ابن حجاج گويد: از امام صادق (عليه السّلام) راجع بقول خداى تعالى «رحمان برعرش استوا دارد» پرسيدم فرمود: او در همه چيز استوا دارد، چيزى باو نزديكتر از چيز ديگر نيست، هيچ دورى از او دور نيست و هيچ نزديكى باو نزديك نيست، او نسبت به همه چيز برابر است.(مخلوقست كه چون مكان معينى دارد بعضى از چيزها باو نزديك و برخى از او دور مى‌شود.) عَنْ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ بْنِ اَلْحَجَّاجِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ تَعَالَى: «اَلرَّحْمٰنُ عَلَى اَلْعَرْشِ اِسْتَوىٰ » فَقَالَ اِسْتَوَى فِي كُلِّ شَيْءٍ فَلَيْسَ شَيْءٌ أَقْرَبَ إِلَيْهِ مِنْ شَيْءٍ لَمْ يَبْعُدْ مِنْهُ بَعِيدٌ وَ لَمْ يَقْرُبْ مِنْهُ قَرِيبٌ اِسْتَوَى فِي كُلِّ شَيْءٍ . الکافي ج ۱، ص ۱۲۸ @jorenab

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم می‌فرمایند: هيچ رنج و درد و اندوه و حتى نگرانى خاطرى به مؤمن نرسد جز اين كه خداوند بدان گناهانش را بزدايد. ما أصابَ المؤمنَ مِن نَصَبٍ ولا وَصَبٍ ولا حَزَنٍ حتّى الهَمُّ يُهِمُّهُ إلّا كَفَّرَ اللّه ُ بهِ عَنهُ مِن سيّئاتِهِ.  ( تحف العقول : ج ۱، ص۳۸) @jorenab

#سلسله_بحث_امامت_پنجم #درس_سوم_بخش_اول قاعده لطف: کلمه لطف 1- در لغت به معنای نرمی در کار و رفق می‌آید (مدارا ) 2- در اصطلاح یعنی کاری که از سوی خداوند موجب می شود بنده از گناه دور شود و به طاعت نزدیک شود به گونه ای که به مرحله اجبار نرسد یعنی این لطف الهی بگونه ای نیست که اختیار را از مکلف سلب کند واو چاره ای جز انجام فرامین الهی نداشته باشد بزرگان علم کلام برای اثبات وجود امام به قاعده لطف تمسک کردند کیفیت استدلال: مرحوم علامه حلی قاعده لطف را اینگونه بیان میکند هنگامی که تکلیف کننده بداند که اطاعت کردن مکلف در گرو لطف است، اگر بدون لطف بر اوتکلیف بکند، غرضِ خود را نقض کرده است. مانند آن که شخصی دیگری را به مهمانی دعوت می‌کند و می‌داند تنها در صورت بجا آوردن آدابی خاص دعوت را می‌پذیرد، حال اگر این آداب را به جا نیاورد، غرض خود را نقض کرده است؛ بنابراین وجوب لطف مستلزم تحصیل غرض است بنابراین الف. خداوند اگر بداند اطاعت مکلف در گرو لطف است اگر لطف نکند نقض غرض است ب.لطف برای تحصیل غرض لازم است. ج. وجود امام برای اطاعت لازم است د.پس خداوند باید افرادی را برای امامت انتخاب نماید. خلاصه: اطاعت بدون لطف نقض غرض است. آیاتی که دلالت بر قاعده لطف می کند لولا فضل الله علیکم ورحمته لا تبعتم الشیطان الا قلیلا و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود، مسلماً جز شمار اندکی، از شیطان پیروی می‌کردیدنساء–۸۳ وَ لَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیکمْ وَ رَحْمَتُهُ مَا زَکیٰ مِنکم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَـٰکنَّ اللَّـهَ یزَکی مَن یشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود، هرگز هیچ کس از شما پاک نمی‌شد، ولی این خداست که هر کس را بخواهد پاک می‌گرداند و خداست که شنوای داناست. نور–۲۱ فرق فضل و رحمت رحمت به آندسته از نعمت‌هایی اطلاق میشود که خداوند بر بندگان عرضه میکند خواه استحقاق آنرا داشته باشند یا نداشته باشند اما فضل به آندسته از نعمت‌هایی اطلاق میشود که استحقاق آنرا ندارند این دسته از آیات بیانگر این است که اگر لطف الهی نباشد امکان هدایت بندگان نیست پس خداوند برای هدایت بندگان علاوه بر فرستادن کتاب و نبی، امامانی را میفرستد @jorenab

