#حوقله ذکر« لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ‏»  مرحوم شیخ عباس قمی(رحمه الله) در مفاتیح الجنان آورده است: « شيخ كلينى از حضرت صادق علیه السلام روايت كرده است: « هركه بعد از نماز صبح و نماز مغرب هفت مرتبه بگويد: « ‏بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ‏» حق تعالى دفع كند از او هفتاد نوع از انواع بلا كه آسان تر آنها باد و پيسى و ديوانگى باشد و اگر شقى باشد محو شود از اشقياء و نوشته شود از سعداء و نيز از آن حضرت روايت كرده است: براى دنيا و آخرت و رفع درد چشم اين دعا را بعد از نماز صبح و مغرب بخوانند»[1] از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام سوال شد، معنای «حوقله»[2] چیست؟ فرمود:  1. ملکیت ما در عرض ملکیت خداوند متعال نیست؛ بلکه درطول ملکیت الهی است . 2. تنها چیزی را مالک می شویم که خداوند ما را مالک آن کند؛ یعنی مالک بالاصاله، خداوندمتعال است و هرکسی را بخواهد، مالک اموری   می کند . 3.چون خداوند متعال ما را مالک کرد، پس خودش به شیء مملوک سزاورتر است. 4. اگر چیزی را تحت مالکیت ما در آورد؛ یعنی تکلیفی بر عهدة ما نهاده است. مانند انفاق و... . 5. و اگر چیزی را از مالکیت ما خارج کرد، پس تکلیف را  از ما برداشته است. « قال علیه السلام وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ مَعْنَى قَوْلِهِمْ لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِنَّا لَا نَمْلِكُ مَعَ اللَّهِ شَيْئاً وَ لَا نَمْلِكُ إِلَّا مَا مَلَّكَنَا فَمَتَى مَلَّكَنَا مَا هُوَ أَمْلَكُ بِهِ مِنَّا كَلَّفَنَا وَ مَتَى أَخَذَهُ مِنَّا وَضَعَ تَكْلِيفَهُ عَنَّا»[3] می گویم: هرگاه انسان هرصبح و مغرب هفت بار« لَاحَوْلَ‏ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» را با توجه به این معنی که حضرت فرمود: با خودش زمزمه نماید: اولاً: هرگز دست طمع به پیش کسی دراز نمی کند؛ زیرا می داند باید خداوند متعال عطاء کند؛ نه دیگران. ثانیاً: در صورت ازدست دادن مال نگران و مضطرب نمی شود؛ زیرا تکلیفی از دوشش برداشته شده است. ثالثاً: درصورت بدست آوردن دچار غرور و تکبر نمی شود؛ زیرا مالکیت خداوند بر مال هنوز هست و هروقت بخواهد از انسان سلب می کند . و این همان اثرتربیتی مهم و ارزشمندی است که در پرتو تعالیم بلند اهل بیت عصمت وطهارت : نصیب انسان می 1. مفاتیح الجنان، ص20 2. حوقله اسمی است برای جمله « لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ » همانطور که بسمله. اسمی است برای « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ » 3..نهج البلاغه، حکمت 404 #دعا https://eitaa.com/jorenab