شخصى از امام صادق علیه السلام پرسید: یک موش مرده در یک حلب روغن افتاده است، حکم این روغن چیست؟
حضرت فرمودند: تمام روغن نجس است و باید آن را دور بریزى.
عرض کرد: بودن موش در روغن بهتر از آن است که روغن را دور بریزم».
امام فرمود:
تو نسبت به موش سهل انگار نیستى، بلکه به دین خود سهل انگار و مسامحه کارى خداوند میته از هرچیزی که باشد را حرام کرده است
عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ وَقَعَتْ فَأْرَةٌ فِي خَابِيَةٍ فِيهَا سَمْنٌ أَوْ زَيْتٌ فَمَا تَرَى فِي أَكْلِهِ قَالَ فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ «لاَ تَأْكُلْهُ » قَالَ فَقَالَ لَهُ اَلرَّجُلُ اَلْفَأْرَةُ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ أَنْ أَتْرُكَ طَعَامِي مِنْ أَجْلِهَا قَالَ فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ «إِنَّكَ لَمْ تَسْتَخِفَّ بِالْفَأْرَةِ وَ إِنَّمَا اِسْتَخْفَفْتَ بِدِينِكَ إِنَّ اَللَّهَ حَرَّمَ اَلْمَيْتَةَ مِنْ كُلِّ شَيْ ءٍ ».
(تهذیب الاحکام بَابُ اَلْمِيَاهِ وَ أَحْكَامِهَا
ج 1، ص 420)
می گویم:
احکام الهی مسامحه بردار نیست لذا حضرت بطور جدی در مقابل چنین شخصی ایستاد
@jorenab
روز شنبه منسوب به نبی مکرم اسلام حضرت محمدبن عبدالله صلی الله علیه وآله و سلم است
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ صَلَوَاتِکَ وَ صَلَوَاتِ مَلائِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ وَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ مَنْ سَبَّحَ لَکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ نَبِیِّکَ وَ أَمِینِکَ وَ نَجِیبِکَ وَ حَبِیبِکَ وَ صَفِیِّکَ وَ صِفْوَتِکَ وَ خَاصَّتِکَ وَ خَالِصَتِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِک
@jorenab
ازپندهای امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام:
در حالى كه در واقع، از كمترين مال برخوردار هستيد ،
در ظاهر، بهترين حال را از خود نشان دهيد ،
كه خداوند متعال ، بندگان باايمانش را [ اين گونه ]نيكو ادب كرده است ،
و آن بزرگ گوينده ، فرموده است :
«بى خبر ، آنان را از شدّت خويشتندارى ، توانگر مى پندارد . ايشان را از سيمايشان مى شناسى . با اصرار [چيزى ]از مردم نمى خواهند» .
فَكُونُوا أَقَلَّ مَا یَكُونُونَ فِی الْبَاطِنِ أَمْوَالًا أَحْسَنَ مَا یَكُونُونَ فِی الظَّاهِرِ أَحْوَالًا فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی أَدَّبَ عِبَادَهُ الْمُؤْمِنِینَ الْعَارِفِینَ أَدَباً حَسَناً فَقَالَ جَلَّ مِنْ قَائِلٍ- یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِیماهُمْ لا یَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً
[بحار الانوار ج ۷۵، ص ۸]
@jorenab
#کرامت_نفس
♦️"فاعبدوا ماشئتم من دونه قل ان الخاسرین الذین خسروا انفسهم و اهلیهم یوم القیامه الا ذلک هو الخسران المبین(زمر:۱۵)
هرکس غیر از او را می خواهید بپرستید بگو بدرستیکه زیانکاران آنهائی هستند که در نفسشان و اهلشان در روز قیامت دچار زیان شدند براستی که این خسرانی روشن و آشکاری است.
♦️دراین آیه شریفه می فرماید خسران و ضرر و زیان کردن به این نیست که انسانی مالی را از دست دهد یا مقامی از دست دهد بلکه خسران بزرگ آن است که انسان نفس خود را ببازد،
♦️مرحوم علامه طبابائی در تفسیر شریف المیزان می فرماید اینکه فرمود:"اَلا ذلک هوالخسران المبین"این خسران بزرگ و روشنی است برای چند امراست:
۱_آن خسرانی که متعلق به دنیاست(یا خسران در مال است یا خسران در مقام)سریع الزوال است و بالاخره تمام می شود اما خسران و زیان آخرت همیشگی است نه زوال پذیر است و نه منقطع می شود هرچه می خواهد شود در این دنیاست در اخرت آنگونه که هستی می مانی برای همیشه.
۲_اگر مال یا مقام دنیائی از دست برود امکان دارد مثل آن دوباره برای انسان حاصل شود و یا حتی بهتر از آن بدست بیاید اما اگر نفس از دست رفت دیگر نه چیزی جایگزین می شود و نه بدست می آید(المیزان ج۱۷ص۲۶۴)
♦️در آیه دیگر علت این خسران را بیان می کند یعنی چگونه می شود انسان دچار زیان نفس می شود نفس خود را از دست می دهد می فرماید"ولا تکونوا کالذین نسواالله فانساهم انفسهم(حشر:۱۹)"از آن دسته نباشید که خدارا فراموش کردند و خداوند نیز کاری کرد که خود را فراموش کردند
♦️ علامه طبابائی در المیزان در توضیح اینکه چگونه می شود کسی خدا را فراموش کرد باعث می شود خودش را هم فراموش کند می فرماید:انسان وقتی خدا را فراموش کرد بخودش مستقلاً نگاه می کند درحالیکه باید به پروردگارش توجه داشته باشد و خودش را وجود مستقلی می داند که ضرر و زیان خود را می فهمد در حالیکه این نیست او موجودی ضعیف و متعلق الوجود است همه اش فقر،حاجت است و آنچه از کمال و عزت است مال خداست پس خودش را فراموش کرد نتیجه این است که خدا را فراموش کرد(المیزان ج ۱۸ ص ۲۳۰)
@jorenab