#نقدِ برداشتِ مشهور و بیان نظریّه مختار: ⚫️زمانی که کلامِ نحویّون را نسبت به کلمه 《إیْ》 مشاهده می کنیم، در می یابیم که قدر متیقَّن میان آن ها این بود که #غلبه استعمال این کلمه زمانی است که کلام سابق آن، استفهام باشد کَمَا مَرَّ و لذا در روایتِ مذکور، زمانی که با کلامِ سابق بر 《إیْ و اللّه》 مواجه می شویم یعنی:《یَا رَسُوْلَ اللّه بَعْدَ رَأْیِ عَیْنِي و عِلْمِ اللّه بِأنْ قَدْ فَعَلَ》، #نهایتاً شکّ می کنیم که آیا این کلام، خبری است تا در نتیجه سخن مشهور مورد تایید واقع شود یا این که استفهامی است تا در نتیجه سخنِ دسته مقابلِ مشهور، مورد پذیرش واقع شود؟ 👌به همین جهت بعد از پدیدار شدنِ شکّ مذکور، خواهیم گفت: 👈شکّی که بیان گردید، زمانی برطرف می شود که نکته ای که علمای علم نحو متذکّر آن شدند و قدر متیقَّن میان آن ها بود را مورد توجُّه قرار دهیم یعنی غلبه استعمال کلمه 《إیْ》 فلذا با این وجود، کلامِ سابقِ 《إیْ و اللّه》یعنی: 《یَا رَسُوْلَ اللّه بَعْدَ رَأْیِ عَیْنِي و عِلْمِ اللّه بِأنْ قَدْ فَعَلَ》#سوالی می باشد یعنی {سَعْدِ بْنِ عِبَادَة} از پیامبر سوال فرمودند که: {ای پیامبر، آیا بعد از این که من این عمل زنا را با چشم خود دیدم و خدا هم شاهد بود، چهار شاهد برای به قتل رساندن آن لازم است؟}، پیامبر در پاسخ می فرماید: {بله والله اگر هم با چشم خود دیدی و خدا هم شاهد بود، چهار شاهد لازم است}؛ 👌گرچه دلیل فوق برای اذعان به عدمِ صحّتِ سخنِ‌ مشهور از علمای علم فقه، کافی است، ولی من باب مویّد گفته می شود: 🔸ادامه کلامِ رسول خدا که می فرماید: 《إنَّ اللّه تَعَالَی جَعَلَ لِکُلِّ شَیْءٍ حَدَّاً و جَعَلَ لِمَنْ تَعَدَّی ذَلِکَ الحَدُّ حَدَّاً》با لحاظ سوالی بودن کلامِ 《یَا رَسُوْلَ اللّه بَعْدَ رَأْیِ عَیْنِي و عِلْمِ اللّه بِأنْ قَدْ فَعَلَ》، سخنِ دسته مقابل مشهور، را تایید می کند یعنی برای به قتل رساندن آن، علاوه بر این که با چشمِ خود دیدی و خدا هم شاهد بود، می بایست چهار شاهد آورده شود لذا اگر از این حدّ تجاوز شود، آن گاه خدا برای این شخص که از این حدّ تجاوز نموده، حدّی گذاشته است. #و_السّلامُ_علیکم 🔍⌛️تاریخ تقریر: 👈هجری: ۱۱/رجب/۱۴۴۱ 👈شمسی: ۹۸/۱۲/۱۶ 🕝ساعت اتمام تقریر: ۰۲:۳۲ شب. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

⏳⏳ #دوستانی که این سوال را در ذهن دارند که آیا واقعاً مباحث ادبی #نحوی، بر #مباحث_فقی، تاثیر دارد یا خیر، #حتماً به مطالعه پرسش شماره: ۰۷ که اکنون سنجاق شده است، برآیند؛ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸 🌹الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍﷺ وَآلِ‌مُحَمَّدٍﷺوَعَجِّلْ‌فَرَجَهم🌹 🔸🔸🔸🔸🔸🔸 🔍 #انتقادات و #پیشنهادات خویش را در جهت ارتقاء کانال با در میان بگذارید: ⚫️ @Lakhair

👈لطف دوستان نسبت به #طرح پرسش شماره: ۰۷:👇👇👇

🙏باسم الله ✋سلام و خدا قوّت 🤲الحمدلله رب العالمین که مباحثی همچون پرسشِ شماره: ۰۷، توانسته اند اندکی تاثیر مباحث ادبی #علم_نحو بر مباحث فقهی را منعکس نمایند. ✍بله تاثیر مباحث ادبی #علم_نحو، بر مباحث #فقهی، غیر قابل انکار است. 🔸از این که به مطالعه مطالب پرداختید، کمال تشکر را داریم🌹

❤️) بیانِ پرسش شماره: ۰۸👇👇👇

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱💞⊰━━━━─ #پرسش شماره: ۰۸ ─━━━━⊱💘⊰━━━━─ ❓❔👈 آیا با مدّ نظر داشتنِ پرسش و جوابِ شماره:۰۶، ممکن است نمونه ای از #جلوه_تاثیر علوم ادبی در #دفاع از عقائد حقّه اسلامی را مطرح بفرمایید؟ 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱💔⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۰۸ ─━━━━⊱💝⊰━━━━─ 📝 حضرت آیت الله #علّامه_طباطبایی در تفسیر شریفِ #المیزان، با اتّخاذ یک #مبنای_ادبی، بار ها در مقام #دفاع از عقائد حقّه اسلامی، دست به قلم نهاده است که در ادامه به بیان یک نمونه از آن خواهیم ‌پرداخت؛ 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک کانال #کانال_ادبیات_عرب: 🔺 http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28

