💠 امروز یکم خرداد مصادف است با روز بزرگداشت حکیم الهی صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی معروف به مُلاصَدرا و  صدرالمتألهین 💠و بیست هفتم ماه مبارک رمضان مصادف با رحلت محدث بزرگ، باب الائمه ،مرحوم علامه محمد باقر مجلسی ره میباشد. @kanoon_tafakor

💠رهبر فرزانه انقلاب حضرت ایت الله العظمی خامنه ای حفظه الله: «ما میگوییم مبارزات همه‌جانبه‌ی ملّت فلسطین -مبارزات سیاسی، مبارزات نظامی، مبارزات اخلاقی و فرهنگی- باید ادامه پیدا کند تا کسانی که غاصب فلسطین هستند، تسلیم رأی ملّت فلسطین بشوند. از همه‌ی مردم فلسطین اعمّ از مسلمان و مسیحی و یهودی فلسطینی و آن کسانی که در خارج فلسطین تبعید‌شده‌ی از فلسطین هستند، نظرخواهی بشود، و اینها معیّن کنند که چه نظامی در فلسطین حاکم باشد و همه تسلیم آن باشند؛ مبارزه تا این زمان باید ادامه پیدا کند و ادامه پیدا خواهد کرد.»  ۱۳۹۸/۰۳/۱۵ @kanoon_tafakor

#دعا_درمانی جلسه بیست و ششم موضوع : ادعیه درمانگاهی برای از بین بردن رذائل است و نمایشگاه اخلاق الهی است و انسان با ادعیه به نظاره اخلاق الهی می پردازد

🎙بشنوید | صوت کامل سخنرانی تلویزیونی رهبر انقلاب به مناسبت روز جهانی قدس. ۹۹/۳/۲ @Khamenei_ir @kanoon_tafakor

#چگونه_درس_بخوانیم حجت الاسلام و المسلمین استاد منصوری 👇👇👇

#چگونه_درس_بخوانیم ادامه تذکر اول : سطح ما باید سطح دانش و علم بشود اجازه سوال و پرسش نه نقد تا پیش از دستیابی به سطح علم 🔹حضرت استاد حسن زاده ایده الله تعالی در کتاب قرآن و برهان و عرفان از هم جدایی ندارند ، حکایتی را از خود نقل می فرمایند که: « اينك بر سر آنم كه به مناسبت رويداد سخن، حكايتى از حالت ديرين خويش پيش‏ كشم، شايد كه برخى را سودمند افتد، و مايه آگاهى و هشيارى خواننده اى گردد، و آن اين كه: در اثناى تدرس و تعلم علوم عقلى و صحف عرفانى دچار وسوسه اى سخت سهمگين و دژخيم و بدكنشت و بدسرشت در راه تحصيل اصول عقايد حقه به برهان و عرفان شده ام، و آزرده خاطرى شگفت از حكمت و ميزان كه از هر سوى شبهات گوناگون به من روى مى آورد. ريشه اين شبهات و وسوسه ها از ناحيت انطباق ظواهر شرع انور على صادعه الصلوة والسلام با مسائل عقلى و عرفانى بوده است كه در وفق آنها با يكديگر عاجز مانده بودم، و از كثرت فكرت به خستگى و فرسودگى موحش و مدهش مبتلا گشته ام، و از بسيارى سؤال از محضر مشايخم: آن عالمان دين به حق در سماى علم سياره و ثوابت و الا گهر مرا بيم جسارت و ترس اسائه ادب و خوف ايذاء خاطر و احتمال بدگمانى مى رفت. اين وسوسه چنانكه گفته ايم موجب بدبينى به علوم عقلى، و بيزارى از منطق و حكمت و عرفان شده است. و لكن به رجاء اين كه‏ لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً، در درسها حاضر مى شدم، و راز خويش را ابراز نمى كردم، و از تضرع و زارى اعاظم حكماء در نيل به فهم مسائل انديشه مى كردم مانند گفتار صاحب اسفار در مساله اتحاد نفس به عقل فعال و استفاضه از آن كه فرمود: 🍃 « و قد كنا ابتهلنا اليه بعقولنا، و رفعنا اليه ايدينا الباطنة لا ايدينا الدائرة فقط، و بسطنا انفسنا بين يديه، و تضرعنا اليه طلبا لكشف هذه المساله و امثالها ... (اسفارج 1 ط 1 ص 284). تنها چيزى كه مرا از اين ورطه هولناك هلاك، رهايى بخشيد لطف الهى بود كه خويشتن را تلقين مى كردم به اين كه: اگر امر داير شود بين نفهميدن و نرسيدن مثل تويى، و بين نفهميدن و نرسيدن مثل معلم ثانى ابونصر فارابى و شيخ رئيس ابوعلى س ينا و شيخ اكبر محيى الدين عربى و استاد بشر خواجه نصيرالدين طوسى و ابو الفضائل شيخ بهايى و معلم ثالث مير داماد و صدر المتالهين محمد شيرازى، آيا شخص مثل توبه نفهميدن و نرسيدن اولى است يا آن همه اسطوانه هاى معارف؟ و همچنين خودم را به يك سو قرار مى دادم، و اكابر ديگر علم را كه از شاگردان بنام آن بزرگان بودند و نظاير آنان را به سوى ديگر، و سپس همان مقايسه را پيش مى كشيدم‏ و به خودم تلقين مى كردم، تا منتهى مى شدم به اساتيدم كه بحق وارثان انبياء و خازنان خزاين معارف بوده اند رفع الله تعالى درجاتهم كه باز خودم را به يك جانب و آن حاملان و دايع علم و دين را به جانبى، و همان مقايسه و تلقين را اعمال مى كردم كه تو اولايى به نفهميدن يا اين مفاخر دهر؟ نظير مطلبى را كه علامه شيخ بهايى درباره شيخ اجل صدوق كه قايل به سهو النبى شده است، فرموده است:هر گاه امر داير شود بين سهو رسول و سهو صدوق، صدوق اولى بدان است.از اين مقايسه قدرى آرام مى گرفتم، تا بارقه هاى الهى چون نجم ثاقب بر آسمان دل طارق آمد، و در پناه رب ناس از وسواس خناس نجات يافتم فضاض ثم فاض. و كان كلام كامل و سخن دلپذير صاحب اسفار ذكر قلبى شد كه : « حاشى الشريعة الحقة الالهية البيضاء ان يكون احكامها مصادمة للمعارف اليقينية الضرورية، و تبا لفلسفه يكون قوانينها غير مطابقة للكتاب و السنه (اسفارج 4 ط 1 ص 75). و چون در رحمت رحيميه به روى ما گشوده شده است به علم اليقين بلكه به عين اليقين و فراتر به حق اليقين مطالب سهل ممتنع عقلى و عرفانى را رموزى يافته ايم ك ه پى برده ايم اشارات به كنوزى اند. آرى به آسانى نادانى به دانايى نمى رسد، و بس يار سفر بايد تا پخته شود خامى. 🍃شرح مجموعه گل مرغ سحر داند و بس‏ كه نه هر كو ورقى خواند معانى دانست‏ لذا در الهى نامه ام گفته ام «: الهى جان به لب رسيد تا جام به لب رسيد». و نيز در غزلى كه در ديوانم مسطور است در اين باب گفته ام: دولتم آمد بكف با خون دل آمد بكف‏ حبذا خون دلى دل را دهد عز و شرف‏ يوسفم تحصيل دانش گشت و من يعقوب وار از فراقش كو به كو، كوكو به بانك يا اسف‏ گر نبودى لطف حق از گريه شام و سحر ديدگانم بى شك اينك بود در دست تلف‏ جوهر نفس ار نه روحانية السوس است پس‏ طالب اصلش چرا شد با دو صد شوق و شعف‏ گر كسان قدر دل بشكسته را مى يافتند يكدل سالم نمى شد يافت اندر شش طرف‏ لوحش الله صنع نقاشى كه از ماء مهين‏ پرورد در ي‏تيمى را بدامان خزف‏