﷽؛ #کلام_معصوم_سه #نماز_شب  قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: صَلاةُ اللَّيْلِ مَرْضاةُ الرّبِّ، وَحُبُّ الْمَلائِكَةِ، وَسُنَّةُ اْلاَنْبِياء، وَنُورُ الْمَعْرِفَةِ، وَ اَصْلُ الاِْيْمانِ، وَر احَةُ اْلاَبْدانِ، وَكِراهِيَةُ الشَّيْطانِ، وَسِلاحٌ عَلَى الاَْعْداءِ، وَ اِجابَةٌ لِلدُّعاءِ، وَقَبُولُ اْلاَعْمالِ، وَبَرَكَةٌ فى الرِّزْقِ، وَشفيعٌ بَيْنَ صاحِبِها وَبَيْنَ مَلَكِ الْمَوْتِ، وَ سِر اجٌ فى قَبْرِهِ وَ فِر اشٌ تَحْتَ جَنْبِهِ، وَجَوابٌ مَعَ مُنْكَرٍ و َ نَكيرٍ، وَمُونِسٌ وَزائِرٌ فِى قَبْرِهِ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ.  (بحارالأنوار، ج۸۷، ص۱۶۱ ) رسول اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:  نمـاز شب : ۱- مايه خوشنودى پروردگار ۲- و دوستى فرشتگان ۳- و روش پـيامبران ۴-و نور معـرفت ۵- و ريشه ايـمان ۶- و موجـب آرامـش بـدن ۷- و نـفرت شيطان ۸- و سلاح در مقابل دشمن ۹- و مستجاب شدن دعا ۱۰- و پذيرش اعمال ۱۱-و بركت روزى است. ۱۲- و نماز شب بين نـمازگزار و مـلك المـوت واسـطه مـى شود ۱۳-و چـراغ قـبر ۱۴-و فـرش زير او در قـبر ۱۵- و پـاسخ نـكير و منكر ۱۶-و مـونس انسان در قبر ۱۷-و زيارت كننده او در قبر تا روز قيامت خـواهد بود. @jorenab

#مراد_از_قربی مراد از کلمه «قربی» در آیه شریفه قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَیٰ(شوری:۲۳) ۱_کلمه قربی ۱۵بار در قرآن کریم آمده است سه بار با کلمه «اولوا» یازده بار باکلمه«ذو» یک بار با کلمه «فی» ۲_کلمه «قربی»در عربی دو گونه استعمال میشود مصدری.به معنای خویشاوندی افعل وصفی به معنای زن خویش و نزدیک (اقرب قربی مثل اکبر کبری) در آنجا که با اولو و ذو آمده است میتوان معنای مصدری کرد یعنی گفت صاحب خویشاوندی اما آنجا که کلمه «فی» برسر«قربی»درآید معنای مصدری صحیح نیست لذا باید چیزی مثل «اهل»تقدیر گرفت تحقیق در معنای آیه شریفه: از آنجا طبق بیان علمای لغت اصل این است که در کلام تقدیری گرفته نشود و اینکه هرچه متکلم میگوید همان مراد متکلم است در اینجا نیز اگر کلمه «قربی»به معنای مصدری باشد نیاز به تقدیر است در حالی که اگر افعل وصفی(زن خویش)باشد نیازی به تقدیر نیست ومعنی درست میشود پس معنای آیه شریفه چنین میشود بگو من مزدی برای رسالت نمیخواهم مگر محبت زنی که خویش من است ازطرف دیگر روشن است نزدیکترین زن به رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم حضرت زهرا سلام الله علیهاست بنابراین محبت حضرت زهرا سلام الله علیها طبق بیان قرآن کریم واجب است زیرا بدون این محبت امکان نجات نیست زیرا حضرت حلقه اتصال نبوت و امامت است لذا می فرماید آنچه به عنوان پاداش درخواست کردم به نفع شماست مَا سَأَلْتُکُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ(سبا:۴۷)«هر اجر و پاداشی از شما خواسته ام برای خود شماست.» @jorenab

