#درمحضرنهج_البلاغه #حکمت_صدوسیزده #بخش_سوم_چهارم ۳-وَ لَا عَقلَ كَالتّدبِيرِ هیچ عقلی مثل دور اندیشی نیست مراد از عقل در اینجا عقل عملی است یعنی عقلی که چگونگی انجام کارهارا به ما نشان میدهد وروشن است دراین صورت کاری بدون درایت انجام نمی پذیرد ووقتی کاری با درایت و اندیشه انجام شودبه عواقب کار نیز توجه میکندپس هیج دوراندیشی مثل عقل نخواهد بود. َ ۴-لَا كَرَمَ كَالتّقوَي هیج جوانمردی و بزرگواری چون تقوی نیست از آنجا که تقوی یعنی اعراض از دنیا وجوانمرد کسی است که به امور حقیر و ضعیف توجه نمیکندپس انسان متقی درحقیقت با عدم توجه به دنیا به خاطر حقارت آن بزرگواری خودرا به نمایش میگذارد. https://eitaa.com/jorenab

۲۰مهر روز بزرگداشت حافظ https://eitaa.com/jorenab

#درمحضرنهج_البلاغه #حکمت_صدوسیزده #بخش_پنجم_ششم ۵-وَ لَا قَرِينَ كَحُسنِ الخُلُقِ هیج همنشینی چون خوش اخلاقی نیست زیرا انسان خوش اخلاق هرکجا باشد براحتی با دیگران ارتباط برقرار میکند ممکن است ازین جهت باشد که انسان خوش خوی چون نسبت به دیگران نگاه مثبت دارد و سعی میکند درون خودرا پالایش کند تا دچار کید وکینه نشود همین امر موجب می شود تا ارامش داشته باشد و داشتن همنشین نیز برای این است که به آرامش برسد. ۶-وَ لَا مِيرَاثَ كَالأَدَبِ هیج میراثی مانند ادب نیست ادب یعنی آراسته شدن به خوبی ها و فضائل اخلاقی ودور شدن از بدی ها و رذائل اخلاقی از طرف دیگر ارث برای آن است که نسل دارای پشتوانه ای باشد برای زندگی که در پیش دارد وقتی انسان اراسته به فضائل اخلاقی باشد بخاطر روی آوردن مردم به او دارای پشتوانه محکم و قوی خواهد بود. https://eitaa.com/jorenab

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لاَ یَوُودُهُ حِفْظُهُمَاوَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ https://eitaa.com/jorenab

#پاسخ_به_یک_شبهه «كسانى كه (به پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله) ايمان آورده اند و همچنين يهوديان و نصارى و صابئان (پيروان يحيى يا نوح يا ابراهيم) آنها كه ايمان به خدا و روز قيامت آورند و عمل صالح انجام دهند پاداش آنها نزد پروردگارشان ثابت است» (إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هادُوا وَ النَّصارى وَ الصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ) «۱». و بنابراين «نه ترسى از آينده دارند و نه غمى از گذشته» (وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ). يك سؤال مهم: بعضى از بهانه جويان آيه فوق را دستاويزى براى افكار نادرستى از قبيل صلح كلى و اين كه پيروان هر مذهبى بايد به مذهب خود عمل كنند قرار داده اند، آنها مى گويند بنابراين آيه لازم نيست يهود و نصارى و پيروان اديان ديگر اسلام را پذيرا شوند، همين قدر كه به خدا و آخرت ايمان داشته باشند و عمل صالح انجام دهند كافى است. پاسخ: به خوبى مى دانيم كه آيات قرآن يكديگر را تفسير مى كنند، قرآن در آيه ۸۵ سوره آل عمران مى گويد: وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلامِ دِيناً فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ: «هر كس دينى غير از اسلام براى خود انتخاب كند پذيرفته نخواهد شد». به علاوه آيات قرآن پر است از دعوت يهود و نصارى و پيروان ساير اديان به سوى اين آيين جديد اگر تفسير فوق صحيح باشد با بخش عظيمى از آيات قرآن تضاد صريح دارد، بنابراين بايد به دنبال معنى واقعى آيه رفت. در اينجا دو تفسير از همه روشنتر و مناسبتر بنظر مى رسد. ۱- اگر يهود و نصارى و مانند آنها به محتواى كتب خود عمل كنند مسلّما به پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله ايمان مى آورند چرا كه بشارت ظهور او با ذكر صفات و علايم مختلف در اين كتب با بخش عظيمى از آيات قرآن تضاد صريح دارد، ۲- اين آيه ناظر به سؤالى است كه براى بسيارى از مسلمانان در آغاز اسلام مطرح بوده، آنها در فكر بودند كه اگر راه حق و نجات تنها اسلام است، پس تكليف نياكان و پدران ما چه مى شود؟، آيا آنها به خاطر عدم درك زمان پيامبر اسلام و ايمان نياوردن به او مجازات خواهند شد؟ در اينجا آيه فوق نازل گرديد و اعلام داشت هر كسى كه در عصر خود به پيامبر بر حق و كتاب آسمانى زمان خويش ايمان آورده و عمل صالح كرده است اهل نجات است، و جاى هيچ گونه نگرانى نيست. (بر گزیده تفسیر نمونه ج ۱ ص۸۳) https://eitaa.com/jorenab

سوره نبا ۴ حجت الاسلام نیک زاد

#درمحضرنهج_البلاغه #حکمت_صدوسیزده #بخش_هفتم_هشتم ۷- وَ لَا قَائِدَ كَالتّوفِيقِ هیج راهبری چون توفیق یافتن در کارها نیست مرحوم ابن میثم توفیق را اینگونه تعریف میکند توفيق عبارت از فراهم آمدن وسايل و شرايط چيزي است به طوري كه تمام آنها باعث دست يابي به آن هدف است. وظیفه راهبر رساندن رهرو به منزل مقصود است و هرگاه توفیق یار کسی شود براحتی به هدفی که از کارش انتظار دارد دست می یابد وممکن است که راهرو نتواند تمام منویات راهبر را انجام دهد در نتیجه به مقصود نرسد اما توفیق تمام شرایط را مهیا میکند وتمام عوامل انجام کار محقق می شوند. ۸-وَ لَا تِجَارَةَ كَالعَمَلِ الصّالِحِ وهیج تجارتی مانند عمل صالح نیست همانطور که انسان بوسیله تجارت به سود می رسد وهرچه سود بیشتر تجارت موفقتر پس هرگاه کسی عمل صالح اندوخت در حقیقت به بالاترین سود دست یافت زیرا عمل صالح سودی در پی دارد که زیانی در وی نیست. https://eitaa.com/jorenab