و از اين گونه گفتار به نظم و نثر بسيار داريم، اينك گوييم كه توفيق نيل به اعتلاى فهم خطاب محمدى (ص) بدون ادراك حقايق زبر حكمت متعاليه و صحف عرفانيه به برهان واقعى صورت پذير نيست، مگر كسى كه داراى نفس مكتفى باشد كه من عندالله مؤيد به نفس قدسى است و وى را در دانستن چيزها نياز به فكر و نظر نيست، و جز صاحب نفس قدسى آن كس كه اين حقايق را به منطق برهان ادراك نكرده است در تمام ابعاد اصول عقايد و در تفسير و شرح آيات و روايات راجل است، و بيان و قلم او اقناعى است نه ايقانى هر چند كه در حفظ منقول بلغ ما بلغ، خداوند سبحان در كريمه نفر قرآن فرمود: 🍃 لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ‏ (توبه 122) و پوشيده نيست كه انذار مبتنى بر فهم اصول معارف دين است و بايد آن را از راهش تحصيل كرد چنانكه ادبيات را كتبى خاص است و رياضيات را كتبى خاص و فقه را كتبى خاص، و چنانكه هر صغرى و كبراى قياس را با نتيجه آن را ارتباطى خاص است، و چنانكه هر استعداد نفسانى را براى استفاضه از يك نوع فيض مناسبتى خاص است، و چنانكه بين طالب و مطلوب مطلقا بايد مناسبتى باشد كه هيچ چيز بدون مناسبت طلب نمى شود، و چنانكه محصل معارف هر اندازه طهارت ظاهر و باطن او بيشتر و انصراف او به عالم قدس حكيم شديدتر و فزونتر و تعلق او بدين سوى كمتر بوده باشد، افاضات حقايق و يافتن حد وسط احكام و علوم بر او بيشتر خواهد بود و كسب او را بركت خاصى روى آورد زيرا كه تعلق با تعقل جمع نمى شود، و بطنه با فطنه سازگار نيست، و قذارت و قد است دو ضدند، و هيچ مستعدى محروم نيست. » 💠 (قرآن و عرفان و برهان از هم جدائى ندارند، متن، ص: 21 ) @kanoon_tafakot