📝یکی از مباحث دامنه دارِ در علمِ کلام، مساله 《 #شفاعت》 است؛👇 👈برخی از مخالفان، از جمله شُبهاتی که نسبت به مساله شفاعت، مطرح کرده اند، این است که بر فرض که عقل از جهت امکان وقوعِ شفاعت، #حکم به امتناع ننماید و آن را امری مُمکن الوُقُوع بداند لکن واضح است که امکان وقوع، مساوی با وقوع و تحقُّق خارجی نیست؛ از طرفی ادلّه نقلیه یعنی آیاتی از قرآن که در مورد شفاعت وارد شده اند نیز دلالتی بر تحقُّق و وقوع آن در خارج ندارند همانند آیه شریفه {۲۵۴} سوره مبارکه {بقره}: 《يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوٓا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ #يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَ #لَا_شَفَاعَةٌ》{الآیه}، که شفاعت را به صورت مطلق نفی کرده و یا همانند آیه شریفه {۴۸} سوره مبارکه {مدّثر} که می فرماید:《فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》؛ واضح است که در آیه مذکور، #منفعت_شفاعت نفی شده است. #خلاصه آن که در #قرآن_کریم هیچ نصّی که دلالت بر #وقوع_شفاعت داشته باشد، وجود ندارد. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

👤مرحوم #علّامه_طباطبایی در تفسیر #شریف_المیزان، این شبهه را نقل کرده و سپس به صورت مفصّل از آن پاسخ داده اند؛ 🤔در بخشى از بیانات خود با #تکیه بر یک نکته ادبی در آیه {۴۸} سوره {مدّثر}، از شُبهه فوق پاسخ گفته اند. ایشان می فرمایند: {در این آیه شریفه کلمه 《شَفَاعَة》 مصدری است که در قالب ترکیب اضافی یعنی《شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》به کار رفته است و مصدر مضاف اشاره به وقوع و تحقُّق خارجی دارد}. 👌 #توضیح_آنکه در به کارگیری مصدر، باید میان مصدری که اضافه شده است با مصدری که مجرّد از اضافه به کار می رود، فرق گذاشت #زیرا مصدر مضاف، دلالت بر وقوع و تحقُّق خارجی دارد همانند این که گفته می شود: {یُعجِبُنِی احسانُکَ} که متکلّم از تحقُّق احسانِ مخاطب، متعجّب شده است برخلاف مصدر مجرّد از اضافه که چنین دلالتی در آن نهفته نشده است‌ همانند این که گفته می شود: {یُعجِبُنِی احسان مِنکَ} که متکلّم از صرف نسبت احسان به مخاطب متعجُّب شده است نه تحقُّق آن. 👀بنابراین در آیه شریفه 《فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》به کارگیری مصدر مضاف، دلالت بر تحقُّق و وقوع خارجیِ شفاعت دارد فلذا آیات قرآنی نیز بر تحقُّق شفاعت در خارج گواهی می دهند. 👏 #نصّ عبارتِ علّامه در این زمینه چنین است: 🔍 {... و مَعَ ذلک فَالشَّفاعَة مَضافة لا مُجرّدة مَقطُوعَة عَنِ الإضافة، فَفَرق بين أن يَقُولَ القائلُ: 《فَلَا تَنْفَعُهُمْ الشَّفَاعَة》 و بين أن يَقُولَ: (فَلَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》؛ فإنّ المصدرَ المضاف يَشعر بِوُقُوع الفعلِ فى الخَارجِ بِخلاف المَقطوع عنِ الإضَافة، نَصّ عليه الشَّيخ عَبد القاهر فى دَلائل الإعجاز، فَقَولُه: 《شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ》 يَدُلّ عَلى أنّ شَفاعه ما ستقع ...} 📚رجوع کنید: المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱، ص ۱۶۷، ناشر: دفتر انتشارات اسلامی جامعه ی مدرّسین حوزه علمیه قم، نوبت چاپ: پنجم. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

🔸 #جالب آن است که مرحوم #علّامه_طباطبایی، از دلالت ادبی مصدر مضاف، علاوه بر این که در پاسخ از شبهه عدم وقوع شفاعت استفاده نموده است، در مواضع دیگری از تفسیر خود نیز با تکیه بر همین مساله، شبهات و گره های دیگری را هم حلّ کرده اند و نحوه استفاده خود را چنین توضیح می دهند: ✴️ {إضَافَةُ المَصدر إلَى معمُولِهِ تفيدُ تَحقُّقَ مَعناهُ فِى الخارجِ فَإن ارِيد أن لَا تفيدَ الكلام ذلك جِيء بِالقَطع عَنِ الإضافة أو بِأن و أنّ الدَّالّتَين عَلَی تأويل المَصدَر؛ نَصّ على ذَلِك الجُرجَاني فِي دَلائل الإعجاز ....} 🔰 #یعنی اضافه مصدر به معمول خود، مفیدِ تحقُّق و وقوعِ خارجی معنای آن دارد لذا اگر متکلّم بلیغ درصدد است که تحقُّق و وقوعِ خارجیِ آن را بیان ننماید، آن گاه یا مصدر را بدون این که به معمول خود اضافه کرده باشد، می آورد و یا این که به واسطه {اَن} و {اَنَّ} که به همراه مدخول خود، تاویل به مصدر می روند، می آورد؛ آن چه که بیان گردید را جرجانی در کتاب {دلائل الاعجاز} تصریح نموده است. 📚رجوع کنید: المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۴، ص ۳۰۵، ناشر: دفتر انتشارات اسلامی جامعه ی مدرّسین حوزه علمیه قم، نوبت چاپ: پنجم. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f