#تقسیم_دوّم: 🤔خروج مستثنی از حکم نسبت داده شده به مستثنی منه، به دو صورت است: ۱) از آن ‌جایی که دخول مستثنی در همانند: {جاء القوم الا زیدا} و {ما جاء الا زید}، در حکم نسبت داده شده به مستثنی منه حقیقتاً است، لذا خروج چنین مستثنایی هم حقیقی می باشد و در نتیجه مستثنای آن، متّصل خواهد بود. ۲) از آن جایی که دخول مستثنی در همانند: {جاء القوم الا حمارا} و {ما جاء الا حمار}، در حکم نسبت داده شده به مستثنی منه به صورت حقیقی نست یعنی حکمی است لذا خروج چنین مستثنایی هم حکمی می باشد و در نتیجه مستثنای آن، منقطع خواهد بود. 📝 #توضیح_مطلب آن است که مقتضای استثناء آن است که اگر ادات استثناء ذکر نگردد، اسمی که با فرض وجود إلاّ، مستثنی بوده، داخل در حکم مستثنی منه باشد. با این وجود چنان چه دخول مستثنی در حکم مستثنی منه یک دخول حقیقی و واقعی بوده باشد، خروج آن هم یک خروج حقیقی خواهد بود همانند «جاء القوم إلا زیداً»؛ در این صورت چنین مستثنایی، متّصل است زیرا {زید} در فرض نبود الّا، به صورت حقیقی داخل در {القوم} می باشد لذا خروج آن هم به صورت حقیقی می باشد و چنان چه دخول مستثنی در حکم مستثنی منه علی وجه الحقیقه نباشد یعنی حکمی باشد، آن گاه خروج آن هم یک خروج غیر حقیقی و حکمی خواهد بود همانند «جاء القوم إلاّ حمارا»؛ در این صورت چنین مستثنایی، منقطع نام دارد زیرا {حمار} در فرض نبود الّا، دخول آن در {القوم} به صورت حقیقی نمی باشد لذا خروج آن نیز حقیقی نخواهد بود. 👇👇👇✅👇👇👇 💢💯 #کپی با ذکر منبع #گروه: 🍃بـَـحث جَنجالے طَلبگے🍃 لینک گروه: 🔻 ✅ 🔻 http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f 🔺 ✅ 🔺

#توضیح_مطلب: 🔸قبل از بیانِ پاسخِ پرسش مذکور، ابتدائاً لازم است، #حدوث و #ثبوت را از منظر علماء بیان نماییم؛ 👥 برخی از علماء در توضیح و تفسیر دو عنوان #ثبوت و #حدوث، بیاناتی را مطرح کرده اند لکن در این زمینه صاحب کتاب الجدید في الصَّرف و النَّحو، تصویر دقیقی را به متعلّم ارائه می دهند؛ ایشان می نویسد: 👈«الکَلِمَاتُ التَّالِیَةُ: شَاْرِبٌ و مَشْرُوْبٌ، ضَاْرِبٌ و مَضْرُوْبٌ، آکِلٌ و مَأْکُوْلٌ، شُجَاعٌ، جَبَانٌ، عَفِیْفٌ، کَرِیْمٌ، بَخِیْلٌ و نَزِیْهٌ، کُلُّهَا تُسَمَّی (صِفَاتٍ) غَیْرُ أنَّنَا نَرَی البَعْضَ مِنْهَا تَکوُنُ عَلَی وَجْهِ الحُدْوْثِ أعْنِی أنَّهَا تَعْرِضُ ثُمَّ تَزُوْلُ، فإنّ الإنْسَانَ مَثْلَاً لا یَکُوْنُ فِي کُلِّ أوْقاتِهِ ضَاْرِبَاً أوْ مَضْرُوْبَاً فَقَدْ یَکُوْنُ ألآنَ ضَاْرِبَاً و بَعْدَ لَحْظَةٍ مَضْرُوْبَاً و مٍثْل ذَلِکَ شَاْرِبٌ و مَشْرُوْبٌ و آکِلٌ و مَأْکُوْلٌ؛ و هَذَا هُوَ مَعْنَی الصِّفَاتِ العَارِضَةِ غَیْرِ المُسْتَقَرَّةِ و یُعَبَّرُ عَنْهَا (عَلَی وَجْهِ الحُدْوْثِ). 👈و نَرَی بَعْضَ هَذِهِ الصِّفَات ثَابِتَاً أی أنَّ الصِّفَةَ تَکُوْنُ دَائِمَةً فِي مَوْصُوْفِهَا و لَا تَزُوْلُ کَـ«الکَلِمَاتِ: شُجَاعٌ، جَبَانٌ، کَرِیْمٌ، عَفِیْفٌ، نزیهٌ» فَإنَّ صِفَةَ الشّجَاعَةِ و العِفَّةِ و أمْثَالَهُمَا هِیَ ثَابِتَةٌ دَائِمَةٌ لَا تَتَغَیَّرُ و یُعُبَّرُ عَنْهَا عَلَی وَجْهِ الثُّبُوْتِ فَعَلَی هَذَا البَیَان، الصِّفَةُ المُشَبَّهَةُ تَدُلُّ عَلَی مَعْنَی الصِّفَةِ و عَلَی صَاحِبِهَا و عَلَی ثُبُوْتِ تِلْکَ الصِّفَةِ لَهُ و تَحَقُّقِهَا ثُبُوْتَاً زَمَنِیّاً عَامَّاً (یَشْمُلُ المَاضِي و الحَاضِرَ و المُسْتَقْبلَ)؛ و النَّاطِقُ بِتِلْکَ الکَلِمَة إنَّمَا یُرِیْدُ الأُمُوْرَ المَذْکُوْرَةَ مُجْتَمَعَةً عَلَی الأقَلِّ إنْ کَانَ خَبِیْرَاً بِاللُغَةِ و بِدَلَالَةِ الفَاظِ فِیْهَا»؛ #به_عبارتی_دیگر کلماتی همچون: {شارب و مشروب}، {ضارب و مضروب}، {شجاع}، {جبان} و ... به نام {صفات} شناخته شده اند لکن در این باره میان آن ها فرقی را مشاهده می کنیم به این صورت که برخی از آن ها دلالت بر حدوث دارند به گونه ای که آن صفات بر ذات و موصوفِ خود، عارض می شوند و سپس زائل می گردند یعنی برخی از آن ها درصدد تجلّی و ظهور و بروزِ خارجی حدث، بدون نگاه به دائمی بودن آن در نهان موصوف دارد همانند {ضارب و مضروب} که انسان در تمام اوقات خود و به صورتِ دائمی، ضارب یا مضروب نمی باشد بلکه گاهاً ضارب است و گاها مضروب است (#معنای حدوث)؛ در مقابل برخی از آن ها دلالت بر ثبوت دارند به گونه ای وصف موجود به صورت دائمی برای ذات و موصوف خود لحاظ می گردد و زائل نمی شود همانند {شجاع} در {زید شجاع} که زید وصف شجاعت را به صورت دائمی دارد به گونه ای که از آن جدا نمی گردد (#معنای ثبوت). 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