💎 #امام_حسن علیه‌السلام می‌فرماید:
🌼 «اَلْخَيْرُ اَلَّذِي لاَ شَرَّ فِيهِ اَلشُّكْرُ مَعَ اَلنِّعْمَةِ وَ اَلصَّبْرُ عَلَى اَلنَّازِلَةِ».
❄️ «خيرى كه در او شرى وجود ندارد، دو چیز است: سپاسگزارى و شكر همراه نعمت؛ شكيبائى و صبر بر حوادث».
📚 بحارالانوار، دارالاحیاء، ج75، ص106
#احکام
📚 #احکام_دین
✨﷽✨
🌻الّلهُمَّ صَلِّ عَلے مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم🌻
╭---🌷🕊🇮🇷 🌷──┅╮
📌کانون خدمت رضوی سملقان
به ما بپیوندید؛
@khademrezasemelghan
╰ ┅ ──────── ┅ ┅ ╯
💎 #امام_حسن عليه‌السلام:
🌼 اَهْـلُ الْمَسْـجِدِ زُوّارُ اللّه ِ وَ حَقٌّ عَلَى الْمَزُورِ أَلتُّحْفَةُ لِزائِرهِ
❄️ اهل مسجد زائران خدايند و برخداست كه به زوارش هديه بدهد.
📚 ارشاد القلوب، ص ۷۲
#احکام
📚 #احکام_دین
🌻الّلهُمَّ صَلِّ عَلے مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم🌻
╭---🌷🕊🇮🇷 🌷──┅╮
📌کانون خدمت رضوی سملقان
به ما بپیوندید؛
@khademrezasemelghan
╰ ┅ ──────── ┅ ┅ ╯
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) درباره طولانی بودن سفر آخرت و لزوم تهیه «زاد و توشه» چه فرموده است؟ (بخش دوم و پایانی)
🔸 #امام_علی (عليه السلام) در بخشی از نامه ۳۱ #نهج_البلاغه که خطاب به #امام_حسن (علیه السلام) نوشته شده، به «طولانى بودن #سفر_آخرت و نياز شديد به تهيه زاد و #توشه» براى اين سفر از طاعات و كارهاى خير به ويژه انفاق در راه خدا اشاره كرده است.
🔹 #اميرالمؤمنين (عليه السلام) در قسمت دیگری از وصيّتنامه براى تشويق به #انفاق در راه خدا از تعبير ديگرى استفاده كرده مى فرمايد: «وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَكَ فِي حَالِ غِنَاكَ لِيَجْعَلَ قَضَاءَهُ لَكَ فِي يَوْمِ عُسْرَتِكَ» ([و همچنين] اگر كسى را پيدا كنى كه در حال غنی و #بى‌نيازيت، از تو #وام بگيرد و اداى آن را براى روز سختى و تنگدستى تو بگذارد، آن را #غنيمنت بشمار). حاصل اينكه #انسان_عاقل و هوشيار بايد از وجود دو كس بهره بگيرد: كسى كه داوطلبانه و رايگان بار سنگين توشه انسان را بر دوش مى گيرد و با شادى و خوشحالى آن را به مقصد مى رساند، و ديگر كسى كه در هنگام #بى‌نيازى انسان به مال، بخشى از #اموال او را #وام مى گيرد و در آن زمان كه شديداً به آن نيازمند است بازپس مى دهد.
