فایل 📝پی دی اف📝 کتاب: 📚👈《فی ادلّه النّحو》 🔺متن عربی #معرفی_کتاب 💢💯#کپی با ذکر منبع. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

👈فایل پی دی اف کتاب: 《نظریّه العامل فی النّحو العربی》 ✋ #معرفی_کتاب 📚 #جلد: 01 💢💯#کپی با ذکر منبع. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

فایل 📝پی دی اف📝 کتاب: 📚👈《نظریّه العامل فی النحو العربی》 🔺#متن_عربی #معرفی_کتاب 💢💯#کپی با ذکر منبع. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

👈فایل پی دی اف کتاب: 《النّحو فی ظلال القرآن الکریم》 ✋ #معرفی_کتاب 📚 #جلد: 01 💢💯#کپی با ذکر منبع. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

فایل 📝پی دی اف📝 کتاب: 📚👈《النحو فی ظلال القرآن الکریم》 🔺#متن_عربی #معرفی_کتاب 💢💯#کپی با ذکر منبع. ✳️ ❌ ✳️ http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28 ✳️ ❌ ✳️

🌷) بیانِ پرسش شماره: ۱۲🔴👇🔴

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱🌹⊰━━━━─ #پرسش شماره: ۱۲ ─━━━━⊱🌹⊰━━━━─ ❓❔👈 با مدّ نظر داشتنِ پرسش و جواب شماره: ۰۲، آیا می توان این گونه اذعان داشت که کلمه 《قَادِرٌ》در آیه ۳۷ سوره مبارکه انعام یعنی:《قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ》صفه مشبّهه می باشد؟ 👆👈به دلیل آن که ثبوتِ وصفِ {قدرت} به دلالت عقلی و مقام استعمال، برای ذات اقدس الهی، دائمی می باشد و از طرفی مفادِ صفه مشبّهه، ثبوتی است لذا حکم به صفه مشبّهه می شود. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱🌷⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۱۲ ─━━━━⊱🌷⊰━━━━─ 📝 اگر چه جوابِ پرسشِ شماره: ۱۲، از جواب شماره: ۰۴ روشن و واضح است لکن در این باره گفته می شود: 👏خیر، به هیچ وجه نمی توان به صفه مشبّهه بودنِ 《قَادِرٌ 》 در آیه شریفه، به جهت وجود دلالت عقلیّه و لحاظ مقام استعمال، حکم ‌نمود؛ توضیح مطلب آن که:👇 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک کانال #کانال_ادبیات_عرب: 🔺 http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28

