#درمحضرنهج_البلاغه #حکمت_صدوسیزده #بخش_نهم_دهم_یازدهم ۹-وَ لَا رِبحَ كَالثّوَابِ هیج سودی مانند پاداش الهی نیست زیرا سود های معمولی ممکن است باقی بمانند ویا نابود شوند اما پاداش الهی سودی است دائمی که امکان نابود شدنش نیست پس سودی که بوسیله ثواب به انسان میرسد با سودهای دیگر قابل مقایسه نیست وانسانی که بوسیله عمل صالح به سود وپاداش الهی دست می یابد در حقیقت به یهترین شکل ممکن از سرمایه خویش یعنی عمر بهره برده است. ۱۰-وَ لَا وَرَعَ كَالوُقُوفِ عِندَ الشّبهَةِ وهیج پارسائی چون توقف در برابر شبهات نیست شبهه یعنی چیزی که شبیه به حق است وامکان اینکه انسان به این تصور که فعل درستی را انجام میدهد دچار خطا و اشتباه بشود هست لذا فرمود بهترین پارسائی توقف درشبهات است زیرا انسانی که با احتمال حرام آنرا مرتکب نمیشود بطریق اولی حرام بین و روشن را انجام نمیدهد. ۱۱-وَ لَا زُهدَ كَالزّهدِ فِي الحَرَامِ هیج زهدی مانند زهد در حرام نیست ازآنجا که زهد به معنای بی رغبتی است هرگاه انسان نسبت به حرام بی رغبت باشد و به آن اعتنا نکند مانند آن است که خانه را از آلوده شدن حفظ کند درین صورت خانه تمییز میماند دل نیز از تاریکی و گناه مصون میشود درین صورت واجبات اثرخویش را خواهد داشت در حالی که اگربه گناه میل داشته باشد مانند آتشی که در نیزار افتد نیکی و خوبی هارا نابود می سازدَ. https://eitaa.com/jorenab