#سلسله_بحث_امامت_ششم #درس_سوم_بخش_دوم نکته ای که توجه به آن لازم است آنکه آیا لازم است واقعه ایکه هزار و اندی سال ازآن میگذرد بازخوانی و مورد بررسی مجدد قرارگیرد ؟ برای روشن شدن جواب باید توجه داشت آنچه در آن عصرو درآن مکان روی داد، میتواند چند احتمال داشته باشد . اول – یک مسئله سیاسی بوده و گروهی درآن مکان جمع شدند و فردیرا به عنوان خلیفه انتخاب کردند و گروه دیگر هم آنرا نپذیرفتند . دوم – عده ای معتقد بودند حضرت رسول ( صلی الله علیه وآله و سلم ) برای خویش جانشینی انتخاب نموده اما این جانشین از سوی مردم مورد استقبال قرار نگرفت و آنان خود برای خویش خلیفه انتخاب کردند. سوم- گروهی عقیده داشتند برای جانشینی حضر ت ، کسی هست که افضل ازدیگران و به این مقام شایسته تراست و باید زمام امور را بدست گیرد اما درمقابل عده ای ضمن پذیرش افضلیت وی، دیگران را که پایینتربودند مقدم کردند (ابن ابی الحدیدج۱ص۳ ). چهارم – حضرت رسول اکرم( صلی الله علیه وآله و سلم ) دین اسلام رابرمردم عرضه کرد واین برای همیشه پابرجاست «وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغ‏»( انعام :۹۲)و ازآنجاکه دستورات قران کریم محتاج به کسی است که تفسیرو تطبیق و اجرای آنرا برعهده بگیرد بعد از رسول خدا بایدکسانی باشند تا این وظیفه مهم را انجام دهند ازینرو ؛ اولا باید مانند خود پیامبر معصوم باشند تا قول و فعل و تقریر آنها برای مردم حجت باشد ثانیا به حقایق دینی بطور کامل احاطه داشته باشند تا تحریف و عدم تحریف دین چه لفظی و چه معنوی را بشناسند و حتی جلوی تفسیر ناروا ازدینرا بگیرند. ثالثا همانگونه که نبی اکرم ( صلی ا لله علیه وآله و سلم ) با عنایت خاصه الهی و معیت ویژه خداوندی هدایت شده، تا بتواند رهبری مردم را برعهده بگیرد اینان نیز چنین ویژگی داشته باشند . رابعا ازآنجا که نبی اکرم ( صلی ا لله علیه وآله و سلم ) مجرای فیض الهی است و هم مظهررحمانیت خداوند است (انبیا:۱۰۷ ) و هم مظهر رحیمیت خداوند (توبه:۱۲۸ ) چنین انسانی نیز می بایست دارای چنین خصوصیتی باشد زیرا خلیفه باید نشانی ازمستخلف عنه داشته باشد چون باید بجای او تصمیم بگیرد و به جای او عمل کند . شیعه معتقد است بحث جانشین رسول گرامی اسلام بسیار برتر و بالاتراز یک مسئله سیاسی است هرچند چنین امری میتواند در دل آن گنجانده شود و معتقد است جانشین حضرت ،امامان معصومی هستند که به دین دست نخورده و کامل احاطه تام دارند لذا باید از طرف خداوند انتخاب شود زیرا عصمت و اینکه این فرد تا آخر می تواند این وظیفه مهم را بدوش بکشد تنها توسط خداوند قابل شناخت است . لذا وقتی از علی بن ابی طالب ( علیه السلام ) سؤا ل می شود ؛اگر وصی رسول خدا بودی چرا برای احقاق حق خویش نرفتی؟ فرمود چون نبی اکرم فرمود :یا علی تو بمنزله کعبه هستی و باید بسوی تو بیایند نه اینکه تو بسوی آنان بروی « وَ أَنْتَ بِمَنْزِلَةِ الْكَعْبَةِ تُؤْتَى وَ لَا تَأْتِي‏»(وسایل الشیعه ج۱۱ص۳۲ ) یعنی اهل بیت عصمت و طهارت بسان علاماتی هستند که بوسیله آنان مردم مؤمن از غیر مؤمن بازشناخته می شوند و میزان ایمان و دین مردم می باشند پس محبت آنها نشانه ایمان و دشمنی با آنان نشانه کفرو نفاق است « يا علىّ لا يحبّك الّا مؤمن و تقىّ و لا يبغضك الّا منافق و شقىّ.» ( وسایل الشیعه ج ۲ص۳۱۹) ازینرو هرگاه کسی مانع اهل بیت عصمت و طهارت برای شناساندن دین حقیقی به مردم شود ظلم به خلق الهی روا داشته و مستحق لعن خواهد بود. پس سخن از یک مسئله سیاسی و یک واقعه تاریخی صرف نیست بلکه سخن از چگونگی پیروی از کسانی است که دین حق را می شناسند و انسان را بسوی اوهدایت می کنند و هرگاه انسان ازفرمان آنان سر پیچی کند دچار خسران خواهد شد و هرکس از آنان پیروی کرد نجات خواهد یافت همانطورکه درنص صریح و روشن نبی مکرم ( صلی ا لله علیه وآله و سلم ) آمده است و اهل بیت خود را به کشتی نوح تشبیه نموه است که هرکس از آنان پیروی کرد نجات می یابد همانگونه که هرکس برکشتی نوح نشست نجات یافت وهرکس ننشست غرق شد حتی اگر پسر نوح باشد « إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِي أُمَّتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ فِي قَوْمِهِ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَرَكَهَا غَرِق‏»(احتجاج ج۱ص۱۵۷ ) @jorenab

﷽؛ #کلام_معصوم_چهار آیات مهم سوره بقره مَنْ قَرَأَ أَرْبَعَ آيَاتٍ مِنْ أَوَّلِ اَلْبَقَرَةِ وَ آيَةَ اَلْكُرْسِيِّ وَ آيَتَيْنِ بَعْدَهَا وَ ثَلاَثَ آيَاتٍ مِنْ آخِرِهَا لَمْ يَرَ فِي نَفْسِهِ وَ مَالِهِ شَيْئاً يَكْرَهُهُ وَ لاَ يَقْرَبُهُ شَيْطَانٌ وَ لاَ يَنْسَى اَلْقُرْآنَ . (بحارالانوار ج۸۹ص۲۶۵) ازامام سجاد عليه السلام روايت شده كه پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: هر كه چهار آيه نخست سوره بقره و آيه الكرسي و دو آيه پس از آن و سه آيه پاياني آن سوره را تلاوت كند، در جان و دارايي اش هيچ گونه ناخوشايندي نبيند و شيطان به او نزديك نشود و قرآن را از ياد نبرد 🔹چهارایه اول بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیم ِ الم (۱) ذَٰلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ ۛ فِیهِ ۛ هُدًی لِّلْمُتَّقِینَ (۲) الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ (۳) وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ (۴) 🔹آیت الکرسی و دو آیه بعدش اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ (۲۵۵) لَا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ ۖ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ ۚ فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِالْوُثْقَیٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (۲۵۶) اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (۲۵۷) 🔹سه آیه پایانی سوره بقره لِّلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَإِن تُبْدُوا مَا فِی أَنفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحَاسِبْکُم بِهِ اللَّهُ ۖ فَیَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (۲۸۴) آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ (۲۸۵) لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَی الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَی الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ (۲۸۶) @jorenab

