بتی که راز جمالش هنوز سربسته است به غارت دل سوداییان کمر بسته است عبیر مهر، به یلدای طُرّه پیچیده است میان لطف، به طول کرشمه بربسته است بر آن بهشت مجسّم دلی که ره برده است درِ مشاهده بر منظر دگر بسته است زهی تموّج نوری که بی غبار صدف میان موج خطر، نطفه‎ی گهر بسته است بیا که مردمک چشم عاشقان همه شب میان به سلسله‎ی اشک، تا سحر بسته است به پای‎بوس جمالت نگاه منتظران ز برگ‎برگِ شقایق، پل نظر بسته است امید روشن مستضعفان خاک توئی اگرچه گردِ خودی، چشمِ خودنگر بسته است هزار سد ضلالت شکسته‌ایم و کنون قوام ما به ظهور تو منتظَر بسته است متاب روی ز شبگیر، اشکِ بی‎تابم که آه سوخته، میثاق، با اثر بسته است به یازده خُمِ مِی گرچه دست ما نرسید بده پیاله که یک خم هنوز سربسته است زمینه ساز ظهورند، شاهدان شهید اگرچه هجرتشان داغ بر جگر بسته است کرامتی که ز خون شهید می‎جوشد هزار دست دعا را ز پشت سر بسته است قسم به اوج، که پرواز سرخ خواهم کرد درین میانه مرا گر چه بال و پربسته است چنان وزیده به روحم نسیم دیدارت که گوش منتظرم چشم از خبر بسته است درین رسالت خونین بخوان حدیث بلوغ که چشم و گوش حریفان همسفر، بسته است رواست سر به بیابان نهند منتظران که باغ وصل تو را عمر رفت و در بسته است به پیشواز تو هر جاده‎ای به راه افتاد ولی دریغ که دروازه‎ی گذر بسته است دل شکسته و طبع خیالبند «فرید» به اقتدای شرف قامت هنر بسته است #قادر_طهماسبی(فرید) #شعر_انتظار