اشتیاق ملائک برای دیدن مولا! حضرت حسین بن علی علیه السّلام شنیدم جدّم رسول خدا صَلی الله علیهِ و آله می‌فرمود: شبی که پروردگارم عزّوجل مرا به معراج بُرد، در درون عرش فرشته ای را دیدم که شمشیری از نور در دست داشت و به گونه ای با آن بازی می‌کرد که علی بن أبی طالب علیه السّلام با ذوالفقار بازی می‌کرد!!! و زمانی که فرشتگان مشتاق و دلتنگ دیدن علی بن أبی طالب علیه السّلام می‌شدند، به سیما و رُخ آن فرشته نگاه می‌کردند!!! پس عرض کردم: پروردگارا، آیا این برادر و پسر عمم علی بن أبی طالب است؟ فرمود: یا محمّد، این فرشته ای است که او را به شکل علی بن أبی طالب علیه السّلام آفریده‌ام که در درون عرشم مرا عبادت می‌کند، حسنات، تسبيح و تقدّیس او تا روز قیامت برای علی بن أبی طالب علیه السلام نوشته می‌شود. 📚بحارالانوار، ج۳۹، ص۱۰۹، ح۱۴

-

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم‏ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ‏ مَنْصُورٍ قَالَ‏: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ سلام اللّه علیه إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ لِي أَخاً لَا يُوَلِّي مِنْ مَحَبَّتِكُمْ وَ إِجْلَالِكُمْ وَ تَعْظِيمِكُمْ غَيْرَ أَنَّهُ يَشْرَبُ الْخَمْرَ فَقَالَ الصَّادِقُ إِنَّهُ لَعَظِيمٌ أَنْ يَكُونَ مُحِبُّنَا بِهَذِهِ الْحَالَةِ وَ لَكِنْ أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ هَذَا النَّاصِبُ لَنَا شَرٌّ مِنْهُ وَ إِنَّ أَدْنَى الْمُؤْمِنِ وَ لَيْسَ فِيهِمْ دَنِيٌّ لَيَشْفَعُ فِي مِائَتَيْ إِنْسَانٍ وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ الْبِحَارِ السَّبْعِ تَشَفَّعُوا فِي نَاصِبِي مَا شُفِّعُوا فِيهِ إِلَّا أَنَّ هَذَا لَا يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يَتُوبَ أَوْ يَبْتَلِيَهُ اللَّهُ بِبَلَاءٍ فِي جَسَدِهِ فَيَكُونُ تَحْبِيطاً لِخَطَايَاهُ حَتَّى يَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْهِ إِنَّ شِيعَتَنَا عَلَى السَّبِيلِ الْأَقْوَمِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ أَبِي كَانَ كَثِيراً مَا يَقُولُ أَحْبِبْ حَبِيبَ آلِ مُحَمَّدٍ صلّى اللَّه عليه و آله وَ إِنْ كَانَ موقفا زبالا [مُرَهَّقاً ذَيَّالًا] وَ أَبْغِضْ بَغِيضَ آلِ مُحَمَّدٍ صلّى اللَّه عليه و آله وَ إِنْ كَانَ صَوَّاماً قَوَّاما. 📚بشارة‌ُالمصطفى‌لشيعة‌ِالمرتضى۲/۳۸

دوباره مثل علی زاده می شود اما 
مگر دومرتبه کعبه شکاف بردارد

 اگر که حرمت مولا نبود ممکن بود 
خدا ز خلق خود امر طواف بردارد.