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ. بار پروردگارا؛ درود فرست بر فاطمه و پدر و همسر و فرزندان گرامی اش و آن رازی که در وجود او به ودیعه نهادی به تعداد آنچه دانش تو بر آن احاطه دارد بررسی این متن بدین شکل در کتب روایی معتبر وجود ندارد البته روایاتی که بر حضرت و پدر و همسر و فرزندان گرامی شان درود بفرستد وجود دارد مثل روایت امام صادق علیه السلام درباره حضرت می فرماید قَدْ زَهَرَ نُورُ وَجْهِهَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهَا وَ عَلَى أَبِيهَا وَ بَعْلِهَا وَ بَنِيهَا "(بحارالانوارج۴۳ص۱۱) لذا تا قبل از جمله (والسر المستودع....) روایت شده است و بعداز آن نیز به نظر نمی رسد مشکلی داشته باشد ضمن آنکه از برخی از علما نقل شده است والله هو العالم @jorenab

«وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ» ترجمه: و [خداوند] نازل میکند از آسمان، از کوه‌هایی که درش تگرگ است (نور_44) 🔺شبهه: چگونه ممکن است در آسمان کوه باشد، این ممکن نیست 🔸جواب: مقدمه اول: از نظر علوم تجربی، ابر تگرگ‌زا، غالبا ابر "کومولونیمبوس" است ابر کومونونیمبوس ابری تیره و عظیم است که غالبا تا چندین کیلومتر ارتفاع دارد مقدمه دوم: ابرها چندین نوع هستند که بر حسب ارتفاع از سطح زمین، سه صنف،«ارتفاع کم، ارتفاع متوسط و ارتفاع بلند» هستند تنها ابری که به تنهایی در هر سه ارتفاع، از کم تا بلند است، ابر کومونونیمبوس است مقدمه سوم: طریقه تشکیل تگرگ، بدین صورت است که قطرات باران موجود در ابر وقتی به جو زمین نزدیک میشود با ورود جریان هوای سرد، به نقطه صفر میرسند و با یخ‌زدگی تگرگ تشکیل میشود نتیجه: وقتی تگرگ‌های موجود در ابر کومونونیمبوس که هزاران تکه یخ‌سنگی هستند در آسمان موجود هستند، در کنار هم، گویی کوه عظیمی در آسمان وجود دارد که این پدیده هم به صورت ظاهر(شکل ابر کومونونیمبوس) و هم به صورت اجزا(کوهی از تگرگ یخی) شباهت به کوه زمینی دارد، فلذا در آیه تعبیر از کوه در آسمان شده است تفسیر آیه در المیزان: جبال جمع جبل (کوه) است، و جمله" من برد" بیان جبال است، و کلمه" برد" قطعات یخی (تگرگ) است که از آسمان می‌آید، و اگر آن را جبال در آسمان خوانده کنایه است از بسیاری و تراکم آن. و معنای ایه این است که آیا نمی بینی که خدا از آسمان تگرگ متراکم و انبوه نازل می‌کند، به کوه‌ها و به هر سرزمینی که بخواهد می‌فرستد، و زراعتها و بستانها را تباه می‌کند، و چه بسا نفوس و حیوانات را هم هلاک می‌نماید و از هر کس بخواهد بر می‌گرداند، و در نتیجه از شر آن ایمن می‌شود، برف و تگرگی است که روشنی برق آن نزدیک است چشمها را کور سازد. (محسن سالارفر) @jorenab