🔹آرى چنين است حال كسانى كه در راه خدا #انفاق مى كنند و تعبيرى جالب تر و زيباتر از اين پيدا نمى شود. تعبير دوم برگرفته از #قرآن_مجيد است، آنجا كه مى فرمايد: «مَنْ ذَا الَّذی يُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثيرَة» [۱] (كيست كه به خدا #قرض_نيكويى دهد، [و بدون منت، انفاق كند]، تا #خداوند آن را براى او، #چندين_برابر كند؟). البتّه آيه مسئله #وام_دادن را با نكته اضافه اى بيان مى دارد، و آن اينكه خداوند وامى را كه از بندگانش مى گيرد، دو چندان يا #چند_برابر به آنها باز پس مى دهد. تعبير اوّل را هم احتمالا بتوان از آيات شريفه «سوره بلد» استنباط كرد، آنجا كه مى فرمايد: «فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ - وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ - فَكُّ رَقَبَة - أَوْ إِطْعامٌ فِى يَوْم ذِى مَسْغَبَة». [۲]
🔹شايان توجّه است كه مرحوم صدوق در «کتاب علل الشرايع»، روايت جالبى متناسب با وصيّتنامه بالا نقل مى كند كه «سفيان بن عُيَيْنَه» مى گويد: زُهرى (يكى از تابعين معروف) در شبى سرد و بارانى #امام_سجاد (عليه السلام) را ديد كه آرد بر دوش خود حمل مى كند؛ عرض كرد: يابن رسول الله اين چيست؟ فرمود: «أُرِيدُ سَفَراً أُعِدُّ لَهُ زَاداً أَحْمِلُهُ إِلَى مَوْضِع حَرِيز»؛ (سفرى در پيش دارم كه زاد و #توشه آن را به جاى مطمئنى نقل مى كنم)؛ زُهرى گفت: غلام من در خدمت شماست آن را براى شما حمل مى كند؛ حضرت قبول نكرد، زُهرى گفت: من خودم آن را بر دوش حمل مى كنم، شما والامقام تر از آنید كه بخواهید چنين بارى را بر دوش حمل كنید.
🔹#امام_سجاد (علیه السلام) فرمود: «لَكِنِّی لاَ أَرْفَعُ نَفْسِی عَمَّا يُنْجِينِی فِي سَفَرِی وَ يُحْسِنُ وُرُودِي عَلَى مَا أَرِدُ عَلَيْهِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ اللهِ لَمَّا مَضَيْتَ لِحَاجَتِكَ وَ تَرَكْتَنِي» (لكن من خودم را والاتر از آن نمى دانم كه آنچه مرا در سفرم نجات مى بخشد و ورودم را بر آنچه مى خواهم نيكو مى سازد بر دوش حمل كنم. تو را به خدا سوگند مى دهم به دنبال كار خود بروى و مرا به حال خود رها سازى). زُهرى به دنبال كار خود رفت بعد از چند روز حضرت را ديد، عرض كرد: اثرى از سفرى كه فرموديد نمى بينم، امام (عليه السلام) فرمود: «بَلَى يَا زُهْرِيُّ لَيْسَ مَا ظَنَنْتَ وَ لَكِنَّهُ الْمَوْتُ وَ لَهُ كُنْتُ أَسْتَعِدُّ إِنَّمَا الاْسْتِعْدَادُ لِلْمَوْتِ تَجَنُّبُ الْحَرَامِ وَ بَذْلُ النَّدَى وَ الْخَيْرِ» [۳] (آن سفرى كه تو گمان كردى نيست، منظورم #سفر_آخرت است، و من براى آن آماده مى شوم، و آماده شدن براى اين سفر با پرهيز از حرام و #انفاق در راه هاى خير حاصل مى شود).
پی نوشت‌ها؛
[۱] سوره بقره، آيه ۲۴۵
[۲] سوره بلد، آيات ۱۱ الی ۱۴؛ ترجمه: «ولى او از آن گردنه مهمّ نگذشت! - و تو نمی دانى آن گردنه چيست! - آزادكردن برده اى - يا غذا دادن در روز گرسنگى».
[۳] علل الشرائع، ابن بابويه، كتابفروشى داورى، قم، چ اول، ج ۱، ص ۲۳۱، باب ۱۶۵
📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، چ اول، ج ۹، ص ۵۷۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#آخرت #توشه #تقوا #انفاق
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
💎 #امام_حسن مجتبی علیه السلام فرمودند:
🌼«مصیبت ها، کلیدهای اجرند».
❄️ «اَلمَصائبُ مَفاتیحُ الأجرِ».
📚 أعلام الدین، ص ۲۹۷.
#احکام
📚 #احکام_دین