از بازی شطرنج خودداری کنید فضل بن شاذان می گوید : از امام رضا - عليه السّلام - شنيدم كه مي فرمود: چون سر امام حسين عليه السّلام را بسوى شام بردند، يزيد - لعنه اللّٰه - فرمان داد تا آن را در محلّى نهادند، و سفره‌اى بر آن نصب كردند، پس او و يارانش بدان سو آمدند، و بخوردن طعام و نوشيدن فقّاع (آبجو) مشغول شدند، و چون از كار خوردن و نوشيدن بپرداختند فرمان داد تا آن سر مطهّر را در طشتى زير تختش نهادند و رقعه شطرنجى بروى آن گستردند، و يزيد - لعنه اللّٰه - بنشست و ببازى شطرنج و گفتگو از حسين بن علىّ‌ و پدرش و جدّش - سلام اللّٰه عليهم - و استهزاء بذكر ايشان سرگرم شد، و هر زمان كه در قمار از حريف خود مي برد ظرف فقّاعى را مي گرفت و سه نوبت مي نوشيد، و آنگاه باقى مانده آن را در كنار طشت بر زمين مي ريخت، 👈پس هر كس كه از شيعيان ما باشد، مي بايد از نوشيدن فقّاع و بازى شطرنج خوددارى كند، و هر كس كه بفقاع يا بشطرنج بنگرد مي بايد حسين- عليه السّلام - را بياد آورد، و يزيد و آل زياد را لعن كند كه خداوند عزّ و جلّ‌ در برابر اين عمل گناهان او را، اگر چه بشماره ستارگان باشد محو ميكند. عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ قَالَ سَمِعْتُ اَلرِّضَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ : «لَمَّا حُمِلَ رَأْسُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِلَى اَلشَّامِ أَمَرَ يَزِيدُ لَعَنَهُ اَللَّهُ فَوُضِعَ وَ نُصِبَ عَلَيْهِ مَائِدَةٌ فَأَقْبَلَ هُوَ وَ أَصْحَابُهُ يَأْكُلُونَ وَ يَشْرَبُونَ اَلْفُقَّاعَ فَلَمَّا فَرَغُوا أَمَرَ بِالرَّأْسِ فَوُضِعَ فِي طَسْتٍ تَحْتَ سَرِيرَةٍ وَ بُسِطَ عَلَيْهِ رُقْعَةُ اَلشِّطْرَنْجِ وَ جَلَسَ يَزِيدُ لَعَنَهُ اَللَّهُ يَلْعَبُ بِالشِّطْرَنْجِ وَ يَذْكُرُ اَلْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ وَ أَبَاهُ وَ جَدَّهُ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ وَ يَسْتَهْزِئُ بِذِكْرِهِمْ فَمَتَى قَامَرَ صَاحِبَهُ تَنَاوَلَ اَلْفُقَّاعَ فَشَرِبَهُ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ ثُمَّ صَبَّ فَضْلَتَهُ عَلَى مَا يَلِي اَلطَّسْتَ مِنَ اَلْأَرْضِ 👈فمَنْ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلْيَتَوَرَّعْ عَنْ شُرْبِ اَلْفُقَّاعِ وَ اَللَّعِبِ بِالشِّطْرَنْجِ وَ مَنْ نَظَرَ إِلَى اَلْفُقَّاعِ أَوْ إِلَى اَلشِّطْرَنْجِ فَلْيَذْكُرِ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ لْيَلْعَنْ يَزِيدَ وَ آلَ زِيَادٍ يَمْحُو اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِكَ ذُنُوبَهُ وَ لَوْ كَانَتْ بِعَدَدِ اَلنُّجُومِ» 📚من لا یحضره الفقیه ج۴ ص۴۱۹ عيون الأخبار ج۲ ص۲۲ جامع الأخبار ج۱ ص۱۵۳

