مولای من... رجب تمام شد، و من برای آخرین بار ، در آخرین سحر این ماه حرامت، کنار بارگاه امام رئوفت، باز خواندمت: ای کسی که از تو امید هر خیری و احسانی را دارم؛ و ای کسی که تنها پناه من هستی در هر شر و بدی؛ ای کسی که به کمِ من، زیاد عطا میکنی؛ ای کسی که نعمت نشناخته را نیز دریغ نمی کنی ... رجب، این جویبار بهشتی... این ماه نزول رحمت آسمانی... این ماه عظیم، این ماه استغفار، تمام شد... و ما چقدر پاک شدیم؟... و چقدر آماده شدیم برای مهمانی ات؟... چه زود گذشت اللهم بارک لَنایِمان و اشک شوقمان بعد از دیدن هلال رجب... و حال نمیدانیم که جزء مرحومین هستیم و باید اشک شادی بریزیم یا جزء محرومین و اشک حسرت و خوف... مولای من... عطش بهار طاعتت در ما بیداد میکند... و انتظار گمشده ی آشنای خود، ما را سرگردان کرده است... رجبت تمرین بندگی رمضانت بود، و من نمیدانم در این امتحان چقدر پیروزم... ولی این را میدانم، ماه خجسته ای را پشت سر گذاشتم که طلیعه ی آن ، میلاد امام شکافنده ی دانش بود که گرما بخش جان هر طالبی... و چندی بعد، نسیم، خبر از مولودی با برکت برایمان آورد که سراسر نور بود و کرامت و بخشش... و اما در روز سیزدهمش، نوزادی در خانه ات متولد شد که نقطه ی عطف تاریخ بشر بود، کسی که تجلی الطاف خداوندی تو بود، کسی که رکن ایمان بود و از تصور ما پنهان... نیمه اش را گذراندیم که محبوب ترین روز بود در نزد تو... و به روزی رسیدیم که زمین وآسمان بهم پیوند داده شد و وعده ی الهی تحقق یافت و خاک و افلاک با هم، همراه و همراز شدند... چه خوب گفته ای که رجب، شهرالله است... و چه سفره ی با برکتی... و چه خوب میزبانی... میزبانی که ما را برای ماه پیامبرش و ماه بندگانش آماده میکند... آری اکنون امیدوار تر از گذشته دست به سویت دراز میکنم و راغب تر از قبل میخوانمت: ای خدایی که مالک حاجتهای فقیران هستی... و ای خدایی که دانا به اسرار خاموشان... مرا امان بده و پاکیزه گردان و برسان به ماه صیام... ای صاحب جلال وکرامت.... #دلنوشته #حرم‌امام‌رضای‌دلم... #زهره_قاسمی #وصال @khalvatevesal