هدایت شده از جرعه ناب
اندوهگین بودن مومن از فراق صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
اینکه مومن از فراق ودورماندن از آن حضرت اندوهگین ومهموم باشد واین از نشانه های دوستی واشتیاق به آن حضرت است. ودردیوان منسوب به سروروسالارمان حضرت امیرالمومنین علیه السلام دربیان دلایل ونشانه های دوستی چنین آمده:
ومن الدلایل ان یری من شوقه
مثل السقیم وفی الفوادغلائل
ومن الدلایل ان یری من انسه
مستوحشا من کل ماهوشاغل
ومن الدلائل ضحکه بین الوری
والقلب محزون کقلب الثاکل
وازنشانه ها این است که ازشدت شوقش همچون بیماری دیده شود که دلش ازشدت درد می جوشد .
وازنشانه ها این است که از فرط انس گرفتن بامحبوب دیده شود که از هرچه او را از وی مشغول می داردوحشت کند.
واز نشانه ها خندیدنش درمیان مردم است درحالیکه دلش مالامال از اندوه است همچون زن جوان ازدست داده
مکیال المکارم ج۲،ص۲۰۹
@jorenab
نهم دى را همین جوانها، همین نسل سوّم انقلاب به راه انداختند؛ آن حادثه ى عظیم را به وجود آوردند؛ آن سیلى محکم را به صورت کسانى نواختند که سعىشان این بود که مسیر حرکت اسلامى را با ایجاد فتنه منحرف بکنند؛ این کار را چه کسى کرد؟ جوانها کردند، نسل سوّم انقلاب کردند
۱۳۹۳/۱۰/۱۷
@jorenab
#دیدن_امام_توسط_طفل
🔶سوال
آیا این درست است که کودک وقتی بدون جهت می خندد یا گریه میکند برای آن است امام را می بیند ویا از او جدا می شود؟
🔹پاسخ
1⃣قدیمیترین منبع حدیثی شیعه که این روایت در آن آمده است؛ «علل الشرائع» شیخ صدوق(م 381ق) است که سند آنرا اینگونه ذکر میکند:
«أَخْبَرَنِی عَلِیُّ بْنُ حَاتِمٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِیلُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ قُدَامَةَ أَبُو السَّرِیِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ نَاصِحٍ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَرْمَنِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ الْوَهَّابِ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ حَدِیدٍ الْمَدَائِنِیُّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ سَأَلْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنِ الطِّفْلِ یَضْحَکُ مِنْ غَیْرِ عَجَبٍ وَ یَبْکِی مِنْ غَیْرِ أَلَمٍ فَقَالَ یَا مُفَضَّلُ مَا مِنْ طِفْلٍ إِلَّا وَ هُوَ یَرَى الْإِمَامَ وَ یُنَاجِیهِ فَبُکَاؤُهُ لِغَیْبَةِ الْإِمَامِ عَنْهُ وَ ضَحِکُهُ إِذَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ حَتَّى إِذَا أُطْلِقَ لِسَانُهُ أُغْلِقَ ذَلِکَ الْبَابُ عَنْهُ وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالنِّسْیَان».[1]
2⃣مفضّل بن عمر گفت: از امام صادق(ع) پرسیدم: اینکه کودک بدون هیچ دلیلی خندیده و بدون هیچ درد و رنجی میگرید سببش چیست؟ آنحضرت فرمود: «اى مفضّل! هیچ طفلى نیست مگر آنکه امام خود را دیده و با او مناجات مینماید، پس گریهاش به خاطر غایب شدن امام از او است و خندهاش زمانى است که امام به او رو میکند. و وقتى زبان طفل باز شد این باب بر رویش بسته شده و دیگر امام را ندیده و در دلش نسبت به آنچه قبلاً برایش اتّفاق افتاده فراموشى پیدا میشود».
3⃣این روایت از جهت سندی ضعیف است؛ زیرا «إسماعیل بن علی بن قدامة أبو السری»، «أحمد بن علی بن ناصح»، «جعفر بن محمد أرمنی» و «حسن بن عبد الوهاب»، همگی مجهول هستند و در منابع رجالی نامی از آنها برده نشده است. علاوه بر آن، فردی در سند وجود دارد که حتی نامی از او نیز برده نشده است.
4⃣اما با فرض پذیرش این روایت؛ علامه مجلسی(ره) درباره محتوای آن میگوید: «ظاهر آن دور از باور نیست، و احتمال دارد که مقصود از دیدن امام(ع) و مناجاتش، توجه او و شفاعت و لطفش و دعایش براى کودک باشد؛ زیرا آنها در عوالم تصرفى دارند که عقل بدان نرسد».[2]
📘[1]. صدوق، محمد بن على، علل الشرائع، ج 2، ص 584، قم، کتاب فروشى داورى، چاپ اول، 1385ش.
📗[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 57، ص 381، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
🆔@jorenab
خدایا
دوستت دارم پس دوستم داشته باش
مرا میان مردم عزیزم فرما
ازشر شیاطین جنی و انسی حفظ فرما
برمحمد وآل محمد درودفرست
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَحَبَّبُ إِلَیْكَ فَحَبِّبْنِی وَ فِی النَّاسِ فَعَزِّزْنِی وَ مِنْ شَرِّ شَیَاطِینِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ فَسَلِّمْنِی یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
(بحارالانوار ج۸۳ص۱۲۸)
@jorenab
خدای من
مگر کسی غیرازمولا بنده اش را مورد لطف و رحمت قرار می دهد
مَوْلايَ يَا مَوْلايَ أَ نْتَ الْمَوْلى وَأَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ إِلّا الْمَوْلى،
ای کسی که وقتی همه از بنده ات روی گردان می شوند تو اورا مورد لطف و رحمتت قرار می دهی
يَا مَنْ يَرْحَمُ مَنْ لَايَرْحَمُهُ الْعِبادُ
مرا ببخش
چه بهانه ای برای بخشش بالاتر که من بنده توام
الهی انا عبدک فاغفرلی
@jorenab