#توضیح_مطلب: 🔸قبل از بیانِ پاسخِ پرسش مذکور، ابتدائاً لازم است، #حدوث و #ثبوت را از منظر علماء بیان نماییم؛ 👥 برخی از علماء در توضیح و تفسیر دو عنوان #ثبوت و #حدوث، بیاناتی را مطرح کرده اند لکن در این زمینه صاحب کتاب الجدید في الصَّرف و النَّحو، تصویر دقیقی را به متعلّم ارائه می دهند؛ ایشان می نویسد: 👈«الکَلِمَاتُ التَّالِیَةُ: شَاْرِبٌ و مَشْرُوْبٌ، ضَاْرِبٌ و مَضْرُوْبٌ، آکِلٌ و مَأْکُوْلٌ، شُجَاعٌ، جَبَانٌ، عَفِیْفٌ، کَرِیْمٌ، بَخِیْلٌ و نَزِیْهٌ، کُلُّهَا تُسَمَّی (صِفَاتٍ) غَیْرُ أنَّنَا نَرَی البَعْضَ مِنْهَا تَکوُنُ عَلَی وَجْهِ الحُدْوْثِ أعْنِی أنَّهَا تَعْرِضُ ثُمَّ تَزُوْلُ، فإنّ الإنْسَانَ مَثْلَاً لا یَکُوْنُ فِي کُلِّ أوْقاتِهِ ضَاْرِبَاً أوْ مَضْرُوْبَاً فَقَدْ یَکُوْنُ ألآنَ ضَاْرِبَاً و بَعْدَ لَحْظَةٍ مَضْرُوْبَاً و مٍثْل ذَلِکَ شَاْرِبٌ و مَشْرُوْبٌ و آکِلٌ و مَأْکُوْلٌ؛ و هَذَا هُوَ مَعْنَی الصِّفَاتِ العَارِضَةِ غَیْرِ المُسْتَقَرَّةِ و یُعَبَّرُ عَنْهَا (عَلَی وَجْهِ الحُدْوْثِ). 👈و نَرَی بَعْضَ هَذِهِ الصِّفَات ثَابِتَاً أی أنَّ الصِّفَةَ تَکُوْنُ دَائِمَةً فِي مَوْصُوْفِهَا و لَا تَزُوْلُ کَـ«الکَلِمَاتِ: شُجَاعٌ، جَبَانٌ، کَرِیْمٌ، عَفِیْفٌ، نزیهٌ» فَإنَّ صِفَةَ الشّجَاعَةِ و العِفَّةِ و أمْثَالَهُمَا هِیَ ثَابِتَةٌ دَائِمَةٌ لَا تَتَغَیَّرُ و یُعُبَّرُ عَنْهَا عَلَی وَجْهِ الثُّبُوْتِ فَعَلَی هَذَا البَیَان، الصِّفَةُ المُشَبَّهَةُ تَدُلُّ عَلَی مَعْنَی الصِّفَةِ و عَلَی صَاحِبِهَا و عَلَی ثُبُوْتِ تِلْکَ الصِّفَةِ لَهُ و تَحَقُّقِهَا ثُبُوْتَاً زَمَنِیّاً عَامَّاً (یَشْمُلُ المَاضِي و الحَاضِرَ و المُسْتَقْبلَ)؛ و النَّاطِقُ بِتِلْکَ الکَلِمَة إنَّمَا یُرِیْدُ الأُمُوْرَ المَذْکُوْرَةَ مُجْتَمَعَةً عَلَی الأقَلِّ إنْ کَانَ خَبِیْرَاً بِاللُغَةِ و بِدَلَالَةِ الفَاظِ فِیْهَا»؛ #به_عبارتی_دیگر کلماتی همچون: {شارب و مشروب}، {ضارب و مضروب}، {شجاع}، {جبان} و ... به نام {صفات} شناخته شده اند لکن در این باره میان آن ها فرقی را مشاهده می کنیم به این صورت که برخی از آن ها دلالت بر حدوث دارند به گونه ای که آن صفات بر ذات و موصوفِ خود، عارض می شوند و سپس زائل می گردند یعنی برخی از آن ها درصدد تجلّی و ظهور و بروزِ خارجی حدث، بدون نگاه به دائمی بودن آن در نهان موصوف دارد همانند {ضارب و مضروب} که انسان در تمام اوقات خود و به صورتِ دائمی، ضارب یا مضروب نمی باشد بلکه گاهاً ضارب است و گاها مضروب است (#معنای حدوث)؛ در مقابل برخی از آن ها دلالت بر ثبوت دارند به گونه ای وصف موجود به صورت دائمی برای ذات و موصوف خود لحاظ می گردد و زائل نمی شود همانند {شجاع} در {زید شجاع} که زید وصف شجاعت را به صورت دائمی دارد به گونه ای که از آن جدا نمی گردد (#معنای ثبوت). 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

☑️با وجودِ این که دریافتیم ثبوت در نگاه علماء به چه معنا می باشد، لکن لازم است تحقیق بیشتری را نسبت به این تعبیر (یعنی ثبوت) بیان شود: 🤔 با اندک تفحّص میان کتب نحوی، دریافته می شود که میان ثبوتی که از صفه مشبهه فهمیده می شود با ثبوتی که از غیر آن دریافت می شود، فرق است؛👇

1⃣) صاحب کتاب الفوائد الضیائیّه (شرح ملاجامی) در شرح فرازی از عبارت ابن حاجب یعنی: 《قام به علی معنی الثبوت》می فرماید: {و المراد بکونه بمعنی الثبوت انه یکون کذلک بحسب اصل الوضع فیخرج عنه نحو ضامر و طالق لانهما بحسب اصل الوضع للحدوث عرض لهما الثبوت بحسب الاستعمال}؛ #یعنی مراد از تعبیر ثبوت در تعریف صفه مشبهه، ثبوت به حَسَبُ الوضع می باشد نه ثبوت به حَسَبُ الاستعمال. 👆👈 ایشان با بیان این کلام درصدد اشاره به این مطلب می باشد که ثبوتی که از صفه مشبهه فهمیده می شود غیر از ثبوتی است که از غیر آن فهمیده می شود، است و لذا همانند {ضامر البطن} و {طاهر القلب} را از تعریف صفه مشبهه خارج نموده است {لانهما بحسب اصل الوضع للحدوث عرض لهما الثبوت بحسب الاستعمال}. 🔺نتیجه: ایشان به صراحت میان این دو ثبوت فرق گذاشته است. 📚برای مطلب فوق، رجوع نمایید: الفوائد الضیائیّه (معروف به شرح ملّا جامی)، ص۴۰۴، الطبعه الثانیه، مکتبه النهاوندی. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