eitaa logo
🌷دارالقرآن سردار شهید جنگروی دانشگاه امام حسین علیه السلام
848 دنبال‌کننده
11.6هزار عکس
1.4هزار ویدیو
73 فایل
🔶برگزار کننده: 🔷دوره های تخصصی حفظ قرآن 🔷دوره های تخصصی حفظ نهج البلاغه 🔷فصیح خوانی 🔷تجوید و صوت و لحن 🔷تفسیر و تدبر و مفاهیم 🔷حفظ خردسالان 🔷 روخوانی خردسالان 🔺 ویژه: خواهران، برادران،خردسالان 📱شماره تماس:09198359943 🆔 @eh8359
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 🔰 🔰 : يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ✍هرکه را بخواهد، به رحمت خود اختصاص می‌دهد و خدا دارای فضل بزرگ است.{آل‌عمران,۷۴} : همانگونه که گفته شد سفره‌ای رحمت و فضل خداوند بر همه مخلوقات جهان گسترده شده و همه را متنعم و بهره‌مند می‌سازد. 📣ولی در این میان، خداوند دارای فضل و احسان ویژه ای نیز می باشد که ممتص مومنان و اولیای الهی می‌باشد. از جلوه‌های بارز این رحمت می توان به توفیق عبادت و بندگی بیشتر، ولایت اهل بیت(علیهم‌السلام)، بهره مندی از پاداش اخروی و... اشاره نمود. 🔵اختصاص این عمل به مومنان از آن جهت است که آنان از رحمت عام الهی در مسیر صحیح استفاده کرده اند؛ و بدین ترتیب، از ظرفیت و قابلیت بیشتری برای کسب فیض و رحمت الهی برخوردار می‌شوند. 🔴به عبارت دیگر، این کافران هستند که با ناسپاسی در برابر نعمتهای هدایتگر الهی در های احسان خدا را بر خود بسته و نعمت بیشتر محروم میگردند. : امام حسن عسکری(علیه السلام) می فرمایند: 🍃 خداوند رحمان است که بر بندگانش ترحم نموده و رزق آنان را می‌دهد، حتی اگر او را اطاعت نکنند؛ برای این است که بر مومنان در عبادات شان تخفیف داده است. (تفسیر منسوب به امام عسکری(ع)/صفحه۳۴/ ح۱۱۲)
 🔺وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ(۱۸۲/اعراف) 🔺وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ(۱۸۳/اعراف) 🔺و کسانی که آیات ما را تکذیب ،کردند به تدریج از جایی که نمیدانند {به ورطه ی سقوط و هلاکت} میکشانیم تا عاقبت به عذاب دنیا و آخرت دچار شوند. (۱۸۲/اعراف) 🔺و به آنان مهلت میدهیم؛ زیرا از سیطره ی قدرت ما بیرون رفتنی نیستند یقیناً تدبیر و نقشه ی من استوار است. (۱۸۳/اعراف) 🔸برای فهم یکی از مهمترین حکمتهای بهره مندی کافران از نعمت های دنیوی و عدم مجازات فوری آنان باید دو سنت خداوندی «استدراج» و «املاء» را تبیین نمود. 🔸«استدراج» به این معناست که خداوند نعمتهای خود بر کافران و گناه کاران را به تدریج افزایش داده و آنان را از استغفار و توبه باز دارد. 🔸بدین ترتیب غرق شادی و سرخوشی شده و به دنیا دل بسته تر میشوند آنگاه به یک باره در هنگام ،مرگ آن نعمت ها را از آنان میگیرد تا عذاب دل کندن از تعلقات دنیایی بر سختی مرگشان افزوده گردد. 🔸بنابراین ثروت و دارایی دنیا برای ،برخی مقدمه ی عذاب سخت خداوند است از این روی نباید به جلوه های دنیایی تعلق خاطر داشت و دل بست. امام على علیه السلام: «يَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَيْتَ رَبِّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْهُ؛ 🔸ای فرزند آدم! اگردیدی - با آنکه از فرمان خدا سرپیچی میکنی خداوند هم چنان نعمتهایش را پی در پی بر تو می فرستد از {مکر و عذاب} او بترس. ( نهج البلاغه /حکمت ۲۵)
 🔸كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُوا عَلَيْكُمْ ءَايَلِنَا وَيُزَكِيكُمْ وَيُعَلمُكُمُ الكتب الْكِتَبَ وَالِحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (۱۵۱/بقره) 🔺همان گونه که تغییر قبله، کامل کردن نعمت است این حقیقت هم کامل کردن نعمت است که در میان شما رسولی از خودتان فرستادیم که همواره آیات ما را بر شما میخواند و شما را از هر نوع آلودگی ظاهری و باطنی پاک و پاکیزه میکند و کتاب و حکمت به شما می آموزد و آنچه را نمیدانستید ،به شما تعلیم میدهد (بقره ۱۵۱) 🔸یکی دیگر از اهداف بعثت انبیاء ،تعلیم و تربیت بندگان بوده است تکامل وجودی انسان جز با علم و عمل حاصل نمیشود پیامبران هم خرد و بینش انسانها را رشد میدهند و هم عمل او را به درستی پرورش داده و متناسب با بینش صحیح و حق پرورش میدهند. 🔺از این آیات هم چنین فهمیده میشود که گام اول در هدایت انبیاء ،نمایاندن آیات و نشانه های الهی به بندگان است تا زمینه ی تربیت اخلاقی آنان فراهم شود و سپس دستورات دینی و راه فرزانگی و حکمت به آنان آموخته شود. 🔺عبارت پایانی آیه نیز بیان گر این حقیقت است که بسیاری از علوم و معارف جز از طریق وحی فهمیده نمیشود و درک و خرد بشری راهی به آن ندارد. امام صادق علیه السلام : 🔸وَانْبَعَثَ فِيهِمُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ... لِيَعْقِلَ الْعِبَادُ عَنْ رَبِّهِمْ مَا جَهِلُوا وَ عَرَفُوهُ بربوبيته بَعْدَ مَا أَنْكَرُوا .... خداوند پیامبران را مژده رسان و بیم دهنده مبعوث نمود ... تا بندگان آن چه را از پروردگار خودنمی دانند دریافته و پس از آن که او را انکار کردند او را به پروردگاریش بشناسند. (توحید صدوق/ ص ۴۵)