#سلسله_بحث_امامت #قسمت_شصت_و_نهم #درس_بیست_و_سه_بخش_پنجم ( انتظار) اصل انتظار به معنای چشم به راه بودن است یعنی اميد به آینده داشتن برای کاری که قرار است تحقق پيدا کند واميد به آینده داشتن خود مبتنی بر اصل دیگری است که در قرآن کریم از آن به اميد به رحمت خداوند تعبير شده است در سوره مبارکه یوسف آیه هشتادوهفت آمده است « وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ الله» و مرحوم طریحی در مجمع البحرین آن را به رحمت آسایش وزندگی جاوید معنای می‌کند یعنی از رحمت و آسایش وزندگی جاوید نااميد نشوید و چون چنين زندگی تاکنون محقق نشده است و زندگی دنيوی همراه با مکاره و سختی‌ها بود باید زمانی بياید که این راحتی و آسایش برای مؤمنين محقق شود. پس انتظار دارای ریشه قرآنی است و توجه به این نکته ازاین جهت مهم است که ما وظيفه داریم معتقدات خود را بر قرآن عرضه کنيم و مطابق دستورات قرآنی پيش برویم. حال انتظاری که می‌تواند با اندیشه قرآنی هماهنگی داشته باشد بدون شك سازنده و پویا خواهد بود و انسان را به سوی ایمان و تقوا سوق می‌دهد نه آنکه انسان را لاابالی بار بياورد و باعث ترویج گناه گردد؛ بنابراین کسی که منتظر است به دنبال این است که از اصحاب حضرت مهدی(عج) باشد لذا تمام تلاش را می‌کند تا رفتار و گفتار او در راستای اوامر و دستورات اهل بيت(ع) باشد. نکته: با توجه به آیه شریفه انتظار به دو قسمت تقسيم می‌شود: الف: انتظار فعال: یعنی انتظاری که برای تحصيل رحمت و فضل الهی است و تلاش برای رسيدن به الطاف خداوند است برای رسيدن به زندگی با آرامش. ب: انتظار منفعل یعنی در آن از سعی و تلاش خبری نيست و باعث نابودی انسان و جامعه بشری شده و او را از رسيدن به رحمت الهی باز می‌دارد به اینکه فقط منتظر ایجاد چنين فضایی است برای زندگی بهتر اما خودش کاری انجام نمی دهد. قرآن کریم گروه اول را مؤمن و گروه دوم کافر معرفی می‌کند @jorenab