتُ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ حینَ تَرْکَعُ وَ تَسْجُدُ
سلام بر تو هنگامى که بپا مىایستى
سلام بر تو هنگامى که مىنشینى
، سلام بر تو هنگامى که (فرامین حق را) مىخوانى و تفسیر مىکنى
سلام بر تو هنگامى که نماز مىخوانى و قنوت میگوئی،
سلام بر تو هنگامى که رکوع و سجده بجاى آورى
https://eitaa.com/jorenab
۱۸ اسفند ۱۴۰۱