📌 #برشی_از_کتاب (۱) پروفسور سری درون پرونده برد و صفحات آن را ورق زد و بدون آنکه نیم نگاهی به چشم های گود افتاده آن مریض بیچاره کند، سری تکان داد و گفت: حالا که تو را کشته اند، آمده ای آلمان پیش من؟ یه مشت بی سواد[...!] بعد هم مدارک پزشکی او را روی شیشه میز لوکس و چشم نواز خویش سُر داد و گفت: متأسفم! جوانک نحیف که سرطان، چون اختاپوسی بر تار و پود وجود او چنگ انداخته بود، انتظار چنین برخوردی از پزشک هموطن خود نداشت. مدارک را برداشت و گفت: من شش ماه پیش وقت گرفته، کلی خرج کرده ام و با این وضع اسف بار رنج سفر را بر خود هموار کرده ام؛ اما حالا می بینم پیش کسی آمده ام که پروفسور شده، اما متأسفانه الفبای ارتباط با مریض خود را نمی داند. از این حرف چنان شوکه شد که بی اختیار از جا جست. آقا حرف دهنت را بفهم... فکر کرده ای سرِ جالیز آمده ای؟ مرد این پا و آن پا کرد. با یک آدم تحصیل کرده چه بگوید؟ بی سواد نیست که حرف نفهمد! اولا سلام کردم؛ جواب نگفتی. ثانیا نیم ساعت است با این حالِ زار سرپا ایستاده ام؛ تعارف نکردی بنشینم. ثالثا به همکاران خود اهانت کردی و آنها را بی سواد خواندی. رابعا پرونده را به دستم ندادی. سُر دادی روی میز. و سرانجام از زندگی ناامیدم کردی. حیف که پروفسور شده ای، اما... 📌 برشی از کتاب (۲) کسی در منصب ریاست جمهوری، کنار میزی نه چندان شیک، سجاده ای گسترده بود و نماز می خواند. یکی دو نفر هم به او اقتدا کرده بودند. وقتی سر به سجده می گذاشت، حس نمی کرد که رئیس جمهور یک سرزمین پهناور است. خود را بنده کوچک خدا می شمرد. میز، او را بزرگ و معتبر نکرده بود. او به میزش اعتبار بخشیده بود. وقتی هم که آن بمب قوی منفجر شد، و او به شهادت رسید، آن میز نیز سوخت و ذغال شد. میز از این وفادارتر دیده اید؟ *** راستی میزها چه گوناگونند و آدم ها چه عجیب و متفاوت! با این همه تفاوت و تنوع؛ شما فکر می کنید میزها عجیب ترند یا آدم ها؟ ➖➖➖➖ #جوانی_در_180_ثانیه •┈┈••✾•🍃🌸🍃•✾••┈┈• https://eitaa.com/joinchat/3864985616C5249ad5046