🏃‍♂با تتبُّع میان کتب نحوی، دو گونه تعبیر دیده می شود که در ادامه ذکر می شوند: 🔍۱) #ظهور_عباراتِ برخی از نحویّون، نشان دهنده آن است که این کلمه نزد اهل لسان عربی، زمانی استعمال می شد که قبل از آن، سوالی ذکر شده است که متکلّم به واسطه این کلمه درصدد اثبات مفاد موجود در این سوال، می باشد #مثلاً ابن حاجب در کتاب #کافیه می فرماید: {و 《إیْ》للاثبات بعد الاستفهام} و سپس در شرحی به نام #شرح_المقدّمه_الکافیه که خودِ ایشان بر کتاب کافیه نوشته اند، می فرماید: {و امّا 《 إیْ》فاثبات بعد الاستفهام ... تقول لِمَن قال: (اَ قَامَ زید؟): 《 إیْ و الله》و ... } و همان طور که از این گونه عبارات، واضح است، ابن حاجب نسبت به کلمه 《 #إیْ》قائل به این است که این کلمه درصدد اثبات مفاد موجود در سوالی که قبل از آن ذکر می شود، است؛ 🔍۲) #ظهور_عباراتِ برخی دیگر از نحویّون، نشان دهنده آن است که استعمال کلمه 《 #إیْ》منحصر در این نیست که قبل از آن، می بایست کلامی ذکر شود که در قالب استفهام باشد بخلاف ابن حاجب #لذا قائل شده اند که این کلمه علاوه بر این که درصدد اثبات کلامی که متضمّن استفهام است، درصدد اثبات کلامی که در قالب خبری ظاهر می شود، هم استعمال می گردد یعنی این عدّه از نحویّون، اعتقاد دارند که کلمه 《 #إیْ》هم برای اثبات کلامِ خبری، نزد اهل محاوره به کار برده می شد و هم برای اثبات مفادّ کلامی که در ضمن سوال بیان شده است همانند این که گفته می شود: {زید قائم} و متکلّم در مقام اثبات این کلام خبری، می فرماید: 《 #إیْ و الله》و یا همانند این که گفته می شود: {اَ قامَ زید؟} و متکلّم در مقام اثبات و پاسخ به این سوال می فرماید: 《 #إیْ و الله》#شارح_سیوطی در #همع_الهوامع بعد از این که فرمودند: {ای بالکسر و السکون حرف للجواب کنعم} می نویسد: {فیکون لتصدیق المخبِر و لاعلام المستخبر و لوعد الطّالب و تقع بعد: قام زید، و هل قام زید و اضرِب زیداً و نحوهنّ کما تقع نعم بَعدَهُنّ}. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f