#مولود_کعبه

پرسش مهیب بود خدایا چگونه‌ای کعبه دهان گشود و جواب آفریده ‌شد #مولود_کعبه

وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی اللّه علیه وآله وَ مَنْ صَافَحَ مُحِبّاً لِعَلِيٍّ سلام اللّه علیه غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَاب‏. هر کس با محبّ و دوستدار علی سلام‌اللّه‌علیه دست دهد، خداوند او را می‌آمرزد و بدون حساب به بهشت وارد می‌کند. 📚إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي) ۲/۲۵۷

حجّ اکبر زیارتِ نجف است نیک بختی که این اراده کند به نجف باز می‌روی مجذوب دولتت را خدا زیاده کند @ketabkhaneh_fazael @ALTORAB

- «در زنجان، دیوانهٔ معروفی بود که احوالاتی داشت. اوائل که میرزا محمود امام‌جمعه از نجف برگشته بود زنجان، یک روز بعد از منبر آن‌مرحوم، خودش را از لابه‌لای جمعیّت به ایشان رسانده و گفته بود: تو هم مثل بقیّه فکر می‌کنی من دیوانه‌ام؟ دیوانهٔ توئی که نجف را رها کرده‌ای و به این‌جا برگشته‌ای!» #شاه_نجف

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم: مَن بَکی عَلی مُصابِ هذِهِ البِنتِ (زَینَبَ بَنتِ عَلِیٍ علیهاالسلام) کانَ کَمَن بَکی عَلی أخَوَیهَا الحَسَنِ و الحُسَینِ علیهماالسلام هر کس بر مصیبت های این دختر (زینب علیهاالسلام) بگرید، همانند کسی است که بر برادرانش حسن و حسین علیهماالسلام گریسته باشد. 📚 وفیات الأئمه، ص ۴۳۱

بر پایه روایتی، حضرت زهرا به حضرت زینب -سلام الله علیهما- فرمود: «...فَأَنتِ تَشفَعينَ نِساءَ أُمَّةِ أَبي في يَومِ القِيامَةِ» «...تو‌ در روز رستاخیز، بانوان مسلمان را شفاعت خواهی کرد!» 📚فواکه المتعلمین، قائنی، ص۳۱۴.

حضرت زینب سلام اللّه علیها بعد از واقعه کربلا مدت‌ها می‌نشست و به یک نقطه‌ای خیره می‌شد، گویا در فراق برادرش اشک چشمانش تمام شده بود.. 📚 طوفان بلا در کربلا (غلامرضا ادبی) ص۲۷

حضرت زینب -سلام الله علیها- در روز شهادتش به سختی خود را به حیاط خانه رساند و روی خاک خوابید؛ چون دوست داشت مانند برادرش، امام حسین -علیه السلام-، روی خاک جان دهد. در لحظه های پایانی با گریه چیزی را می بوسید که در دست داشت. برخی گفته اند: تکه ای از پیراهن برادرش بود. برخی دیگر گفته اند: مشتی از خاک کربلا بود. 📚الطریق، عاملی، ج۱۰، ص۴۱۶

بر پایه گزارشی، حضرت زینب -سلام الله علیها- پیش از شهادتِ خود وضو گرفت و فرمود: «یا رَبِّ إنَّ قَلبي مِن هٰذِهِ الدُّنیا مُنزَجِرَةٌ، فَأَوصِلني إلیٰ أخِيَ المَظلومِ، وَلَیسَ لي صَبرٌ عَلیٰ مُفارَقَتِهِ.» «خداوندگارا! به راستی قلبم از این دنیا روی گردان است؛ پس مرا به برادر ستمدیده ام برسان که تابِ جدایی از او را ندارم.» 📚بشارة الباکین، تبریزی، ص۳۳۸.

سه اسم باعث بکاء میشود اول اسم امام حسین صلوات اللّه علیه دوم نام زینب صلوات الله علیها سوم کربلاء 📚وسیله النجاة بسطامی نسخه خطی دوم ص 55

عن أبي عبد الله إن رجلا قال له : إن بعض شيعتك يرتكب المحارم ويأتي الكبائر فقال : لعله يتوب ويتدارك ذنوبه، فقال : قد يخرج من الدنيا من غير توبة؟ قال: إن الله يكفرها بالأمراض ، ونقص الأموال والأولاد وغير ذلك . قال : قد لا يكون ذلك ، قال : إن الله يكفرها بسلطان جور يظلم فيهم ، فيكون كفارة لذنوبهم. قال : قد لا يكون ذلك. قال : لعله يكفرها بجار سوء يؤذيهم. قال : قد لا يكون ذلك. قال : قد يكفرها بامرأة سوء وهي أشق من الكل عليه. قال : قد لا يكون ذلك. فغضب و قال تدركهم شفاعتنا رغما على أنفك!