السلام علیک یا بنت الحسین (علیه السلام) مجلس روضه و توسل به حضرت رقیه خاتون (سلام الله علیها) امشب همراه با اقامه نماز مغرب و عشا مسجد حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) روستای کهرت

قصه‌ی کرب و بلا را دختری تغییر داد کاخ‌ها ویرانه شد ویرانه‌اش شد بارگاه دختر این قوم تکلیف حجابش روشن است چادرِ او تار و پودی دارد از خورشید و ماه دختر انا فتحنا اشک می‌ریزد ولی گریه‌های او ندارد رنگ زاری هیچگاه بین طوفان غنچه و گل سر در آغوش هم‌اند او به زینب یا که زینب می‌برد بر او پناه تا شود زهرا فقط یک کارِ باقی مانده داشت شانه زد بر آن پریشانِ تنور و قتلگاه چون زبانش بند می‌آمد خجالت می‌کشید با سرِ بابا سخن میگفت، اما با نگاه آه بابا! پا به پایت سوختم، خوردم زمین رنگ گیسویم دلیل و زخم پهلویم گواه ماند داغِ ناله‌ی من بر دل دشمن فقط خیزران وقتی که خوردی زیر لب می‌گفتم آه جنگ پایان یافت بعد از تو چهل منزل ولی عمه می‌جنگید با دستان بسته، بی‌سلاح اربعین من نیستم از او سراغم را نگیر این امانت‌دار را شرمنده‌تر از این مخواه بعد از این هرجا که رفتی با تو می‌آیم پدر پای من زخمی‌ست اما روبه‌راهم رو به راه... 🖤شهادت مظلومانه جگر گوشه سیدالشهداء(علیه السلام) حضرت رقیه (سلام الله علیها) تسلیت باد.

همخوانی نوحه جانسوز بابایی حالا اومدی. بسیار زیبا #یا_رقیه💔 من گرفتـــارم ولی یارم گـــره وا میکنـد یک رقیه گویم و صد مشکلم حل میشود #شب_جمعه🌙 #اللهم_ارزقنا_الکربلا💚 #شهادت_حضرت_رقیه(سلام الله علیها)🥀 #تسلیٺ_باد🏴

🎥 رهبر انقلاب: هرکسی که به خانواده‌های #شهدا #اهانت کند یا بی‌اعتنائی کند یا مورد #تعرض_زبانی قرار بدهد، به این کشور خیانت کرده

⭕️ ماجرای مسیر پیاده‌روی در کربلا که به مسیر امام خمینی (ره) معروف شد!

#امام_حسن_مجتبی_ علیه السلام_مدح_و_شهادت هر که خوانش بیش، مهمانش، گدایش بیشتر هر کسی خیل گدایش بیش، جایش بیشتر کلّ فرزندان زهرا سفره‌دارند و کریم بینِ اولادِ کریمش؛ مجتبایش بیشتر رزق دنیا درمی‌آید از تنور خانه‌اش هر که نانش بیش، خیلِ بی‌نوایش بیشتر هر چه پنهان‌تر بگیرد دست او دست مرا پیش چشم خلق، می‌افتم به پایش بیشتر تا نفس دارم به عشقِ او نفس خواهم کشید بعدِ مرگم نیز، می‌میرم برایش بیشتر کیمیای عشقِ او از خاک می‌سازد طلا خاکسارش می‌شود سهمِ طلایش بیشتر هر چه دل‌ها بیشتر از داغِ قبرش بشکند می‌شود اندازه‌ی صحن و سرایش بیشتر گریه‌کن‌هایش سزاوار قنوت مادرند هر که اشکش بیشتر؛ رزق دعایش بیشتر روضه‌ی موی سپیدش داغ ناموس خداست از مدینه زخم خورد؛ از کوچه‌هایش بیشتر هر شبی کابوس داغِ کوچه مهمانش شود می‌شود فردای آن شب؛ های‌هایش بیشتر