شخصی (مقصره) به امام‌صادق‌‌علیه‌السّلام گفت: بعضی از شیعیان شما محارم را مرتکب می‌شود و به گناهان بزرگ دست می‌زنند! حضرت فرمود: امید است که توبه کند و گناهانش را جبران سازد. شخص گفت: گاه بدون توبه جان می‌دهد و از دنیا می‌رود! فرمود: خدا گناهان‌اش را با بیماری ها و کاستی در اموال و اولاد (و غیر آن) می‌پوشاند و از بین می‌برد گفت:گاه اینگونه نیست. فرمود:شاید آن‌ها را با سلطان جور به وسیله ستمی که بر آنها روا می‌دارد بپوشاند و این کار کفاره گناهانشان باشد. گفت:گاهی چنین نیست. فرمود: شاید آن گناهان را با همسایه بدی که آزارشان می رساند،بپوشاند. گفت:گاهی چنین نیست. فرمود:گاه با زن بدی که از همه این موارد سخت تر است! گناه وی را می پوشاند. گفت:گاه این چنین نیست. امام صادق علیه‌السلام به خشم آمد و فرمود: برای به خاک مالیدن بینی تو، شفاعت ما به داد آن‌ها می‌رسد (و کفاره گناهانشان می‌شود). 📚طوالع‌الانوار ج۲ ص۴۴۷

امام سجاد عليه‌السلام "يَا جَابِرُ خَالِفْ ظَنَّكَ وَقَصِّرْ رَأْيَكَ أُولَئِكَ اَلْمُقَصِّرُونَ وَلَيْسُوا لَكَ بِأَصْحَابٍ. قُلْتُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وَمَنِ اَلْمُقَصِّرُ؟ قَالَ: اَلَّذِينَ قَصَّرُوا فِي مَعْرِفَةِ اَلْأَئِمَّةِ وَعَنْ مَعْرِفَةِ مَا فَرَضَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ أَمْرِهِ وَرُوحِهِ". 📚 مجلسی، بحارالأنوار، ج۲۶، ص۱۴

قَالَ الْمُفَضَّلُ قُلْتُ لِلصَّادِقِ (عليه السلام) يَا مَوْلَايَ مَنِ الْمُقَصِّرَةُ؟ يَا مُفَضَّلُ الْمُقَصِّرَةُ هُمُ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ إِلَى فَضْلِ عِلْمِنَا وَ أَفْضَى إِلَيْهِمْ سِرَّنَا فَشَكُّوا فِينَا وَ أَنْكَرُوا فَضْلَنَا وَ قَالُوا: لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيُعْطِيَهُمْ سُلْطَانَهُ وَ مَعْرِفَتَهُ. 📚هداية الكبري باب١٤ ص٤٣١

نه جابر گمان تو زياد است آنهائى كه خيال ميكنى مقصّره هستند و از ياران تو نيستند! عرض كردم يابن رسول اللّٰه مقصّر كيست‌؟ فرمود: كسانى كه در معرفت امام كوتاهى دارند! و همچنين در معرفت آنچه خدا بر آنها واجب نموده از امر و روح خود

مفضل گوید به امام صادق علیه السلام عرض کردم ای مولای من مقصّره کیست؟ فرمود: ای مفضّل! کسانی که خدا راهنمائی‌شان کرد به زیادتی علم ما و افاضه کردیم به او سرّ خود را پس از آن شک کردند در حق ما و منکر فضليت ما شدند و گفتند: خدا سلطنت و قدرت خود را به ایشان نداده اینها مقصره هستند!

تقصیر و کوتاهی ولو در این حد! شهید ثانی در کتاب منیة المريد نقل می‎کند که اول کسی که [ص، ع، س] را اختراع کرد به جای استفاده [علیه‌السلام، صلوات‌الله‌علیه، سلام‌الله‌علیه]، بر اثر این بی‌حرمتی، دستش فلج شد!

تویی به جای همه،هیچکس به جای تو نیست..